Vísir - 05.08.1912, Síða 4

V ( S 1 R
afar sjaldgæft, að stigarnenn þar
sjeu stigamenn í crðsins venjulegu
merkingu, ræni, rupli og myrði
hvern sem er, — þeim dettur ekki
í hug að gera erlendum mönnum
mein. Stigamaðurinn á Korsíku er
æfintýralegur öígamaður, með barna
legar og ófullkomnar siöferðishug-
myndir, sem fyiir áhrif eldgamals
óvana hefnir þess setn hann telur
rangt á þá einu leið sem hann þekk-
ir og getnr viðúrkent að sje rjett.
Gömlu óstjómartímarnir þegar
hnefinn rjeð lögum og lofurn, þeg-
ar grimmileg hefnd var eina upp-
reistin og eina vörnin gegn rang-
lætinu, — ógnarveldi og harðstjórn
Genúu-manr.a hefur auðsæilega sett
mark sitt á þessa einkenniiegu þjóð.
Korsíkumenn eru sjervitrir úr hófi
fram. Þeir telja iygi, sviksemi og
þjófnað fyrirlitlegustu glæpi, en að
myrða fjandmann sinn og frændur
hans og börn alsaklaus álíta þeir
heilaga skyldu sína.
Bókmentir.
Þjöðvinafjelagsbækurnar
. 1912
eru nú að verða tilbúnar ogverða
sendar út um land í næsta mán-
uði. Eru þær 3 eins og vanter.
Andvari XXXVll. ár. Honum
fylgir mynd af Einari Ásmunds-
syni í Nesi með æfiágripi, og skrá
um rit Einars eftir Jón Borgfirg-
ing. Er Andvari nú með fjöl-
breyttasta móti, og er efni hans
þetta: Æðsta dómsvald í íslensk-
um málutn, eftir Einar prófessor
Arnórsson, Um heimilisiðnað á
Norðuriöndurn eftirlngu Láru Lárus-
dóttur frá Seiárdal, Um jarlsstjórn
hjer á landi, eftir Einar Hjörleifs-
son, Um tánrœkt, eftir Torfa Bjarna-
son í Ólafsdal; Ríkisráð Norðmanna
og Dana gagvart íslandi, eftir Einar
prófessor Arnórsson; Frá einok-
unartíðinni; Ávarp Pingeyinga til
Trampe’s stiptamtmanns I 852; Fjögur
kvuði frá ýmsum tímum\ Hvernig
skrifa sumir íslendingar um rjettindi
landsins; Skýrsla um Þjóðvinafjelagið
ag störf þess.
Almanakið hefur jafnan verið
fjöibreytt og skemtilegt, og nú
er það fjölbreyttara en nokkru
sinni fyr, og þó ekki hækkað
verð á því (0,60). í því er nú
meðal annars Þjóðrjettindaskjöl
íslands, sern hver maður í landinu
þarf að kunna, Aldarhœttir og œtt-
jarðarvísur, Árbók íslands og úit-
landa 1911, Æfiágrip Michelsens
ráðherra lúns norska með tnynd,
Strindberg Svíaskáid, með mynd,
Hjeraðsvísur frá ýmsum tímum,
Vísur eftir Látra-Björgu. Gatnlar
venjur, Steinatökin í Dritvík, Mann-
skaðar á íslandi 1881—1910, eftir
Guðmund iandlækni Björnsson,
Göngu-Hrólfur með 3 myndum,
Um verndun tannanna eftir Brynj-
ólf tannlækni Björnsson, Veðurspár,
Áttavísur, Hvað er utn sullaveikina,
eftir Guðmund háskólarektor Magn-
ásson, RagnarLundborg, eftirBjarna
Jónsson frá Vogi, með mynd,
Gjelsvík, með mynd, Hróaldur
Ámundason, eftir Benidikt alþm.
Sveinsson, með mynd, Tíðinda-
skrár Öræfinga fyrir 340 árum og
fyrir 40 árnm, Lólksfjöldi á ís/andi ■
eftir Georg Ólafsson, Tíningur
ýms og fróðleikur, Tvö tnikilmenni
(Kínamenn) eftir Benidikt Sveins- !
son, meðmyndum,Ágrip úrlands- í
hagsskýrslum, eftir Georg Ólafs-
son, Metramálstöflur, miklar, ná-
kvæmar og handhægar, eftir
Rögnvald Óiafsson, Útsýni yfir
jörðina, eftir Bjarna skólakennara
Sæmundsson, Pjetur Guðjónsson,
með mynd, (aldarminning) eftir
Jónas skáld Jónsson, Selma Lag-
erlöf skáldkonan sænska, eftir
I Ingu Láru Lárusdóttur, með mynd,
Skrítlur og ýmislegt smávegis.
Þriðjabókin fráfjelaginu í þetta
sinn er œfisaga Warren Hastings
eftir Macaulay, í íslenskri þýðing
eftir Einar Hjörleifsson, annálað
merkisrit, um það, hvernig Eng-
lendingar náðu yfirráðum á Ind-
landi.
Bækur fjelagsins eru í ár með
Iangbesta móti, og fáfjelagsmenn
þetta ár framundir 30 arkir fyrir
einar 2,00.
(Sunnanfari)
Eyðing hinna hraustu.
(Eftir Heitnskr.)
Sjera Dr. J. A. Macdonald, rit-
stjóri blaðsins Toronto Globe, ftutti
ræðu í St. Stephens kirkjunni hjer
í borg á sunnudaginn var um af-
leiðingar stríða. Hann hjelt frani
þeirri skoðun, að s yrjaldir eyddu
bestu mönnum þjóðanna; liinir hug-
prúðustu fjeilu vanalega fyrst fyrir
vopnum óvinanna, en þeir veikari
og óhæfari lifðu eftir, og af þeim
orsökum væri það, að afturför hefði
komið í hinar hraustu fornþjóðir,
Grikkja og Rómverja. Hann benti
á, að Canada væri eina þjóðin í
heiminum, sem aldrei hefði staðið
í hernaði og enga herskuld hefði
að bera, og iýsti því, hvernig Ca-
nada væri sett sem friðarband milli
Breta og Baridaríkjamanna, og að
þetta væri aðalverkeíni Canada í
komandi tíð. Um hundrað ára
tímabil hefðu engin varnavirki verið
reist á landamærum Canada og
Bandaríkjanna. En jafnframt ljet j
hann þá skoðun í ljós, að ef önn- |
ur þessara þjóða, Bandaríkin eða |
Canada, seltu herskip á stórvötnin j
til þess að tryggja framtíðarfrið
með þeim — þá mundi það ó-
umflýanlega leiða til ófriðar. Sú
staðhæfing manna, að á friðartím-
um beri þjóðunum að undirbúa
sig til hernaðar, væri ekki á rök-
um bygð. Einmitt þá bæri þjóð-
I unum skylda til þess enn betur að
- tryggja friöinn. Ekkerí þýðingar-
mikið mál hefði nokkru sinni ver-
ið leitt algerlega til lykta með hern-
aði. Þá færði liann nokkur reikn-
ingsleg rök að máli sínu og sagöi,
að á síðasta ári hefðu tíu mestu
herþjóðirnar haldið yfir fjórum
miljónum nianna við hernaðarstörf,
og að þá hefði herskuld bresku
þjóðarinnar verið 340 milj. doil.
Ástand Þjóðverja í þessu tillitiværi
ilt og ástand Rússa ennþá verra,
og Bandaríkin hefðu borgað til her-
þarfa á sl. ári 283 miljónir dolisrs.
Nú væru á Bretiandi margar milíónir
manna sem iifðu við sult.
Þá gat ræðumaður um áhrif þau
sem hernaður hefði á þjóðirnar, og
sýni fram á, að hann rændi þær
hugprúðustu og göfugustu borgur-
unum, — það væru mennirnir, sem
legðu út í hernað. í borgarstríði
Bandaríkjanna hefðu 400 þúsundir
Suðurríkíamanna, og 650 þúsundir
Norðurríkjamanna lagt út í liernað-
inn, og hefðu engir þeirra komið
þaðan lífs. í ríkinu Norður-Carolina
hefðu á þeim tíma verið 115 þús.
nöfn á kjörskrám. en 128 þús. manns
hefðu farið þaðan ístríðið, og lieim-
skekingar, skáld og stjórnmálamenn
Ný-Englandsríkjanna hefðu allir verið
skotnir og ekki látið eftir sig neina
er tækju við af þeim. Alt úrvalið
ríkjanna hefði fallið í þessurn hernaði
en það lakasta úr karlþjóðinni hefði
lifað eftir heima til að aukast og
margfaldast.
i í nn íaldi það hina mestu fá-
visku, að fara út í stríð. Því að
þó hin alþekta, viðurkenda regla
væri, að þeir hæfustu lifðu lengst,
þá væri það þvert á móti í hern-
aði; þá lifðu þeir eftir, sem óhæf-
astir væru, og af þeirri ástæðu væri
það, að stríðin orsökuðu afturför í
þjóðunum. Jafnvel nú á tímum
mætti sjá þess glögg merki í borg-
um og sveitum Englands.
Hann kvað tíma til þess kominn
að alþýða meðal þjóðanna risi upp
í almætíi sínu og kæmi leiðtogum
sínutn og stjórnendum í skilning
uin það, að þær væri siðaðar, —
jafnvel þó að stjórnendur þeirra
væru það ekki.
SktWinifred.
Ensk skólasaga
eftir
F. VI. Farrar.
--- Frh.
Þeirgáfu sig lítið að öðrum piltum,
en til þessaðbætaósigurinn oghugga
sig — því þeir mættu nú almennri
fyrirlitningu, hjeldu þeir til Dans
að svalla. Þeim hafði áður verið
hótað burtrekstri úr skóla ef þeir
kæmu á þennan stað, sem hafði svo ilt
orð á sjer. Þeir fóru í enga launkofa
með þetta við Kenrick, — þeir
vissu, að hann myndi ekki klaga þá,
því hann hafði oft verið þar með
þeim eftir að hann varð umsjónar-
maður. En svo fór nú, að Walter
stóð þá að verki, kærði þá fyrir
dr. Lane og afleiðingin var sú, að
þeir voru reknir úr skóla og höfðu
með sjer fyririitning nærri því allra
pilta í nestiö. Dr. Lane gaf Ken-
rick áminningu allharða, er hann
komst á snoðir um, að hann færi
til Dans, og setti hann af yfirumsjón-
armannsstöðunni ogforstöðu hússins,
niður í lægstu uinsjónardeild. Sú
raun kom og fyrir Kenrick, að hinir
umsjónarmennirnir lýstu í skjali
nokkru, er þeir höfðu allir undir-
skrifað nema Waiter, vanþóknun
sinni á honum tyrir afskifti hans af
Penns-málinu. Kenrick fjell þetta
þungt, en undarlegast þótti honum
að Walter skyldi ekki gangast líka
gegn sjer. Hann skildi göfuglyndi
Walters og komst við af því; —
hann sá, að enginn vafi Ijek á því,
að Walter hlaut að álíta hann sek-
an, þótt hann hlífðist við að ávíta
liann og lýsaá honum vantrausti. Þá
bættist og pað ofan á allt,að Tracy
hafði fundið Herodot, sem Kenrick
átti, í stóra bókaskápnum í rusli.
Og þegar Kenrick fór að blaða í
bókinni, fann hann í henni miða
samanbrotinn með nafni sínu á sem
kveðju. Rithöndina þekkti hann,
þótt nú væri hún ólík því sem hún
var, þegar þessi miði var skrifaður.
Hann tók seðilinn úr brotunum.
Hann var skrifaður fyrir 3 árum. Þetta
var miðinn týndi, þar sem Walter
bað innilega afsökunar á því, et
hann taldi yfirsjón sína, eftir að
honum hafði hvað eftir annað verið
vísað á bug.
______Frh,
STKTIE "
ódýrastur í versluninni
á Laugaveg 19.
Sauðskinn
, fást í,verslun
Ámunda Arnasonar.
KAUPSKAPUR Jg
Til kaups er afbrigðastór og
fríður ökuhestur, einlitur, 8 vetra
gamall, að öllu gallalaus. Menn
snú sjer til Árna Árnasonar frá
Höfðahólum, Lindargötu 10 A.
iTAPAD-FUNDIÐl
Peningabudda með 10 krónu-
seðli í, hefur tapast á leið frá Hverfis-
götu 28 B til kaupm. Karls Lárus-
sonar við Laugaveg. Skilist gegn
fundarlaunum á Hverfisgötu 28 B.
A T V I N N A
Tveir duglegir og réglusamirsjó-
menn óskast til millilandaferða á
þilskipið Hekla, hjá Sigurði Móses-
syni skipstjóra Laugaveg 24. Heima
kl. 12—8, en e. ni; í dag.
Sláttumaður óskast að Ási nú
þegar. Sími 236.