Vísir - 09.02.1912, Blaðsíða 2

v Í S 1 R
^ajeafcTfcaaÆariJiP»w.>*.-

í síðasta sinni.
Fjalla-Eyvindur verður að eins leikinn tvisvar enn:
Laugardag 10. og sunnudag 11. þ. m.
""".. ... ■. ; ;
I
A norðúrslóðum.
----- Niöurl.
Dagjnn eftir versluðu þeir við
Eskimóa og hjeldu síðan til sinna
stöðva ásamt tveim piltum og
tveim stulkum, er þeir buöu tii
máltíðar meö sjer. Ekki vildi það
fólk haframjels kökur, en te þótti
því gptt og drakk það ósleitilega.
Þegar máltfðin stóð sem hæst,
heyrðust skot úti fyrir, og skömmu
síðar sást hvar fjórir menn fóru
og stefndu að tjaldinu. Voru þrír
Eskfmóar en einn hafði hvítra
manna vöxt og göngulag.
Þar var kominn Vilhjálmur
Stefánsson.
Hann "hafðí Tarið Öralángan veg,
norðan frá íshafi þar sem heitir
Langton flói, upp eftir Kopar*
r.ámufijóti. Hann hafði með sjer
fjóra Eskimóa frá þeim eyum í
íshafinu, sem kendar eru við
Herschei. Hann hafði fundið
dýrakjöt, sern Melvili og förunaut-
ar hans höfu dysjað fyrir tveirn
árum, ásamt tilvísun, hvar þá væri
að finna. Var Vilhjálmur nálega
þrotinn að skojbirgöiuh, og pví
var hann svo langt suður kominn,
að hann ætlaði sjer að leiía hvítra
manna, Indíána eða annara er
hefðu þær afiögum. Þótti nú vei
til betra, er hann fann þá fjelaga,
er tóku af honum krók til kaup-
staöar, en það voru 400 mílur, til
nyrstn selstöðu Hudson’s Bay
fjelagsins. Það var annað erindi
Vilhjálrns að veiða caribou dýr til
vetrarforða norður við suður-
strandir íshafsins, svo og aö vinna
að erindum þeim er hann á að reka
fyrir náttúrugripasafn Bandaríkj-
anna og jarðefna-rannsókn fyrir
stjórn Canada. Hann talaði tungu
Eskimóa og segir Melvill, sem ekki
mun vera ýkjur, að hann sje ailra
manna' fróðjtstur um hagi og háttu
EakjmÖa, þéirra sem nú eru uppi
Eftir;honum hefur Melvill þá skoð-
un,,:sem hann bar til bygða, og
fiest blöð fluttú þegar um aiia
Ameríku, að Eskimóar þessir sjeu
að öllum líkinduin að nokkru leytj
af hvítra rnaniía kyni, annaðhvort
fslendinga frá Grænlandi eða skips-
manna frá leiðangri Franklins, er
síðast spurðist til við ósa Kopar-
námufljóts, og aldrei komu fram
síðan. Svo mikið segir Vilhjálmur
víst, að þeir sjeu með öllu óiíkir
þeim Eskimóum, er búa fyrir vest-
an þá og suðvesían.
Vilhjálmur hafði tjald með Eski-
móa kynkvísl nokkurri, um þing-
mannaleið á burt þaðan, og þangað
fóru þeir íjelagar ineð honum og
höfðu af honum þá sögn, er síðan
er eftir þeim höfð, og fyrgetur.urn
þessa hvítu skrælingja, og margan
annan fróðieik. /
Kynkvísl þessi lcallást á sinu máli
Palíigmutes rog á heima við hafið;
skamt frá ósum Koparnámu elfar,
um vetur veiða þeir se! á ísum, en
leita til fjalla á sumrih, á dýraveið-
ar,- Segir 'Melvili að þeir ■munu
vera afkomendur þess Eskimóa ætt-
bálks, er barðist við Indíána hjá
Dreyrafossum árið 1771, og strá-
fjell þar. Eskimóar muna ekkert til
þeirrar viðureignar; og örnefnið
nefna þeir Havaða, en Indíánar haia
sagnir af því. Eskinióar og Indíánar
hafa ótta hverir af öðrum, þeir
forðast hvorir aðra, og ef aðrir sjá
slóð éða önnur merki þess, að hin-
ir sjeu í nánd, þá skunda þeirsem
hraðast á brott af þeim slóðum.
Til fatnaðar hefur þetta fólk ein-
göngu Caribou skinn, einn á sumr-
in, tvenn á veturna og er engin
munur á búningi karla og kvenna
annar en sá, að kalmenn eru í knje
háum skinnsokkum, en kvenfólk á
skrefháum; þeir skinnsokkar eru
úr selskinni og vatnsheldir. Karl
menn eru púklu fleiri en konur,
með því að stúlkubörn eru oft bor-
in út, en hjónabönd eru skamm-
vinn, óg hvorugúm markaður bás,
körlum eoa konum, nema hver leik-
ur lausum hala, eftir vild sinni. Kon-
ur eru málaðar margvislega um allan
líkaniann en karlmenn a!s ekki.
Hreinlæti telst ekki meira en í meðal.
lagi þeirra á meðal og segjast ferða-
menn heldúr kjósa, að dvelja með
Indíánum, en í tjöldum Eskimóa.
Karlmenn raka hár af hvirflinum,
en láta hitt vaxa niður á herðar.
Þeir hafc* boga úr rauðri furu, en
strengina gera þeir af seimi úr Cari-
bou dýrum, og í því er teygjan,
en engin í viðnum. Örvaroddar eru
úr kopar, er þeir taka úr ánni, og
svo góöir bogamenn eru þessir
Eskimóar, að sögumaður sá einn
þeirra skjóta Caríbou dýr til dauð;
á 40 yarda færi, og smó örin í gegn-
um dýrið og nam staðar í trje skamt
burtu. Hnífa hafa þeir af járni , úr
skipsflökum, og binda blöðin á bein-
sköft með seimi eða táum.af víðir-
tegund er þar vex. Slíkir eru Eski
móar þeir, er Vilhjálmur ætlar af
hvítum mönnum komna, og væri
það næsta merkilegt, ef svo skyldi
reynast.
Eftir þetta skildu leiðir og sam
vistir. Ferðamenn hjeldu suður á
bóginn tii mannabygða, en Vilhjálm-
ur norður á auðnina við íshafið
með Eskimóum sínum. Höfum vjer
ekki af honum spurt siðan.
r.Tf-n rj ■;'||/ h'i'lðo
"jl'; Ef þú [vilt
hvort seir< þú ert karlmaður eðá
kvenumaður, tryggja þjerfasta vinnu
með 12-15 hundr. krónur árslaun-
um, þá getur þú nú þegar gjörst
eigandi ai arðvænlegu fyrirtæki sem
gefur af sjer minnst 2000 krónur, í
peningum á árinu netti;. öll ár jafnt.
Þetta er alyeg vandalaus staða og
gela því allir stundað hana, án
nokkurrar sjerþekkipgar.
Þetta er sierversUm sem hægt er
að hafa hvar aem er í bænum,
°g h'ggja nú fyrir nýjar vörur
fyrir c 2000 krónur sem þurfa
aö mestu að borgast út.
En sá sem kaupir getur fengið
eins mikið og hann vill af vörum
til þess að auka fyrirtækið hjá stóru
útlensku verslunarhúsi með afar-
þægilegum kjörum eg borgunar-
skilmálum og þarf því aldrei að
leggja neitt frekara til.
Tilboð leggist á afgreiðslu Vísis
merkt Arðvœnlegt,
og verður því svarað um hœl.
»
Osviknir Arabar
Alexandriu.
Að svíkja Norðurálfumann álíta
Arabar álíkn lofsamlegt ogsálu’njálp-
arvænlegt sem aö vitna í Kóraninn og
þetta tvent cru hinir öruggustu að-
gangsmiðar að Paradís Muhnmeðs.
Það er þá iíka venjulegast að
»verslunargáfa« og heilagleiki fara
saman hjá Aröbum.