Vísir - 16.08.1911, Blaðsíða 3

V í S I R
23
ARNI EIRIKSSON
Austurstræíi 6.
Nýkomin
feiknin öll af
V ef n aðarvöru m
með Vestu og Sterling.
T.d. Stubbasirs Vetrarsjöl Chasemirsjöl
Frönsk sjöl Treflar Leikfimisbolir Slifs-
isborðar Undirlíf Kvensvuntur Flúnnel
Lastingur Bróderingar og Blúndur og
óte jandi margt fleira.
konsúlssetrinu, og sagði hann ínjer
hvað gerst hafði á þessa leið:
Áflog okkar Kahn’s höfðu vakið
eftirtekt fólksins, sem var í næsta
herbergi við okkur, en það var herra
Rudolph Stehndorf, formaður hljóð-
listastofnunarinnar í Wien, og kona
hans. Þegar myndirnar og húsgögn-
in hentust um herbergi okkar með
harki miklu, kallaði herra Rudolph
á dyravörðinn og bað hann að sefa
bölvaðan hávaðan í Nr. 8. Dyra-
vörðurinn hafði svo barið að dyr-
um hjá okkur en fjekk ekkert svar.
Fjekk hann sjer þá fleiri menn til
liðs við sig og brutu þeir upp her-
bergið. Hinn slungni Kahn spratt
upp frá gólfinu í því að þeir komu
inn, og kallaði hann til þeirra um
leið og hann benti á mig. »Gætið
þið að honum, látið þið hann ekki
sleppa, þetta er versti þjófur, jeg
ætla að hlaupa eftir lögreglunni.
Og áður en hinir undrandi gisti-
hússþjónar voru búnir að átta sig,
var hann sloppinn.
»En herra læknir, »náði hann verð-
brjefunum rnínum* ? spurði jeg ótta-
sleginn.
»Hann hafði ekki tíma til að ná
neinu, nema að hann hafi þá verið
búinn að því áður en þið tókuð
saman. Kistan yðar var lokuð.«
»En taskan mín?« stundijegupp
óðslega.
»Hún var líka harðlæst.«
Jeg hafði verið fluttur á heimili
herra Cobb’s, og var nú straks sent
í gistihúsið til að vitja um farangur
minn. Mjer til mikillar gleði heyrði
jeg, að gestgjafinn liafði læst hann
inni á einkaskrifstofu sinni straks eftir
bardaga okkar Kahns. Og fann
læknirinn þar alt í röð og reglu.
Ennþá var nokkur tími þangað
til jeg átti að afhenda verðbrjefin.
En þegar þar að kom, varð jeg að
fara með reifað höfuðið, því Kahn
hafði gefið mjer eftirminnilega ráðn-
ingu.
Frú Pultzer furðaði vissulega á
hinni óvæntu afmælisgjöf, en ekki
furðaði liana minna útlit brjefberans.
Jeg dvaldi hjá henni nokkra daga
og byrjaði svo á hinni eiginlegu
skemtiför minni.
Herra Pultzer frjetti bráðlega um
æfintýri mitt, og skrifaði hann mjer
mjög vingjarnlega og vottaði mjer
samhygð sína. Nl.
Eaddir
almennings.
Leiðarvísir í sjómennskn
hjet bæklingur er Sveinbjörn Á
Egilsson gaf út hjer á árunum. Bók-
in er hin þarfasta enda liefi jeg
heyrt, að væntanleg sje önnur út-
gáfa aukin. Þar verður þessi kafli:
»Spurning: Er rjett að yfirmenn
danskra orlogsskipa sem við ísland
eru, sje viðstaddir ef íslendingar
minnast einhvers landa síns, sem
ekki hefur verið danskur íslending-
ur?
Svar: Nei, slíkt má ekki eiga
sjer stað. Ef yfirmönnum er kuun-
ugt um nokkur hátíðahöld verða
þeir að hverfa á braut á skipi sínu
áður en þeim berast boðsseðlar til
að vera viðstaddir hátíðahöldin.
Spurning: En efskipið fer ekki
lengra en svo, að yfirmennirnir eru
í landi og það á stöðvum hátíðar-
nefndar dagin fyrir hátfðina og fá
þá boðsseðlana?
Svar: Yfirmennirnir hafi boðið
ekki að neinu.
Spurning: En ef blaðasnápur
kemst að þessu og telurslíka fram-
komu ókurteisi við íslendinga.
Svar: Ef einhver launaður mör-
Iandi er á skipinu er gott að láta
hann bera blak af yfirmönnunum.
Hann getur t. d. haldið því fram
að skipið liafi handsamað botnvörp-
ung um þessar mundir. Sjer þá
hver maðurað brjefin hafa ekki kom-
ist til skila. Best af öllu er þó að
fá prófessor í lið með sjer og láta
hann helst gefa vottorð um að boðs-
brjefin hafi verið send nokkru seinna
en þeim var skilað viðtakendum.
Er þá ekki hægt að saka yfirmenn-
ina um ókurteisi lengur.
Spurning: Er ekki hægt að hafa
einhverja aðra umfangsminni aðferð,
til þess að dylja ókurteisina, en
þessa?
Svar: Jú, en reyndar er það ó-
þarfi þegar íslendingar eiga í hlut
og hægt er að nota þá sjálfa yfir-
mönnunum til aðstoðar. Það er
auðvitað hægt að fara lengri vega-
lengd frá aðalhátíðarstöðinni en sam-
svarar frá Reykjavík til Hafnarfjarðar
og svo að koma ekki »inn« straks
daginn eftir hátíðardaginn.
Spurning: t. d. ef afhjúpa á minnis-
varða íslendings?
Svar: Þá erbetraað orlogsskipið
fari annað hvort til Færeyja eða norð-
ur á Siglufjörð.«
Það var versta klúður, að prent-
un bókar þessarar skyldi ekki vera
lokið fyrir 12. júní, en vonandi verð-
ur hún þó komin út áður en minn-
isvarði Jóns Sigurðssonar verður af-
hjúpaður.
Halldórr.
Auglýsingar
er sjálfsagt að setja í Vísi
&
þær eiga að útbreiðast vel
þær eiga að útbreiðast fljótt
þær eiga að lesast almennt