Vísir - 09.02.1912, Blaðsíða 3

V I S l R
*56^a^s\jexslun\n
Austurstræti 17
selur nu til 10. mars ágæta rullu
fyrir 2,80 pd. Sðmuleiðis ekta reyk-
tóbak (frá fyrra ári) afar-ódýrt.
Cigaret,tur hverg[ ódýrari.
Hjer gefuraðlíta hinn versta prakk-
ara með hinum guðræknislegasta
svip selja hinar fegurstu samanlímdu
strútsfjaðrir, sem detta sundur viö
m tistu vætu, hina fegurstu vjelsaum-
uðu »handbrugnu* knipplinga oghið
sviknasta gullskraut með tuttugu
gullskfrleiksmerkjum, meðan hann
mælir fram öll þessi 99 nöfn á
hinum he'laga spámanni og lætur
99 perluarnar á talnabandi sínu renna
milli fingra sjer.
Tötralegir smádrengir meö vindl
ing hanga.idi við neðri vörina og
annan bak við eyrað bjóða hjer
hiná merkilegtistu forngripi og sverja
við Allah að þeir sjeu »ekta«, þó
að á þeim standi ósýnilegu letri
»Madein Germany«(smíðaðá Þýska-
landi).
Betlandi barn, sem ( siðaðu landi
bæði um aura fyrir brauði handa
veikri móður, biður hjer um handa
sfnum eigin börhum.
Kynfjölgunin verður hjer eins
og með flóm, og á þeim aldri sem
skikkanlegt fólk fer fyrst að hugsa
um hjónaband eru þessir ræflar orÓn-
ir afar og öinmur. Og allur þessi
æskulýður er frá blautu barnsbeini
alinn upp við innilega fyrirlitningu
fyrir Noröurálfumönnum og hrein-
skilnum vilja til þess aö svfkja þá.
Og þetta er svo rótgróiö eöii
þéirra að það hverfúr ekki þó þeir
»menhist« og komist í Norðurálfu-
mannabúning og fái trúnaðarstörf
aö rækja. Hver sem vill getur með
hægu móti sannfært sig um þetta
með ódýrri tilraun. Með því t. d.
að fá arabiskum póstmanni 2 pjastra
fyrir 1 pjastursfrímerki. Hann fær
aldrei neitt til baka. Jeg hef eitt
þrem pjöstrum til sama manns til
þess að fá þetta sfaðfest.
Það er torvelt að þekkja egypska
peninga með hinum arabisku talna-
merkjum, og Arabar eru af fullljós-
um ástæðum mjög andstæðir því
að um þá mynt sje breytt.
Meira.
Jeilabrot.
'Svðr við þrautunum í no. 226:
1. Sex sinnum.
2. Látið 5 í hverja kðrfu.og þessar
5 körfur allar í 6 körfuna.
HÚS I SKIFTUM.
Hús í Háfnárfirði óskast í skiftum
fyrir húséign f Reykjavík, liggjandi
nálægt stærsta fiskverkunarplássi
vesturbæar. Afgr. vísar á.
Varadómarinn
Ungversk ræningjasaga.
---- Frh.
Til allrar ha.ningju hafði liðsfor-
jnginn hálft reykt svínslæri í tösku
sinni og vín á flösku. Mikkael
Szabo sneri því viö meö hermönn-
unum og sýndi þeim á leiðinni,
hvar ræningjamir höfðu ráðist á sig,
og spölkorn fjær krossgötuna, þar
sem ræningjarnir höfðu , skift sjer.
Sporinsáust ekki léngur,þau voru horf-
in { sandinum. Vegfarendurþeir.cem
þeir mættu og varadómarinn leitaði
frjetta hjá (því að hermennirnir
kunnu ekki þýsku), gátu engar leið-
beiningar gefiö.
Þeir riðu þvf áfram án ákveðins
takmarks. Það er að segja þeir ætl-
uðu sjer, hvemig sem færi til Put-
nok, til þess að æja þar um kveld-
ið. Liðsforinginn spurði líka, hvort
nokkur bjórkrá væri þar.
»Já, víst er svo, þvf að Ungverj-
ar drekka líka bjór, þótt Pjetur
Pazmany1) nefni hann í ritum sín-
um htnn gula vökva, sem þnígað-
ur er með þuski (þreskibarefli.)c
Þetta vildi hann, hvað sam taut-
aði. þýða fyrir lið=foringjanum á
þýsku, og svo lengt var hann að
böglast viö þetta, að þeir voru komn-
ir að endimörkum bæarins. Þar á
gangstfgnum meðfram girðingu Jó-
hanns trjesmiðs kom hann auga á
stúlkuna meö viðarbyrgðinni. Hún
fór sjer svo hægt, að þeim var auð-
velt að ná henni.
Varadómarinn Ijet stöðva vagn-
inn og benti stúlkurmi aö koma.
Hermennirnir staðnæmdust líka.
Þeir slógu hrirg um hana, mjög
forvitnir, því aö á leiðinni hafði
talið borist að því, að hún hefði
fyrst sagt Mikael Szabo frá ræningj-
unum.
»Er þetta hún« spttrði liðsforing-
inn á þýsku?
»Já.«
•Pulcra persona (fagur kvenn-
maður) sagði hann á latfnu, til þess
að hermennirnir ekki skyldu skilja
það. Frh.
‘) Yfír-biskup kirkjnnnar á Ungverja-
landí nafnfrægur guðfræðislegr rithöf-
höfundur og foringi gagn-siðabótarinn-
ar í Ungarn (1570r-1637.)
81
Lítið nýtt hús
með stórri lóð (helst túni), gasi og
vatnsleiðslu óskast tii kaups.
Tilboð sendist á afgr. Vísis innan
15. þ. m. merkt: Nýtt hds.
Ensk skólasaga
eftir
F.W.Farrar.
—— Frh.
En það varð honum til líf§ að
hann var hraulur. í anda, hafði
hreina samvisku og hraustan og
heilbrigðan skrokl^. Hugur hans
náð jafnvægi sínu á fáum mínút-
um; með því hann beitti öllu
viljaþreki sínu í þá átt, en sterk-
ur vilji má sín mityls. Hann
opnaði ekki, augun fyr en hann
var viss með sjálfan sig, og stóð
ekki upp fyr en hann hafði falið
sig guði í vald. Hann gekk
áfram fast og rólega.
Hann forðaðist að horfaniður
í hyldýpið til beggja handa, en
hafði augun á stígnum, sem mót-
aði fyrir á egginhi. Hann fekk
svimaaðkenning, þegar honum
varð það á, að horfa til hliðar
og varaðist því að horfa annað,
en á stigin fyrir fótum sjer. Þeg-
ar hann fór svo miðaði hqnum
vel áfram. Á einum stað, hafði
Jirapað úr egginni nýverið, og
var þar hvarf og mótaði hvergi
fyrir vegi. Hann fekk hjartslátt
er hann sá þetta, en ekki fanst
honum það koma til mála að
snúa við. Ótrygt var að ganga
hvarfið, og lagðist hann því
niður og skreið á fjórum fótum
yfir vegleysuna. Þegar hann
aftur kom á . stigin, gekk hann
rösklega áfram, og náði á firnrn
mínútum yfir á Bardlynhæð. Hann
hrópaði upp yfir sið af gíeði og
fögnuði, og hljón nti sem fietur
toguðu niður hæöina. , Rjett fvrir
sólsetur náði hann til Bardlyn-
þorps.
Hann barði að dyrum.'á fyj-sta
húsi.. er varð fyrir honum, og
spurðist fyrir um hvar væri að
fá kunnugann fjallgöngumann.
.*»• rttJ ' e* • - / ...