Vísir - 08.09.1911, Blaðsíða 3

V I S I R
67
Hús til leigu eða sölu.
Stórt íbúöar- og verslunarhús er til leigu eða sölu í Hafnarfirði.
Einnig gæti komið til mála skifti á því og annari húseign.
Nánari upplýsingar gefa
G.Gislason & Hay,
Reykjavík.
Atvinna í boði.
Háseta og mótormann
vantar á mótorskonnortu »Heklu«. Lýsthafendur snúi sjer til
G. Gíslasonar & Hay, Reykjavík.
að þakka »vatninu fiskisæla«. Al-
mannagjá er hrikaleg og leiðist
manni aldrei að fara um hana,
nema þegar þrumur ganga, en
þá er hún líka voðaleg, og kem-
ur manni þá ósjálfrátt í hug, að
gamli Pór sje þar inni í berg-
iuu með hamarinn Mjölni á lofti
og muni á hverju augnabliki
brjótast þar út og mola allt í sund-
ur. Öxarárfossinn ersvipmikill og
gaman er að vera uppi á gjáar-
barminum í góðu veðri og horfa
á ána, sem kemur eins og gömul
kerling með prjónana sína, vagg-
andi sitt á hvort ofan úr heiðinni,
þangað til hún allt í einu kippist
við, færist í sprett og þýtur í
hendingskasti niður fyrir bergið;
þá er hún líka alvöknuð oglogn-
gárarnir, sem áður voru eins og
smáprjónar, eru nú hvítfyssandi
löður alla leið niður að vatni.
Frh.
G-istihúsið í
skóginum.
Rússnesk saga
eftir Gaston.
Þýdd úr Dönsku.
---- Frh.
Furstinn stansaði frammi fyrir
henni, — eitt fótmál frá henni —
og sagði:
»Leyfið mjer að leggja fyrir
yður eina spurningu, sem er
nokkuð nærgöngul. — Kom ykkur
hjónunum vel saman?«
Irina horfði undrandi á hann.
»Hvað meinar yðar hátign?*
»Jegbið yður málefnisins vegna
að svara þessari spurningu minni,«
sagði furstinn.
»Prátt fyrir ótvíræða bresti í
fari manns míns, elska jeg hann
samt«, svaraði hún.
Lögreglusfjórinn hneigði höf-
uðið.
»Já, frú mín, jeg lofa yður því
að lögreglan skal gjöra sitt ýtr-
asta til þess, að morðinginn fái
makleg málagjöld.«
»Getið þjer ekki hugsað yður
neina aðra ráðning á þessari
gátu?« sagði Irina lágt með skjálf-
andi rödd.
»F>ví miður ekki«, svaraði furst-
inn. »Maður yðar hefur án alls
efa verið myrtur, og eina hlut-
verk okkar nú er að finna morð-
ingjann«.
Nú varð löng þögn og þung.
Lögreglustjórinn rauf hana ekki,
heldur horfði hann stöðugt á
Irinu hvössum augum. Pað var
einsog vildi hann skyggnast inn
í innstu fylgsni hugskots hennar.
Allt í einu setti Irinu dreyr-
rauða, og úr augum hennar skein
grimmdar reiði og hatur.
»Hafi maðurinn minn verið
þarna úti í auðninni, þá skal jeg
leggja allt mitt í sölurnar og
verja öllu lífi mínu aðeins morð-
ingja hans, eða morðingjum, til
tortímingar.«
»Pessa svars vænti jegafyður«,
svaraði fu-rstinn rólega. »Má jeg
heita nokkru um, að lagt verði
fje til höfuðs sakamanninum?«
»Jeg skal glöð borga þeim
10,000 rúblur, sem færir mjer
ákveðnar og sannar fregnir af
manni mínum, dauðum eða lif-
andi.«
Lögreglustjórinn hneigði höf-
uðið lítið eitt.
»10,000 rúblur er 9000 of mik-
ið,« sagði furstinn blátt áfram.
»En — þeim mun betra —. Jeg
skal strax í kvöld senda einn af
embættismönnum mínum heim til
yðar til að taka nánari skýrslu.
Munið þjer þá, frú mín góð, að
ekkert er óverulegt eða marklaust.
Segið þjer manninum alt, jafnvel
hið allra þýðingarminsta, sem þjer
þekkið til Ivans Markowna. Þjer
verðið að opna hirslur hans, brjóta
upp leynihólf, ef þess þarf, í
viðurvist embættismannsins, og
kynna yður innihald þeirra brjefa
og skjala, sem maður yðar kann
að eiga í fórum sínum. Lög-
reglan skiftir sjer ekki af heim-
ilis leyndarmálum öðruvísi en á
þann veg, að oft getur eitt ein-
asta lítilfjörlegt orð leitt till upp-
götvunar á myrkustu launungar-
málum. Má jeg því vænta þess,
að þjer verðið staðgengli mínum
innan handar í þessu augna-
miði?«
»Já, yðar hátign«, svaraði Irina
hægt og seint.
Að augnabliki liðnu kvaddi
hún furstann. Hún sneri fárveik
heimleiðis.
Herbergismær hennar vildi
senda eftir lækni handa henni, en
Irina færðist undan því. Hún
vissi best sjálf, hvernig sjúkleiki
hennar var varið.
Morð!—Ivan Markowna drep-
inn og limlestur einhversstaðar
á auðnum úti. — Henni fanst
hjarta sitt ætla að springa við þá
tilhugsun. Frh.
Útgefandi:
Elnar Gunnarsson, cand. phil.