Vísir - 28.03.1912, Blaðsíða 3

V I S l R
23
Þórður J. Thóroddsen
læknir
er heimkominn og er til viötals fyrir sjúklinga daglega kl. 1—3 e.
Hann tekur og að sjer, ef þess er óskað, að veita konum
sársaukalausa fæðingu.
í skattinn- , svaraði Wasserdick.
»Hversvegna?« spurði Bom.
»Spurðu nú ekki eins og asni,
Bom. — Við vorum náttúrlega svo
reiðir yfirþessum óþokkaskap manns-
ins, að unna okkur ekki einu sinni
ræflanna utan af skrokknum á sjer,
að við fleygðum krypplingnuni út í
fijótið aftur, jat'nskjótt og við höfð-
um dregið hann á land, svo hjelt
hann til hafs og hákarlarnir hafa
sjálfsagt gjört sjer góðan dögurð úr
honum.« Frh.
Eggert Cíaessen
Yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Pósthússtræti 17.
Venjulega lieima kl. 10—11 4—5.
Talsimi 16.
Magnús Sigurðsson
Yfirrjettarmálaflutningsmaðnr.
Aðalstrœti 18
Venjulega heirna kl. 10—11 árd.s.
kl. 5—6 síðd
Talsími 124.
Krone Porter og Reform-
Maltöl er nýkomið til
J. P. T. BRYDE.
Dóttir
oknrkarlsins.
(Þýtt).
--- Frh.
Wasserdick var nú orðinn reiður
fyrir alvöru, og myndaði sig til að
henda glasi sínu í hausinn á Bom.
»Jeg hefi sannarlega enga löng-
un til að láta þig spyrja mig út úr
eins og skólastrák«, hjelt Wasser-
dick áfram. — »Hvað kemur það
líka í rauninni mjer við, hvað þeir
gera við þessi stúlkulík? Jeg fæ
mína borgun og um annað varðar
mig ekki. Mín vegna mega þeir
gjarnan balca brauðdeig utan um
þau, eða salta þau tiiður; — hvað
varðar mig um það?«
»Fn svo sannarlega, sem við er-
um kallaðir Temsár-víkingar, þá er
þessi tekjugrein nú líka að fara í
hundana«, hrópaði Wasserdick. —
»Jeg veit ekki hvað því veldur —
Getur verið að Lundúnabúar sje
nú ekki eins hæfilega þunglyndir
eins og þeir áður voru, þegar þeir
sáu sjer það ráð vænst að fleygja
sjer í fljótið. — Nú orðið vill
enginn deya annarsstaðar en i sæng
sinni — þú getur spurt drenginn
minn Bom sæll — — en það segi
jeg þjer að nú í sámfleytta þrjá
mánuði höfum við aðeins veitt tvö
lík, og annað þeirra var af betlara,
sem því sjálfur liafði verið gjafa-
þurfi, og hitt var af krypplingi, sem
bætti nú gráu ofan á svart með
því að hann hafði klætt sig úr
hverri spjör áður en hann fór í
fljótið. — Já, því miður eru slik
ómenni til í þessum heimi, og þá
er ekki undarlegt, þó erfitt gangi
fyrir okkur.«
»Hahaha! sá Ijek fallega á ykkur,«
sagði Bom skellihlægjandi og hjelt
um vömbina. »Maður getur tárfelt
af hlátri yfir að heyra slíkt.«
»Hann væri betur lifandi enn!«
hrópaði Wasserdick, »en því miður
er hann dauður, — annars skyldi
hann hafa fengið fyrir ferðina. —
En við höfðum nú ekki margar
vífilengjur með þann pilt.«
»Hvað þá?« spurði Bom.
»Fiskarnir í Temsá fengu hann
SktWinifred.
Ensk skólasaga
eftir
F. W. Farrar.
—— Frh.
Morgunin eftir litu flokkarnir
í loftinu illum augum hver til
annars, og var búist við að slæi
í illdeilur á hverri stund.
Henderson þótti vænt um að
þeir Anthony og Franklín höfðu
gengið í lið með honum, hins-
vegar varð þeim Harpour og
Jones enn ver til litla Edens,
þareð þeirtöldu liann orsök þessa
þó saklaus væri.
Harpour var ekki vanur því að
piltar settu sig upp á móti hon-
um, og ásetti hann sjer því að
taka til sinna ráða.
»Þú mátt skilja það, Hender-
son«, sagði liann »að jeg gjöri
hvað mjer líkar við litla greyið
þarna.«
Eden brá lit en þagði.
»Skilurðuþað Harpour,« svaraði
Henderson »að ef þú snertir hann
þá kæri jeg þig fyrir Somers.«
Harpour ætlaði að ráðast á
Henderson, en Cradock gekk í
miili þeirra og sagði:
»Verið þið nú ekki að rífast,
— haldið friði í guðs bænum!
Vertu ekki að þessu, Flip!«
25. kapíltuli.
Ándstreymi Edens.
Það gladdi Eden ákaflega, er
Waltar kom aftur í lofti, því
hann vonaði, að þá hættu of-
sóknirnar.
En nú var nýtt í bruggi. Har-
pour var bæði óstyrilátur og
ákaflyndur, og fjekk ekki gleymt
því, að hinir hefðu staðið upp í
hárinu á sjer, enda minti Jones
hann iðuglega á það.
Eden hafði að ráði Walters