Vísir - 20.10.1911, Blaðsíða 2

V f S I R
> 'e^gNe<=^5'^;;§e^(.0 <Egp>
Allir þeir, bæði konur og karlar, hjú sem húsbændur,
sem eiga eftir að greiða áfallin gjöld til bæarsjóðs, eru
beðnir að greiða þau tafarlaust, svo ekki þurfi að taka
þau lögtaki.
l!lS£~ Að þessu sinni verður lögtaki beitt frekar en
að undanförnu.
Afgreiðsla á Laugaveg 11, opin kl. 11—3 og 5—7.
honuni geðjaðist svo vel að, ein-
kum hvað innri bygginguna
snerti, að hann keyp4i hann.
Kastalinn var bygður úr smá-
steinum og kostaði liver steinn
einn shilling og sex pence (eða
um kr. 1,35). Stjórninni ensku
var boðið að sitja fyrir kaupun-
um, en verðið var svo hátt, að
hún sá sjer ekki fært að keppa
við auðkýfinginn.
Nú er verið að rífa kastaiann.
Hver steinn er merktur nákvæm-
lega og umbúinn og á að flytja
alla bygginguna, sem er heljar-
stór* yfir til Vesturheims og
bygga þar upp aftur.
Svona ■ kaupum höfðu Bretar
ekki varað sig á og áttu engin
lög til að hindra söluna. Nú eru
þeir mjög hræddir um missa fleiri
af dýrindis fornmenjum sínum.
Það er ekki gott að vita, hverju
Vesturheimsmaðurinn tekur upp á.
Með tyrkneskum
hermönnum.
Niðurl.
í Tyrklandi er ekki stjettamunur
sá sem hjer ríkir. Þar er ekki sá fá-
fengilegi greinarmunurgerður á hers-
höfðingja, undirhershöfðingja og ó-
breyttum liösmanni oghjer. Hershöfð-
ingi og dáti geta komiðsaman ákaffi-
húsi, án þess að aginn sje í voða.
Tyrkland hefur um margar aldir
verið hið »demokratiskasta« land
álfunnar. Þar eru menn í raun og
veru jafningar, samkvæmt trúar-
brögðunum. Fyrirliðarnir, sem voru
með á ferðinni láu innan urn hina
á lúkuhlerunum. Þeir eru sannir
foringjar síns flokks og flokkurinn
gengur fyrir þá í opinn dauðann í
orustum.
Það sem hershöfðingjana vantar
er hæfileiki til herstjórnar.
Það hefur löngum verið fátt um
góða herforingja með Tyrkjum, en
liðsmennirnir eru hinir bestu í álf-
unni. Þjóðverji nokkur er búið
hafði þarna eystra í 10 ár sagði
við mig: «Ef Moltke eða Napó-
leon hefðu haft tyrkneska liermenn,
hefðu þeir lagt undir sig allan heim-
inn«.
Og eflaust hefur þetta verið rjett
mælt. Norðurálfan má þakka fyrir
hve Tyrkir eru ólagnir á að stjórna.
*) Mynd af kastalanuin er í Vísis-
glugga í dag ásamt myndum frá ítalska
og tyrkneska hernum.
Þessir harðgjörðu bændasynir
geta þolað það sem enginn annar
dáti í Norðurálfu getur lifaö við.
Þeirþurfaaðeins einhvern einkennisj
búningsræfil og skykkjugarm til
að hafa um sig í næturkuldanum,
er þeir sofa á berri jörðinni. Jeg
lief aldrei sjeð eins stagbætta og
slitna einkennisbúninga og þá sem
þeir samferðamenn mínir báru.
Samt voru þeir á að sjá sem
höfðingjar, með sínum glöggu and-
litsdráttum og þungbúnu augum.
Þeir geta lifað á brauðbita og
volgum vatnssopa, og getur enginn
annar Norðurálfudáti dregiö fram
lífið við svo nauman kost.
Og þessi her neytir ekki áfengis.
Þetta er trúrækinn her. Með Mú-
hameðstrúarmönnum hefur trúin í
raun ogsannleikafest rætur íhinudag-
lega líferni, og það hefur ekki lítil
áhrif á herinn. Þeir sem trúa á
forlög, ganga rólegir móti byssu-
stingjum óvinanna. Og þegarTyrkir
berjast, þá er það að jafnaði móti
villutrúarmönnum, og þeir sem falla
í þeim viðskiftum fá Paradísarvist
að launum. Og þar sem Paradís
Múhameðs-trúarmanna er svo freist-
andi dýrðleg, þá getur hún vel gert
menn hugdjarfa.
FATNAÐUR
hvergi einsódýr
og í versl.Jóns
Þórðarsonar.
Camorra.
----Niðurl.
Rjettarrannsóknin yfir þessum
glæpaseggjum hefur nú staðið und-
anfarna mánuði, og er enn ekki til
lykta leidd. Fara rettarhöldin
fram í smábæ einum skamt frá
Neapel, sem Viterbo heitir. Rjett-
arsalurinn er í gamalli kirkju og
eru fangarnir færðir þangað inn í
járnbúrum, eins og óargadýr. En
dómsforsetinn sítur þar sem altar-
ið áður var, og honum til beggja
handa sitja meðdómendurnir; en
þeim að baki situr kviðdómurinn.
Sakaráberi rjettvísinnar er hægra
megin við dómarana, en rjettar-
skrifarinn vinstra megin. Beint
fram undan er pallur, þar sem
vitnin standa á, og öðru megin við
hann eru járnbúrin með föngun-
um, en hinumegin verjendur hinna
ákærðu. En í hinum vanalegu
kirkjusætum sitja áheyrendurnir.
Þarna, í þessari kirkju fer nú
fram ein af stærstu glæparann-
sóknum sögunnar, og sagan, sem
sakaráberi rjettvísinnar hefur sagt
og er að segja af glæpaverkum
hinna ákærðu og fjelagsstarfsem-
inni yfirleitt, líkast meir munn-
mælasögunum frá fimtu öld, en
virkilegum viðburðum á tuttugustu
öldinni.
Mál þetta er sótt og varið af
eins dæma kappi og er ósjeð hvern-
ig fer, því þó að bæði guð og
menn viti, að hinir ákærðu sjer
sekir um alla þá klæki, er upp á
þá eru borin, þá eru gögnin ekki
auðfengin, því næstum enginn þor-
ir að bera vitni gegn glæpaseggj-