Vísir - 07.09.1911, Blaðsíða 2

66
V I S I R
Eldingar,
Ekkert er óútreiknanlegra en liátta-
•ag eldinganna, þegar þeim Iystur á
jörð niður.
Stundum kveikir eldingin í öllu
og drepur alf, sem fyrir henni verð-
ur, bræðir járnstangir á svipstundu
brýst í gegn um álnarþykka stein-
veggi, eða grefur 5 feta djúpa gröf
ofan í jörðina. Stundum bræðir
hún eyrnahring eða gullfesti eða
svíður skó á fæli, án þess að sá,
er þessa hluti hefur á sjer, kenni
sjer nokkurs meins.
Það hefur komið fyrir, að eld-
ing fleygdi nokkrum mönnum, er
leitað höfðu skjóls hjá pílutrje, um
10 fet frá trjenu án þess að meiða
þá hið minnsta, og einu sinni sló
eldingu niður í fern;dan kolavagn
og þeytti kolunum í allar áttir, en
hesturinn og ökumaðurinn sluppu
ómeiddir.
Hinn 5. nóv. 1755 laust eldingu
niður i púðurgeymsluhús rétt hjá
Rúðu (Rouen). Eldingin braut alla
loftbitana í húsinu, og fór niður á
milli 800 púðurtunna, og brotnuðu
tvær af tunnunum, en ekki kviknaði
samt í neinu.
Þegar menn verða fyrir eldingu,
brennurstundum líkaminn ogsviðnar,
allur eða að nokkru leyti án þess
að jafnvel nærfötin beri hin minstu
merki þess, að þau hafi einu sinni
konúð nálægt hita. Menn vita þess
eitt dæmi, að hendur á manni, sem
fyrir eldingu varð, brunnu alveg að
beinum, en vetlingarnir á höndun-
um voru óskemdir. Árið 1838
vili það til, í Vic-sur-Aisne, að þrír
hermenn er úti voru staddir í miklu
óveðri, leituðu sjer skjóls hjá lindi-
trje. Eldingu laust þar niður og
drap þá alla á augnabliki, en samt
sem áður stóðu þeir kyrrir eins og
ekkert gengi að þeim, og föt þeirra
voru óskemd. En þegar komið var
til þeirra og snert var við þeim,
þá hrundu þeir niður og urðu að
ösku.
Stundum eru áhrif eldingarinnar
alveg gagnstæð þessu, þannig, að
sá sem fyrir eldingu verður, missir
öll fötin, en er alveg ómeiddur.
Þannig vildi t.d.til ll.ágúst 1855.
Maður nokkur, sem var á ferð hjá
Vallerois, var lostinn af eldingu og
fjell í rot. Eftir 10 mínútur rakn-
aði nraðurinn við, og mutidi ekkert
hvað fyrir liafðí lcomið, en skalf af
kulda, því hann var allsnakinn. Skór
hans og tætlur úr fötum lágu á víð
og dreif langt í burtu.
Það er margsannað, að þeir, sem
elding lýstur til bana, eru eftir dauða
nákvæmlega í þeim stellingum, sem
þeir voru í á því angnabliki, sem
eldingin hitti þá. Eitt hið Ijósasta
og víðfrægasta dæmi þess er við-
burður sá, sem varð i Everdon á
Englandi 27. júlí 1691 og sam-
tímis var athugaður af presti
nokkrum, Butler að nafni, Tíu
sláttumenn höfðu leitað sjer skjóls
undir limagarði nokkrum. Eldingu
sló niður og drap hún fjóra þeirra
og sátu þeir þar eins og steingjörðir.
Einn þeirra hjelt ennþá tóbaki milli
fingra sinna; hafði hann ætlað að
fara að taka í nefið. Annar hafði
hund sinn, sem einnig var dauður,
í kjöltu sinni, og hjelt á brauðbita
í hendinni, sem hann var að bjóða
hundinum. Þriðji sat með opin
augun horfði í þá átt, sem óveðrið
hafði staðið úr, og allt hafði skeð
svo snögglega, að ekki hin rninsta
svipbreyting af ótta eða sársauka
hafði haft tíma til að koma í and-
lit honum.
Þýtt. J. j.
G-istiMsið í
skóginum.
Rússnesk saga
eftir Gaston.
Þýdd úr Dönsku.
---- Frh.
Irina starði þegjandi niður á
gólfið. Það var eins og Ieiftri
brygði fyrir í auga lögreglustjór-
ans. Hann þurfti sýnilega ekki
ákveðnara svar.
»Herra Markowna var eftir því
ofurlítið gjálífur«, sagði Iiann hægt
og seint. »Við skulum hafa það
í huga. Og enn er eitt: Hve
mikla fjárhæð álitið þjer aðmað-
ur yðar hafi haft með sjer þegar
hann hvarf?«
»Það er mjer ómögulegt að
segja neitt um«,sagði Irina, »fyrri
en jeg hefi talað við verslunar-
fulltrúa manns míns. Og það er
heldur ekki alveg víst, að það
verði alveg ákveðið eftir bókun-
um.c
»Það verður máske of seinlegt
verk og til einskis gagns«, sagði
furstinn. »Það er nóg að skýra
frá hvað upphæðin muni hafa
verið hjer um bil. Við skulum
ganga út frá því, sem fjárhæðin
hefur verið undanfarin ár. Hve
mikið fje kom maður yðar með
úr hverri ferð?«
»Einu sinni kom hann með
60,000 rúblur, og seinast kom
hann með 40,000 rúblur.«
Ltfsábyrgðarfjelagið
KRÓNAN
í StokkhóSml
er besta og ódýrasta lífsáhyrgðarfjelagið
á Norðurlöndum.
Tekur börn og fullorðna í lífsábyrgð
sína og iðgjöldin 1 sinni til 4 sinnum á
ári, eftir því, sem hverjum er hægast að
greiða þau.
Tryggið líf yðar og gjörið það í iífs-
ábýrgðarfjeginu KRÓNAN.
Umboðsmaður í Reykjavík
Sic^urbor^ lónsdóttir