Vísir - 25.08.1911, Blaðsíða 2

38
V I S I R
TIL LEIGU
frá 1. október er allt húsið no. 53 við Vesturgötu. Mánaðarleiga er 35
krónur. Lysthafendur snúi sjer til
J. P. T. BRYDES VERSLUNAR.
y
/erslunarskýrslur Islands
fyrir 1909.
----- Frh.
Siglingar.
Um siglingar til landsins, hve
mörg skip hafi komið, og hve
margar smálestir skipin hafi verið>
eru til áreiðanlegarskýrslur frá 1787
til 1880. Þær eru í sjóleiðabrjefa
reikningunum, sem nú eru komnir
á landskjalasfnið. Hvert skip átti
að greiða gjald af hverri Iest; þetta
var sama sem aðflutningstollur, en
hjet þó ekki því nafni. Þetta gjald
var afnumið 1880, og eftir þaö
semja sýslumenn og bæarfógetar
og umboðsmenn sýslumannaskýrslu
yfir skipakomur til landsins. Til
landsins hafa komið þau skip, sem
nú segir:
Árin: Tala Tala
skipa. sniálesta.
1787- -1800 meðalt. 55 4366
1801- -10 — 42 3531
1811- -20 — 33 2665
1821- -30 — 54 4489
1831- -40 — 82 6529
1841- -50 —: 104 7664
1851- -60 — 133 11388
1861- -70 — 146 13991
1871- -80 — 195 20716
1881- -85 — 149 36445
1886- -90 — 264 46202
1891- -95 — 330 54373
1896- -00 — 368 70218
1901- -05 — 385 92101
1906 401 116901
1907 496 163717
1908 379 139273
1909 318 116493
Siglingar til landsins minka 1908
og 1909 eins og verslunin. 1909 eru
einkum brögð að því, þá er smá-
lestatalan komin aftur niður í það
sem hún var 1906.
Öll skip, sem komu til lands-
ins frá öðrum löndum koma frá
Danmörku frá 1787—1854, því •
danskir þegnar einir máttu versla
hjer. Árið 1854 var verslunin gef-
in frjáls við allar þjóðir, og þá
byrjuðu nágranna þjóöirnarsmátt og
smátt að verslahjer.Sigurður Hansen,
er samdi langmestan hluta landshags-
skýrslnanna fyrir 1874 reiknaði út
hve mikil siglingin var hingað frá
ýmsum Iöndum frá 1855—1874,
og hefir þeim útreikningum verið
haldið áfram til 1880, en eftir 1888
og til þessa tíma bera skýrslur um
skipakomur það með sjer, hvaðan
skipin koma. Dregnir saman verða
útreikningarnir 1854—1880 þann-
>g:
Árin Frá Frá öðrum
Danmörku löndum
1855— 60 81,0% 19,0%
1861 — 70 65,3— 33,7—
1871 — 80 51,0— 49,0—
Eftir 1855 byrjuðu Norðmenn
fyrst að versla með timbur. Á eftir
þeim komu Skotár, þeir settu hjer
upp fastar verslanir 1866, og
keyptu aftur 1875 lifandi fjenað og
hross. Frh.
Raddir
almenniiigs.
Eftirtektaverð nýnng.
Þess var getið í Lögrjettu um dag-
inn, að Stefán bóndi Jónsson á Reykj-
um í Mosfellssveit hiti hús sín með
vatni úr laug, sem þarer, og leiðir
hann vatnið í pípum inn í húsin
og um þau. Stefán mun vera fyrsti
maður hjer álandi, einsog »Lögr.«
segir, sem þetta hefur gert, og er
það mjög eftirtektavet og Iofsvert,
eins og allar nýUngar, sem gerðar
eru til hagsmuna landi voru og þjóð,
og »praktiskar« eru.1)
Mjer fintist Reykvíkingum muni
J) Jeg minnist ekki að hafa sjeð get-
ið um þetta i »Vísir«, og þykir mjer
það þeim mun undarlegra, sem blaðið
nýlega er að lofa annan mann íslenzk-
an að verðleikum, fyrir störf hans þjóð
vorri til gagns og sóma (þ. e. Magn.
Ólafsson ljósmyndari) og notar það
tækifæri til að hnýta í »stóru blöðin«
okkar fyrir, að þeim sjáist heldur oft
yfir að geta þess, sem iandar vorir gjöri
vel. Þetta kemur því líklega fremur
af athugaleysi »Vísis,« lieldur en af því
að Stefán mun vera af öðru póltísku
sauðahúsi en ritstjórinn.
mega detta margt íhug, þegar þeir
heyra þessarar nýungar getið. Mundu
þeir ekki líka geta notað sínar laug-
ar líkt og Stefán. Kalt vatn er leitt
í flest hús borgarinnar alla leið inn-
an úr »Gvendarbrunnum«, mætti
ekki líka leiða heitt vatn í húsin
innan úr laugum?
Það er ekkert vafamál, að væri
þetta framkvæmanlegt með kleifum
kotnaði, þá er hjer um það stærsta
hagsmunamál að ræða fyrir bæinn,
sem á dagskrá hans getur komið.
Yrði hægt að nota vatnið úr laug-
unum i staðinn fyrir meiri hluta
þess eldsneytis, sem bærinn flytur
inn árlega, þá þyrfti kostnaðarmun-
urinn ekki að vera svo afar mikill,
til þess að heildarhagnaðurinn yrði
samt sem áður gífurlegur, auk þess
sem eldsvoðahættan hyrfi að miklu
leyti og vátryggingætti þvíað verða
mun ódýrari.
Jeg hefi ekki tök áaðfara lengra
út í þetta mál vil að eins benda
heiðruðum bæarbúum á þetta, og
beina þeirri spurningu til þeirra,
hvort ekki sje vert að hefjast handa
og fá þetta mál rannsakað til hlítar.
Reykvíkingur.
G-istihúsið í
skóginuin.
Rússnesk saga
eftir Oaston.
Þýdd úr Dönsku.
Veturinn hafði haldið innreið
sína í hið mikla Rússland. Sleð-
arnir þutu fram og aftur um
göturnar, og bjölluhljómurinn
var prýðilega samróma blísturs-
hljóði vindarins. Pað var sem
leikið væri á hljóðfæri í byrjun
gleðileika undir berum himni—í
því landi, sem leiknir eru svo
margir sorgarleikar; þar sem sól-
in blessuð þó skín jafnt á ríka
og fátæka, og uppljómar margar
fagrar borgir, með hinum mörgu
og kostbæru höllum, og gullnu
kirkjuturnum.
Pessi saga segir frá auðugum
kaupmanni, sem átti heima í St.
Pjetursborg. í þeirri borg eru
Vetrarhöllin og Sumarhöllin meðal
annaratignarlegrahalla,semRússa-
keisari á.
ÍVetrarhölIinni hefur keisarinn