Vísir - 07.02.1912, Síða 2

78
V 1 S l R
íslendingar tii
Andesfjalla.
íslendingar eru elskir að norðr-
inu og kuldanum. Það er næsta
sjaldgæft, að þeir leggi leiðir sínar
suður í heitu löndin, Þó eru þar
frá undantekningar. Má það marka
af brjefi því, sem hjer fer á eftir.
Brjef þetta er frá herra J. J. Dall-
and cand. phil. Hann fluttist hing-
að vestur um haf fyrir eitthvað 8
árum. Hefur hann lengst af dvalið
vestur á Kyrrahafsströnd. Hann
hefur fengist við trjáviðarhögg o.
fl. í B. Col., í Yukon. Alaska,
Washington og Californiu við náma-
gröft, »contract« vinnu og ýmislegt
fleira. Hefur hann oft haft mikið
fje handa á milli, en orðið upp-
gangssamt. Nú er hann í þann veg-
inn að leggja af stað suður í Andes-
fjöll, með fjelögum sínum tveimur
öðrum íslenskum, Valdimar Frið-
finnssyni, norðlenskum manni, og
hinum norskum. En þetta hin mesta
svaðilför og eigi heiglum hent, og
alveg eins dæmi, að íslendingar
hafi ráðist í jafnáhættumikla æfin-
týraferð. Mun slíkt fárra íslendinga
færi annara en Mr. Dalland og hans
líka, því að hann er afar áræðis-
goður frábærlega hraustur og mikill
fýrir sjer, reglulegt islenskt karlmenni.
Hann kveður svo að orði í brjefi
sínú til Lögbergs:
>Frá mjer er það að segja, að
jeg hef ekki enn þá náð í >það«,
þ. e.: afl þeirra hluta, sem gera skal,
en samt í miðjum bardaganum
ósærður og ólúinn og sífelt sann
færöur uin stóran, góðan sigur að
lokum; en samt þætti mjer væut
um, ef það færi að sjást til hans.
Jeg hefi ávalt haft hugfast, að ná
í stórfje — ekki nokkrar þúsundir,
til þess að hafa nóg að jeta og
þurfa ekki að starfa — ónei — stór-
fje til þess að geta starfað svo um
munaði. >Alt eða ekkert«, hefir
ávalt verið mitt heróp, þar til nú
í seinni tíð stundum, er jeg lít til
baka, að mjer hefir flogið í hug,
að betra hefði kannske verið að
vera ánægður með minna og hafa
þá það.
Við eruin þrír í fjelagi — Valdi,
eins og þú veist •— og svo er með
okkur >mining engineer* norskur,
Olav Strand, ágætismaður, norskur
að lit, írskur í skapi og íslenskur í
dugnaði og ráðvendni. Við höf-
um besta >Prospecting outfit*, sem
D.Östlund prédikar sunnud kl. 6'/, íSilóam
...... ........ n * i.
peningar geta keypt. Alt, sem margra
ára reyusla ökkar sagði nauðsynlegt
og mjög margt, sem telja má »!uxurí«
á þessháttar ferðalagi. »Aha« segir
þú nú líklega við sjálfan þig, nú
ætla þeir enn á ný að asnast til
Alaska. O-nei — við erum orðnir
langþreyttir á Alaska á Yukon, á B.
C. og jafnvel á Estados Unidos og
erum nú orðnir sannfærðir um, að
hamingjan bíði okkar suður í hita-
beltinu. Anyhow, we waní to give
ihat part of the World a chance.
Við förum þess vegna til Californ-
íu í næsta mánuði með útbúnað
og nægilega peninga, til þess að
leita að guili, olíu og dýrmætum
steinum í Andesíjöllunum í tvö ár,
og trúi eg illa, að við finnum ekki
neitt á því tímabili, ef sjúkdómar
hita belfisins eða viltir ImJíánar sem
sagðir eru þar grimmir og illir
viðuregnar, veröa okkur ekki að
bana.
Þann 23. jan stíguni við á skip
í Frisco, komum til Panama 6. febr.,
verðum þar í nokl ra daga; þaðan
til Buenaventura, þá á jarnbraut til
Cali, — drotningar Andesfjallanna.
Þar kaupum við 6— 8 hesta, eða
múldýr, and good byeto civilization.
Við höfum tvær myndavjelar mcð
okkur og tökum óspart myndir, og
skal jeg senda þjer við og við
inyndir af okkar ferðalagi. Jeg er
búinn að koma mjer niður í spönsku,
svo jeg geti vel fleytt mjer, og hún er
bráðnauðsynleg í lönduni Suður-
Ameríku. Jeg tók próf í Osteopathíu
— mig minnir áð jeg 'háfi skrifað
þjer það; einnig tók jeg próf í
dýralækningum, og lækna nú jafnt
menn og skepnur, þegar jeg hefi
ekkert annað fyrir stafni.«
Eflaust drífur margt sögulegt á
daga þeirra fjelaga á þessu ferða-
lagi þeirra suður í hitabelti. Teljum
vjer víst, að margn fýsi að frjetta,
hversu för þeirra tekst. Vjer ósk-
um þeim farsællegrar ferðar og heill-
ar afturkomu og vonumst til að geta
flutt lesendum vorum frekari frettir
áðu langt um líður af þessum hug-
djörfu íslendingum, sem fyrstir vorrar
þjóðar hafa borið þrek til að leita
gulls og gæfu suður í torfærur og
og ferlcgar óbygðir Andesfjallanna.
Lögberg 28/)2M 1.
Útgefandi:
Einar Gunnarsson, cand. phil.
Östlunds-prentsmiðja.
hvergi ó d ý r a r i eti hjá
mjer.
Verð frá 2 kr. 50 au.
AXEL MEINHOLT.
Ingóifssfræti 6.
Varadómarinn
Ungversk ræningjasaga.
-—- Frh.
Orð er að vísu éinungis orð, en
það stjngur, þegar það er satt orð.
Jóska slálfum fanst sekknum illa
fyrirkomið. Sekkurinn varð að
falla að hliðum hestsins það er
áreiðanlegt. Svona má það ekki
vera. Menn munu skopast að því.
Hann bölvaði lítið eitt, svo leýst'
hann frá sekknum og Ijet helming-
inn af höfrunum renna úr niður á
veginn þahgað til að sekkurinn var
meðfærilegri.
Varadómarinn ítti með pípunni
sinni við Pála, sem titraði allur og
skalf.
Stöktu ofan sonur mínn og sóp-
aðu höfrunum saman, þeir eru nógu
góðir handa hestunum -okkar. >Þetta
sagði jeg ykkur altjend.« Þaut í
Jancsi Lotusz við höfðingjann, sem
re:ð í broddi, »að hann myndi hafa
eitthvað af okkur«.
Hinn eineygði Gerencser hristi
höfuðið og mælti: >Það er ekki
til annar eins þorpari í öllum heim-
inum«.
Varadómarinn ljet sópa höfrunum
saman í drykkjarfötuna,. sem hjekk
í keðju undir vagnfjöliuni og hirti
þá, ljet aftur í pípu sína sem dautt
var í.
>Þá er best að halda áfram Páll
minn,« mælti hann og lagðist á
grúfu í vagninum, svo ekkert sást
af honum en liann gat sjeð alt milli
hliðarfjalanna á vagninum. Ræn-
ingjarnir riöu ofan að Berentelækn-
uni sem sást frá þeim eins og högg-
ormur, sem rjettir úr sjer. Þeir
sáist láðgast um snöggvast hjá
brúnni þar sem prjár leiðir mætt-
ust og svo skiftu þeir sjer tveir Og
þrír til hægri og vinstri en Pista
Kartyi reið sjálfur bcinu leiðina til
Putnok. Hann var auðþektur
álengdar. Blómið í hatti hans skein.
Þegar sá ekki neitt til þeirrá fram-
ar, settist hann upp eins og fyrri
og meö fálkaaugum sínum gat hann
séð hvern ætisvepp, sém með veg-
inum var. Og þegar hann kom