Vísir - 21.11.1911, Blaðsíða 3

Samleggsstólarnir
margeftirsurðu einnig ruggustólár
nýkomnir.
Jónatan Þorsteinsson.
S^*3an sem anxxav \>\elame\staú ex taus
]xí \>v\ á xv^áw. 'Mxxisofcuu, s&újte^at,
senáast sem J^t^t ^es J&vxxv^exv
Siómexvxv,
sem setlið á iogara eða eruð á þeim!
Gerið svo vel að líta á sjóstigvjelin sem
S^6sm\3avvxvxv\xstoJaxv etita,’y.oetjvs^. fc
hefur á boðstólum, áður en þjer kaupið stígvjel annarstaðar.
Þau þola fyllilega samjöínuð við bestu ensk sjóstígvjel.
Reynið, hvort ekki cr satt.
Fálka
smjörlíkið
er besta og ódýrasta smjörlíki
bæjarins fæst aðeins f
„Liverpool”
Sími 43.
Pappír og
ritfóng
ávalt best að kaupa hjá
Verslunin
| Björn Kristjánsson
Ráð Yið hárflösu
eftlr sjerfræðlng.
Það er löngu alkunnugt að flasa
í hári orsakar aðra veiki í höfuðs
verðinum og er þá fyrst og fremst
orsök þess að maður verður sköll-
óttur og hærist fyrir tímann. Með-
al það sem hjer er skráð mun því
mörgum kærkomið, en það er nú
viðurként sem mjög áhrifamikið.
Það eyðir með ölfu flösumyndun
eftir að það hefur verið notað tvis-
var eða þrisvar.
85 gr. Bayrhum.
30 gr. Livola de Composée og
1 gr. kryst. Menthol.
Þessi efni fást í öllum Iyfjabúð-
um. Meðaliö á að hrista vel og
má fara að nota það eftir 1 tíma
frá því það er búiö 11.
Ef vil má bæta í það •/, teskeiö
af góðu ylmvatni. Meðalinu ernú-
ið með fingurgómunum niður í
hársvörðinn kveld og morgna.
Meðalið er ckkert hárlitarmeðal,
en eykur mjög hárvöxtinn og gefur
hári sem grátt hefur orðið fyrir
tfmann sinn upprunalega lit.
En gœtid að bera meðaiiö ekki
þar á, sem ekki á að vera hár.
(F. útlagði.)
Útgefandi:
Einar Gunnarsson, cand. phil.
Prcntsm. D. Östlunds.
G-istihúsið í
skógimim.
--- Frh.
>Nú verðum við að hlaupa
sinn í hvora áttina«, sagði annar
lögregluþjónninn. >En við verð-
um að setja vel á okkurí hvaða
stefnu við förum, svo að við
getum ratað hingað aftur.*
Að svo mæltu hurfu þeir í
skóginn.
Á meðan þessu fór fram, var
Belosoff að stumra yfir Sonju,
Hann bar hana yfir í legubekk-
inn. Honum lá við að kveina
hástöfum af sorg og reiði, þegar
hann horfði á föla andlitið henn-
ar — stúlkunnar sem hann eisk-
aði. — Hafði þrællinn drepið
hana? Kúlan hafði hitt hálsinn
og blæddi úr sárinu, en Belosoff
var ekki alls ófróður í sáralækn-
ingum og batt vel um sárið með
klút, og tókst að stöðva blóð-
rásina.
Hann sá, sjer til mikillar gleði,
að þetta var vöðvasár, að vísu
mikið, en kúlan hafði þó ekki
gengið mjögdjúpt í hálsinn. Hann
lagði þvínæst aðrar og betri um-
búðir við sárið, og gekk svo frá
I Sonju fram á gólfið, og horfði
| á hana ineð ást og sorg.
Fyrst nú datt honum Semen
í hug. Skyldi honum hafa hepn-
ast að komast undan? Það var
það líklegasta, úr því að ekkert
heyrðist eða sást til logreglu-
þjónanna. Belosoff hljóp út. Veðr-
ið var við það sama, stöðúg snjó-
koma. En ekkert gat hann orð-
ið fjelaga sinna var. Þeir voru
máske enn að elta fantinn í skóg-
inum, en ef svo var, þá var mjög
vafasamt að þeir næðu honum
nokkurn tfma eða findu hann í
þessu veðri.
»Ætli bölvuðum þrælnum
heppnist að sleppa*, sagði Be-
losoff við sjálfan sig. <Jeg verð
að athuga nánar hvernig þessu
er varið.< ,
Hann hijóp nú á leið til skóg-
arins, en var ekki langt kominn
þegar hann heyrði skot. Hann
staðnæmdist og hlustaði.
»Hann hefur gengið í gildr-
una hjá þeim, og nú fáum við
bráðlega að sjá, hvort þeir hafa
náð honum lifandiW sagði Be-
losoff. — Nú heyrði hann ann-
að skot og rjett samstundis hið
þriðja. — En svo datt aití dúna-
logn um hríð.
Belosoff stóð grafkyr þar sem
i hann var kominn, og beið ró-
| legur þess er veröa vildi. Alt f
einu heyrði hann að brast f'trjá-
greinum rjctt hjá hðnum.