Vísir - 22.10.1911, Blaðsíða 2

$2
V í S 1 R
3^evxv^v. jUv&evssoxv
klæðskeri
er fluttur á, Hornið á Hótel ísland.
Hann liefiir mikið úrval af nýmóðins
fatataui og vetrarfrakkaefnum og yflr
liöfuð alt, sem að fatnaði lýtur, af bestu
tegund og verðið afar sanngjarnt.
mr tm~ KOMIÐ O G SKOÐIÐ! TW
Jxí ‘Jrate^vxm.
Þórshöfn í Færeyum
6. okt. 1911.
— Hlngað komu um daginn með
Vestu tveir námafræðingar vestur-
heimskir til þess að rannsaka kola-
námuna í Suðurey. Þeir komu nú
aftur í dag úr ransókn sinni og láta
þeir vel af námunni og álíta hana
sjcrlega arðvænlega. Þeirsigla hjeð-
an með fyrstu ferð.
Nú eru skipin komin heim, þau
sem veiðar hafa stundað við ísland
og er afiinn hjá þeim mjögmisjafn.
»Streyuoy« veiddilöþús. (um 400
skpd.) »Suðuroy* veiddi 30 þús. (um
500 skpd.) o. s. frv. Sum skipin
hafa ekki veitt nema 4—6 þúsund.
Hæst *r >William Clowes* með
um 630skippund. Skipstjórinn.Mich-
ael Nielsen,er einkar ötull.
28. f. m. veiddu þeir í Vogi á
Suðurey 150 »stökkla« og var það
góð veiði. Annars veiðast »stökklar« j
all oft við Suðurey. Það er mjög ■
hægt að veiða þá, þar sem þeir
hlaupa undan steinkasti.
Danskur verkfræðingur hefur verið
hjer um tíma að ransaka vatsaflið
í Fossá hjá Vestmannahöfn, er til-
ætlunin að nota það til framleiðslu
rafurmagns. Ekki hefur hann en
látið neitt uppi.
Annars alt hjer meinlítið. Heilsu-
farið sæmilegt og um veðráttuna
frjettið þið daglega.
PRENTSMIÐJA D. ÖSTLUNDS
m\et.
Eftir Tom Murray.
(þýtt úr ensku.)
----- Fr .
Þegar jeg nú tók sjálfur að mjer
búðarforstöðuna, þá setti jeg í ann-
an sýnisglugga minn stóra auglýs-
ingu. Á auglýsingunni stóö:
Verslunin er ekki tekin til þrota-
búsmeðferðar af fógetanum.
Orðið »ekki« var ritað meösmá-
um stöfum og sást ekki nema fast
viö gluggann.
Sannleikur var það, þó hann væri
með smáu letri.
Sitt hvoru megin búðarglugg-
anna voru tvö spjöld, stóð á öðru:
»Þau augnablik eru, aö maður
óskar eftir að vera einn sjer.«
Á hinu spjaldinu stóð: »Þessi
búð verður opnuð kl. 9 í fyrra-
málið*.
Þegar jeg opnaði búðina morg-
uninn eftir, var svo mikil þyrping
fyrir dyrum, að jeg varð að hleypa
inn í einu aðeins vissri tölu manna.
Þegar þeir voru afgreiddir, var þeim
hleypt út um bakdyrnar og síðan
hleypt inn nýum hóp. Þannig lag-
lagaða sölu hafði jeg í 3 vikur og
seldi fyrir niðursett verð. En svo
mikið græddi jeg á sölunni, að jeg
gat borgað skuldir mínar til síð-
asta penings og lánstraust mitt rjetti
við.
Verslun mín jókst svo mikið að
jeg varð að taka stærri búð, og
við Iok þess árs aftur aðra enn
stærri, sem kostaði mig í ársleigu
2400 sterlings pund. Þettað gjörði
jeg þó ekki fyr en jeg hafði ráð-
fært mig við heildsöluhúsin er lán-
uðu mjer. Þeir áræddu það og
þá jeg.
Það var eitt kvöld um þetta leyti
að er jeg hagræddi vörunum í sýn-
ingargluggum mínum, þá vantaði
verðmiða. Til að bæta úr skák, þá
sendi jeg efir bláum snikkarablýant
og skrifaði á firmapappír minn kjarn-
yrtar setningar, viðvíkjandi vörum
i og verði, og hafði þær úti í glugg-
unum.
Fólk er fór um strætið stansaði
er það sá þessar hvítu pappírsarkir
með bláu letri því þettað var ný-
ung í þá daga.
Af þessu leiddi mikla aðsókn að
búð minni, verslunin jókstmikið —
en mig skorti rekstursfje til að halda
uppi stórfeldri sölu.
Frh.
ÞEIR
sem óska að ganga í stúkuna
Einingin nr. 14 talí við Árna
Eiríksson, eða Borgþór Jósefs-
son eða einhvern annan fjelaga
stúkunnar fyrir næsta mlð-
vikudag.
Alllr velkomnir.