Vísir - 19.05.1912, Qupperneq 3

V 1 S I R
73
& A E D I N TJ T A TJ
nýkomin, seljast mjög ódýrt
i’jájónaían Þorstesnssyni, Laugav.31.
Sláturfjelag Suðurlands
Tómas Jónsson kaupm.
selja nautakjöt næstu viku í smásölu með því verði er
hjer segir:
Steikarkjöt 0,40 au. pd.
Hárif 0,36 au. pd.
Brjóst 0,34 au. pd.
Bóga 0,32 au. pd.
Síðu 0,30 au. pd.
Nýtt flesk fæst einnig fyrir Hvítasunnuhátíðina.
Divanteppi, pluss alls
konar og húsgögn ódýrast að Uaupa
hiá Jónatan Þorsteinssyni. Laugav. 31.
UNG STGLKA,
sem talað getur ensku og þýsku, getur fengið atvinnu nú þegar,
til þess af veita móttöku peningum. Umsóknir skulu vera skriflegar,
munnlegar umsóknir verða ekki teknar til greina, og eiga umsókn-
irnar að vera komnar fyrir hádegi á þriðjudaginn
« J. P. T. BRYDES verslunar.
Veggjapappír og rósettur
í fjölbreyttasta úrvali hjá
Jónatan Þorsteinssyni, Laugav. 31.
j&Y&ðum
fara allir, sem þurfa að fá
skó eða aðgerð, beint til

Sprengikúlu kastað
í leikhúsi.
Meiðingar og manndráp.
Fimtudagskveldið 25. f. m. (á sum-
ardaginn fyrsta) var kastað spregi-
kúlu í leikhúsi í Sebastopol á Tyrk-
landi meðan veriö var að leika.
Þrír menn Ijetust þegar i stað og
tuttugu aðrir særðust mjög. Ógur-
Iegur felmtur greip mannfjöldann,
sem nærri má geta og vatð svo
mikil þröng fyrir öllum dyrum, að
margir tróðust undir. IUvirkinn
var þegar tekinn höndum, alkunn-
ur stjórnleysingi.
LTIX €
HIEÐKLÆBSKEEI.
Eftir
Svend Leopold.
Borgin var öll í svörtum sorgar-
hjúp. Konungurinn var dáinn. Sorg-
in var átakanleg alsherjarsorg.
Sorgarlag var leikið uppi í dórn-
kirkjuturninum með hálftíma bili.
Kallararnir riðu um þögul strætin
og skýrðu íbúum frá því, að gainli
kóngurinn væri látinn og væri nú
hásæll horfinn til feðra sintja.
Atlar búðir voru iokaðar, hlerar
byrgðu hvern glugga. Fólkið varð
að ganga um bakdyrnar, sem vildi
versla við búðarþjónana. Og þeir
höfðu nóg að gera. Sæmiiega giatt
á hjalla fyrir innan lokuðu hlerana,
því sorgin á götunum þótti hálf
þreytandi til lengdar. Þegar menn
höfðu lyft sjer upp í innri búðinni
var farið aftur út á svörtu strætin
til þess að syrgja góða, gamla kóng-
inn, sem hafði verið allri þjóðinni
ástúðlegur faðir.
Hvernig gat það nú átt sjer stað
að hann væri látinn!
Hann hafði ríkt tvo mannsaldra.
Þess vegna kom sorgarfregnin svo
óvænt, að menn áttu örðugt að átta
sig á henni. Marga langaði tii þess
að trúa því.aðenn þá væri ekki úti
öll von, gengu því til hallarinnar og
þreyðu þolgóðir fyrir utan háu hallar-
svaiirnar,
En fáninn á iiallarmæninum hjekk
raunalegur í hálfri stöng. Klukkurn-
ar kváðu við I borginni og kallar-
arnir bljesu sorgarslaginn á torgun-
uin. Einvaldurinn hlaut því áreiðan-
lega að vera faflinn frá.
»Slíkan konung fáum vjer aldrei
aftur«, sögðu menn sín á milli, og
tóku um leið snögtandi vasaklútana
með svörtu röhdmni upp úr lafa-
vösunum aftan á, — »baraaðhann
væri enn á lífi, — þá skyldum við
aldrei kveiná undan álöguokinu, —
öllum sköttunum, sein ætla okkur
lifandi að drepa. Við skyldum alveg
haltta áö ásaka hann fyrir það að
hafa altaf ónýta og óheiðarlega ráð-
gjafa. Nú sjáum við fyrst hvað við
höfum mist!«
Þessi var dómur þjóöarinnar. En
uppi í höllinni sátu menn líka í alvar-
legum hugleiðingum.
Inni í hásætissalnum sátu ráð-
herrar andaða einvaldans umhverfis
stórt, kringlótt borð og hjeldu ríkis-
ráðsfund. Hagsmunir ríkisins voru
til umræðu. Gömlu höfðingjarnir
sátu þarna sótrauöir í framan, tóku