Vísir - 24.12.1911, Blaðsíða 2

V I S I K
M--------------------------------
Baldur Sveinsson
ritstjóri kom hingað um daginn,eins
og fráer skýrt fyrr eftir 4 ára veru í
Vesturheimi. Aðalritstjóri Lögbergs
kvaddi hann á þessa leið í blað
sínu 16. f. m.:
Baldur Sveinsson hefur verið með1
ritstjóri Lögbergs síðustu þrjú árin,
en Iætur nú af því starfi. Hann
fluttist vestur um haf fyrir fjórum
árum, því að hann fýsti að kynn-
ast högum og hátlum; mjmna hjer
í landi, en átti að frændfólk margt
hjer vestra.
Fyrst eftir að hann kom hingað,
settist hann að‘ hjá móðurbróður
sínum Sigurvin Sigurðssyni í Clande-
boye. Sigurvin hafði kostað hann
til náms heima á íslandi, og mun
það ekki hvað síst hafa ráðið för
Baldurs hingað vesturs, að hann
vildi sjá þenna ræktarsama frænda
sinn, en hvorugur hafði annan sjeð
á íslandi.
Baldur tók við meðritstjórn Lög-
bergs haustið 1908, og hefur gegnt
því starfi síðan þangað til uin miðja
fyrri viku. Það starf hefur honum
farist ágætlega úr hendi, því að
hann hefur einkar lipra blaðamanna
hæfileika. Hann er bæði alþýðlegur
og góðgjarn, en þar að auki má
óhætt telja hann með langritfærustu
yngri mönnum þjóðarvorrar beggja
megin .hafs. Hann er mjög vel að
sjer í sögu þjóðar sinnar og ber
hag hennar einlæglega fyrir brjósti.
Lögbergi hefur verið hinn besti
styrkur að starfi Baldurs. Haun hef-
ur ritaðíþað frjettir og ritgerðirum
ýms efni, stundum gefið það út í
fjarveru minni og í hvívetna reynst
mjer hinn alúðlegasti samverkamað-
ur. Mjer þykir þvf fyrir að missa
hann,ogsvo mun um fíeiri. Baldur
hefur eignast marga vini þessi fjögur
ár, sem hann hefur dvalið hjer
vestra, því að hann er manna best
ur viðkynnis og drengur góður.
Þó að Baldur hafi dvalið hjer
þessi ár hefur hugur hans löngum
snúist heim til fósturjarðarinnar, og
nú hverfur hann þangað, ef til vill
alfarinn. Eg óska honum þar allra
heilla og blessunar og vona að hon-
um auðnist að sjá rætast þá mörgu
og fögru framtíðardrauma um ís-
land, sem honum vóru ríkastir í
huga meðan hann dvaldi hjer hjá
okkur fyrir vestan hafið.
______________Stefán Björnsson.
Útgefandi:
Einar Gunnarsson, cand. phil.
Prentsmiðja Östlunds
Eíkimaðurinn og fátæki
maðurinn.
(Ævintýrí).
í þann tíð, er frelsari vor dvaldi
hjer hjá oss mönnunum, bar svo
við einn dag að hann var mjög
seint á ferð.
Það var farið að dimmaoghann
þreyttur, svo að hann fór að litast
um eftir náttstað. Beggja vegna
þjóðbrautarinnar voru bæir, öðru-
megin hrörlegt kot, en hinumegin
vegarins reisulegt stórhýsi. Þ hugs-
aði frelsari vor með sjálfum sjer:
»Ríki maðurinn hefur meiri efni
til að taka á móti gestum, hjáhon-
um skal jeg beiðast gistingar.*
Þegar ríki maðurinn, heyrði bar-
ið að dyrum, opnaði hann glugga
og spurði hver væri svo seint á
ferð, og hvaða erindum hann færi.
»Jeg bið um gisting«,mælti frels-
ari vor.
Hinn ríki maður virti gestinnfyr-
ir sjer, en þareð vor kæri frelsari
var tötralega búinn og gangandi,
þá leist honum ekki að gesturinn
myndi borga næturgreiðann. Hann
hristi. höfuðið og sagði: »Jeg get
ekki hýst yður, — ef jeg ætti að
hýsa hvern ferðamann, sem hjer
beiðist gistingar, — þá væru ekki
efnin lengi að fara.«
Hann skelti glugganum aftur, og
Ijet frelsara vorn standa úti í myrkr-
inu. Þar var enga gistingu að fá,
svo frelsarinn fór til kotsins. Þegar
þangað kom, í hlaðvarpann, hlupu
hundarnir á móti honum rneð gelti.
Kotbóndinn kom út og þaggaði
niðrí þeim; hann bauð ferðamann-
inum að gjöra svo vel og vera hjá
sjer í nótt, það væri orðið svo
dimt, hann kæmist ekki lengra í
öðru eins myrkri. Frelsarinn þáði
boðið. Kona fátæka mannsins bar
frelsaranum besta matinn. sem til
vará heimilinu Hún kallaði mann
• |
sinn afsíðis og sagði við liann:
»Eigum við ekki að búa um okkur
úti í hlöðu, en bjóða aumingja
ferðamanninum rúmið, hann hvílist
vel f nótt. Hann hlýtur að vera
lúinn af göngunni*.
»Þú ræður því, elskan mín,«
sagði maður hennar.
Þau nefndu þetta við ferðamann-
inn og ætlaði hann í fyrstu ekki
að þiggja rúmið af góðu hjónun-
um, en ljet þó tilleiöast.
Frelsarinn svaf ágætlega umnótt-
ina. Honum var borinn matur áð-
ur hann legði upp um morguninn.
Yfirleitt gerðu fátæku hjónin alt
sem þau gátu, til • þess að gera
honum gistinguna sem þægilegasta.
Og er hann fór íylgdu hjónin hon-
um á leið út fyrir; hlaðvarpann.
Þá mælti frelsarinn:
»Af því þið eruð guðhrædd og
góð við bágstadda, þá gef jeg ykk-
ur þrjár óskir og skulu þær rætast
vel«. Bóndi mælti: »Einskis frem-
ur óska jeg okkur hjónum, en að
við hljótum eilífu sáluhjálp, en þar
næst áð Við njótum nægrar fæðu,
við góða heilsu, það sem við eig-
um eftir ólifað. Þriðja óskin veit
jeg ekkert hvað ætti að vera«.
Frelsarinn sagði þá: »VíItu ekki
óska þjer, að þið eignist nýtt hús
í stað gamla kofans? Fátæki bónd-
inn sagði aö til þess langaði sig.
Á augabragði varð nú hrörlega
kotið, að fallegu og reisulegu húsi.
Síðan kvaddi frelsarinn og hjelt leiðar
sinnar.
Það er. að segja af ríka mann-
inum, að hann fór seint á fætur
að vanda. Þegar hann var kominn
á fætur og Ieit út um gluggann,
varð hann meir en Iítið hissa, er
hann horfði yfir um vegint og sá,
að þar sem kvöldinu áður hafði
staðið hrörlegt og fátæklegt köt,
stóð nú myndarlegur bóndabær.
Hann kallaði á konu sína og þar
eð henni sýndist slíkt hið sama,
sem honum, þábað hann hana að fara
yfir um veginn og spyrjast fyrir, hverj-
um undrum slíkt sætti. Konan fór
og var henni sagt að í gærkvöldi
hefði komið ferðamaður og fengið
gistingu. Þegar hann fór, hafði
hann gefið þeim 3 óskir, og hefðu
þau þá óskað sjerð eilífa sáluhjálp,
góða heilsu með daglegu brauði,
og fallegt nýtt ihús í stað gamla
kofans.
Kona ríka mannsins sagði hon-
um hvað hún hafði frjett.
»Ferðamaðurinn barði einnig hjer
að dyrum í gærkvöldi — og jeg
vísaði honum burt. Jeggæti grátið
beiskum tárum af að gruna ekki
þetta*, sagði maður hennar.
»Farðu fljótt á eftir honum ríð-
andi«, sagði konan, »hann getur
ekki verið kominn langt, þú nærð
í'hann og lætur hann veita þjer
þrjár öskir.;|
Ríki maðurinn fór ríðandi á eftir
og náði honum. Hann gerði sig
sætan í máli og tungumjúkan, og
bað hann afsaka og ekki móðgast
af því, þó hann hefði ekki opnað
þegar í stað húsdyrnar í gærkvöldi.
Lykillinn hefði ekki verið vís og