Vísir - 05.09.1911, Page 2

54
V I S I R
Lífsábyrgðarfjelagið
KRÓNAN
í Stokkhólmi
er besia og ódýrasia lífsábyrgðarfjelagið
á Norðurlöndum.
Tekur börn og fullorðna í lífsábyrgð
sína og iðgjöldin 1 sinni til 4 sinnum á
ári, eftir því, sem hverjum er hægast að
greiða þau.
Tryggið Iff yðar og gjörið það í lífs-
ábýrgðarfjeginu KRÓNAN.
Umboðsmaður í Reykjavík
Sigurborg Jónsdóttir
Klapparstíg 1.
I
ur á Sljettu og liófust þegar hinar
fjörugustu og alúðlegustu viðræður.
Fjölskylda þessi heitir Bergikow,
en ekki skal jeg ábyrgjast neitt um
rjettritun á því nafni því engin var
þar skriflærður þeirra á meðal. Kona
ein er þeirra elst, heitir hún Bergika
Rebekka Bergikow, 48 ára að aldri
og er hún móðir og tengdamóðir
allra hinna. Hún hefur aðal leið-
sögu flokksins, en tengdasonur henn-
ar herra Robert Bergikow gengur
henni næst að virðingu og völdum.
Hann er 36 ára.
Þau " eru af norsku Lappa kyni.
En Lappar eru svo sem kunnugter
lítill þjóðflokkur (um 25 þúsund
sálir) og byggja Noreg nyrst, Sví-
þjóð, Finnland og Rússland. Litlir
menn skolgulir á hörundslit, svart-
hærðir, nefsmáir og með lítið eitt
skásett augu.
Þau töluðu nokkurnvegin norsk-
dönsku en annars geta þau brugð-
ið fyrir sig töluvert ýmsum Noröur-
álfumálum.
Þau hafa ferðast víða um álfuna
og hafa frá mörgu að segja og jeg
gleymdi alveg tímanum og sat þarna
langa lengi.
Mjer var starsýnt á hið mikla
silfurskraut gömlu frúarinnar, hún
hefur annars verið fríðleiks kona á
yngri árum. Ungu frúrnar höfðu
sig minna frammi, en þær eru elsku-
legar líka.
Loks rankaði jeg við mjer, þakk-
aði fyrir hinar alúðlegu viðtökur,
kvaddi og fór.
Bráðum skemtir flokkurinn Reyk-
víkingum og heldur svo máske víð-
ar um landið. S.
Skógareldarnir
í
Poreu Pine.
í Ontaríu-fylki í Canada hafa
geysað stórfeldir skógareldar og
segir Heimskringla frá þeim á
þessa leið:
Um tvö hundruð manns-—-menn,
konur og börn—liafa farist, ýmist
brunnið eða druknað, og fjöldi
þeirra, sem bjargað hefur verið, eru
skaðmeiddir, — sumir blindir, aðrir
limlestir, og flestallir hörmulega
leiknir.
Brunasvæðið tekur yfir rúmar
þúsund fermílur, og heilar sveitir
og bæir liggja gersamlega í bruna-
rústum. Aleiga fleiri þúsunda
manna uppsvelgd af þessu geys-
andi eldhafi, sem engu þyrmir, er
fyrir verður, og skilur eftir auðn
eina, þar sem áður voru blómleg
býli, bæir og mannvirki. Bæirnir
Cochrane, South Porcupine og Potts-
ville liafa eyðilagst. Sömuleiðis
námamannabýlin umhverfis West
Dome, námurnar og sveitirnar Lang-
muir, Eldorado, Shaw, Deloro og
Ogden, McArthur og Cripple Creek.
Lýsingarnar á þeim hörmungum
sem vesalings fólkið hafði við að
stríða,eru átakanlegar. Fyrst reyndu
allir, sem vetlingi gátu valdið, að
vernda eignir sínar og stöðva út-
breiðslu eldsins. Stóð margur mað-
urinn og konan upp undir hendur
í fenum og foræðum, lækjum og
vötnum, svo sólarhringum skifti og
reynda að stemma stigu fyrir eld-
hafinu með því að bera vatn á eld-
inn og grafa skurði. En þetta erf-
iði vesaling fóiksins hafði litla þýð-
ingu, eldurinn geisaði engu að síð-
ur, og framrás hans gat enginn
mannlegur kraftur stöðvað.
Það eina, sem fólkið gat því gert,
var að reyna að forða sjálfu sjer
úr eldh'afinu, en það var miklum örð-
ugleikum bundið, því eldurinn um-
lukti það sumstaðar á alla vegu.
Eini björgunarvegurinn var með
bátum eftir ánum, en bátarnir voru
fáir og menn þyrptust í þá í hóp-
um, og sumstaðar svo margir, að
báturinn var ofhlaðinn og sökk og
drukknuðu þeirsem á voru. Frá Big
Dome námunni lögðu 240 ítalskir
verkamenn af stað fótgangandi og
hugðust að bjarga sjer gegnum
skóginn, meðfram lækjarfarveg. En
aðeins helmingur af mönuum þess-
um komust lífs af, og skaðskemdir
flestir. NI.
G-istihúsið í
skóginum.
Rússnesk saga
eftir Gaston.
Þýdd úr Dönsku.
---- Frh.
Furstinn stóð með hægð upp
af stól sínum og gekk nokkur
skref á móti henni.
Svo sagði hann með dimmri
rödd, sem jafnframt var nokkuð
kaldranalega:
»Hverju hef jeg þann heiður
að þakka, frú Markowna, að þjer
heimsækið mig?«
»Jeg kem, yðar hátign, til að
ákalla hjálp yðar.«
— Meira gat hún ekki sagt í
svipinn, og augu þennar fylltust
tárum.
Lögreglustjórinn horfði hvasst
á hana og sagði, umleið oghann
benti henni að fá sjer sæti:
»Jeg bið yður, frú, að tala ró-
lega og óttalaust. Jeg tek vand-
MT
♦