Vísir - 22.09.1912, Side 2

V I S 1 '!
'iail" 83BS1
,|,,| Mliiiiu*y^5grggS2í
Karlmannafatnaður,
Regnkápur, Vetrarkápur o. fl.
nýkomið til
TH.THORSTEINSSON & CO*,
FATAVERSLUN, HAFNARSTR. 4.
Raddir
almenniiigs.
Hafnarmálið.
Bæarbúar vakna vanalega annað
hvort við rolc eða rigningu, nema
begar forsjónin, sem kvað vera nógu
rík, sendir af miskunn sinni nokkra
blíðviðrisdaga, er. síðastliðin sunnu-
dagsmorgun var þetta á annan veg,
því þrátt fyrir rigninguna var sýni-
Iegur gleðiblær á fólki, og ástæð-
an var sú, að kveldið áður hafði
bæarstjórnin samþykt hafnarmálið
til framkvæmda. Þetta þóttu mikil
tíðindi og góð, sjerstaklega þar
sem menn alment vænta frem-
ur lítils af bæarstjórninni í fram-
kvæmdaáttina. IJeir tala að vísu
margir þeirra snjalt^, og áheyrilega
— búið ■—, en þeir, sem þegja,
eru meinlausir, nema stundum þeg-
ar þeir greiða atkvæði. —
En bæarstjórnin hefur nú þrátt
fyrir alt sýnt af sjer rögg í hafnar-
málinu, — einu af mesta velferðar-
máli bæarins — og er skylt að
hún njóti almenns þakklætis fyrir
það, hvað sem,annars á milli ber,
en heyrst hefur að verkfræðingar
þeir, sem í bæarstjórn sitja, sjeu
ekki sem best ánægðir með úrslit
málsins, og mætti vel bæta þeim •
það upp, þegar þeir verða dregnir
út við næstu kosningar.
Jeg hef undanfarið ekki fundið
ástæðu til að syngja lofsöngva yfir
gjörðum borgarstjórans — álít hann
annars verðugan — en í hafnar-
málinu álít jeg hinsvegar að hann
hafi, sem komið er, unnið með
drengskap og dugnaði, og væri
rangt að draga það af honum. Jeg
bar alis ekkert traust til hans; sum-
um bæarfulltrúum treysti jeg þar
á móti fyllilega, en þeir hafa kom-
ið á annan veg fram í málinu, en
jeg hugði.
Verkamenn bæarins, sem hafa
hungruð og klæðlaus börn heima,
vegna atvinnuleysis, fá nú vonandi
Vandaðar
vörur.
að reyna krafta sína, og um leið
brauð fyrir heimilið, án þess að fá
snoppung jafnhliða. Verkamanns
kröfur eru ekki háar: aðeins að fá
að vinna, — þá kemur þeirra björg — .
þeir hafa engan landssjóðsspena sem
hreitir þeim, þótt illa ári — kraf-
an er vinna, og nú er hún vonandi
í vænduin. Hafi bæarstjórnin heið-
ur fyrir smiðshöggið.
16. sept. ’12.
Jáh. Jóhannessun.
Gott orgel óskast leigt í |
vetur. Östlund i ar á. '
Island sjeð
frá hússvöíum.
Eftir H. De Vere Stackpoole
(höfund að - The blue Lagoon« o fl.)
(Þýtt úr Dayly Mail).
Reykjavik (íslandi).
Frá svölunum, þar sem jeg sit,
sje jeg eldfjallagarð, sem gengur
frá austri til vesturs, það eru út-
verðir þess hluta íslands, sem ligg-
ur hinumegin viö Þingvelli, hinu-
megin við Geysi og Gullfoss, sem
ferðamennirnir dást svo að — lands,
sem er stærra en Skotland og ósegj-
anlega autt og ljótt. — Fyrir aft-
an rnig skyggir gistihúsið á fló-
ann með Snæfellsjökli, þar sem Jules
Verne Ijet mennina fara niður um
gíginn, þegar þeir ætluðu inn að
miðpunkti jarðarinnar. — Fyrir neð-
an mig liggur bæarvöllurinn, þar
sem hljóðfæraflokkurinn af »Gros-
ser Kurfúrst* er að leilca á lúðra
fyrir fólkið við Thorvaldsensmynd-
ina. Klukkan er hálf tólf en þó
er nærri albjart. — Á svölum al-
þingishússins á móti er fult af lög-
gjöfum Iandsins, sem líka eru að
hlusta á hljóðfæraflokkiun ai þessu
stóra, þýska línuskipi, sem korn
inn í gær og ætlar af stað á morg-
un. En það er fólkið á blettinum,
sem vekur athygli mína, því hjer
gefur að líta íslensku þjóðina —
og kvenfólkið, og það er nú ein-
mitt kvenfólkið, sem heillar mest
hug minn.
Það er ekki hægt að greina þjóð-
erni íslens.ks karlmanns í sjón. Hann
gæti verið Þjóðverji, Dani eðáSvíi,
en íslenska kvenfólkið er nokkuð
sjer á parti. Það er ólíkt öllu því
kvenfóiki, sem hefur orðið á vegi
minum hingað til. Það hlærsjald-
an og svarar manni sjaldan með
brosi eins og suðræna kvenfólkið.
Það liggur við að manni gremjist
í svipinn þessi kuldi einkum hjá
búðarstúlkum. Eitt brosgetur hjálp-
að svo mikið upp á sakirnar þegar
eins er ástatt og fyrir mjer, að öll
mín búðar-innkaup urðu að fára
fram á bendingamáli, því að í
landsmálinu eru ekki mörg orð lík
ensku, og það eina, sem jeg kann
í því, eru orðin »já« og «og«. —
En gremjan hverfur von bráðarvið
það, að maður fir.nur að þessi
kuldi í svip og framkomu stafar
hvorki af tómlæti eða fyrirlitningu,
heldur af einhverju öðru. Og í
rauninni er þetta ekki neinn kuldi,
heldur— eitthaað annað. Eitthvað
sem jeg veit ekki nafn á, nema ef
það skyldi vera eitthvert fyrirmann-
legt athugaleysi (eða hughvarf). Ein-
hverjar þungar og daprar hugsanir
virðast hvíla yfir þessum konum,
eitthvað alvarlegt en þó háleitt.
Það er eins og hetja landsins hafi
dáið í gær og enginn viti um það
nenia þessar konur. — Sje litið
niður á mannþyrpinguna á vellin-
um, sjest dálítið merki um England
— einn »njósnarpiltur«, og annað
merki — »hjálpræðisstúlka«. En
Þjóðverjablærinn á öllu ber hinn
enska alveg ofurliða, eins og hann
nú reyndar er farinn að gera á
öllum samkomu- og skemtistöðum
álfunnar. Monte Carlo, San Remo
og París öll eru þau orðin þýsk
eins og »Sauerkraut« (súrkál). Jeg
fór frá Ventnor þar sem úði og
grúði af Þjóðverjum og jeg finn
Reykjavík fulla af þjóðverjum og
I na wm\ mmem m i m B8B
1 1 Skoðið borðana í glugganum hjá f jffirá TH. THORSTEINSSON LA^I í INGÓLFSHVOLI. 5(t\fe\3 aj vövum fiom\ð. IW 1 & m /
BB5S 1 n íb^3i mm aa i 11118
Verslunin Björn Kristjánsson,
R eykjavík.
^ejwa'&awötu*.
3<íáW\w$a\vö\u\.
£eSur sk\t\u.
V B K
r eru viðurkendar þær bestu.