Vísir - 08.10.1912, Blaðsíða 2

V I S \ R
vetst.
IngólfshYoli,
hefur langmest úrval í
borginni af allri
Vefnaðarvöru.
Ljerefí, frá 0,16.
FlóneS, frá 0,21.
Tvisttau, frá 0,19.
Sirfs, frá 0,26.
Sængurdúk, m. teg.
Morgunkjölatau.
Fóðuríau allskonar.
Vinnufataefni,
mjög gott.
Dömuklæði, frá 1,45-
2,90.
Klæði, frá 2,90:
Kjolafau. ullar.frá 0,65.
Kápuiau,
Svuniuíau.m.tegr
Silki og Flauel.
Silkibönd afarfalleg,
Ullarboli. frá 0,65.
Sokkar.
Veftlingar.
Skinnhanskar.
Rúmteppi.
Vattteppi.
Leggingar á kjóla og
svuntur.
Bróderingar.
Allar smávörur mik-
ið úrval.
Vetrarsjöl.
Kápur.
Gólfteppi
Gólfvaxdúkur. .
Saumavjelar.
Prjónavjelar.
Fiður og Dúnn.
Best hjá
Fyrirlestur
Hróalds Ámundasonar
---- Frh.
Þegar sólin kom fram eftir dimm-
viðrið, þá birtist okkur landslagsem
var mjög nýstárlegt. í st'efnu ferð-
arinnar sáum við heljarmikinn skrið-
jökul. Við austurtakmörk hans var
fjallgarður, sem lá frá suðaustri til
norðvesturs. Hæðarmælirinn sýndi
8000 fet við rætur »Djöflajökulsins«.
og við höfðum því farið 2000 fet
niður á við frá »Slátraranum«,sem
okkur þótti óþægileg uppgötvun.
Við lögðum þá í geymslu vistir til
6 daga og hjeldum áfram.
Stórkostleg útsýn birtist okkurþá
nótt, að sjá frá búðunum. Risa-
vaxinn fjallatindur 12000 fet gnæfði
þar í roða miðnætursólarinnar (Hel-
mer Hansens fjall). Hinn rákótti
sívali tindnr skifti á hvítum og blá-
um iit. Lengra í buríu láguOskar
Wistings-, Oiaf Bjaalands- og Sve.re
Hassels-tindar myrkroðnir og háif-
huidir þungbúnum skýflókum. Ym-
ist liurfu þeir í mekkinuni eðatopp-
um þeirra skaut upp úr skýjunuin
auðum og ægilegutu. — A ifkan
hátt birlist okkur Thv. Níelseus'fjall
í fyrsta sinn. Það var 15000 feta á
hæð.
Við vorum 4 daga að koniast
upp á Djöílajökuiinn, sem varfuliur
af sprungum, gjám og botnlausum
holum. Við vorum í 9100 feta
hæð.
Fyrir framan okkur birtist nú
; Danssaiur Djöfulsins« eins og
frosið haf, gljáandi af hrími. Förin yfir
hann’ var ekkert spaug, því að það
dunaði undir og bergmálaði eins
og í tómri tunnu. Viö renduni okk-
ur eins fijótt og hægt var yfir hiiia
hættulegu staði og vorum í iiverju
spori liræddir um, að detta niður
úr.
Hinn 6. des. náðum við hæsta
punktinum eftir því sem okkur
mældist. Eftir það hækkaði há-
sljettan ekki lengur, en hjelt jafnri
hæð suður á 88,25 gráðu, þar sem
hún fór að smálækka.
Schackieton hafði náð 88,23
gráðu; — en við settum búðir við
88,25 og iögðum þar okkarsíðasta
geymsluforða — hinn tíunda í röð-
inni — og voru það 200 pund
vista. Sijettan Iækkaði jafnt og án
niishæða eða sprungna, og var það
hið ákjósaniegasta færi fyrir sleða
okkar og hunda. Við fórum 15
mílur á dag og gátum fariðlengra,
en það var um að gjöra að ofbjóða
ekki hundunnm. Hinn 11. des. fór-
um við yfir 89. breiddargráðu.
Það leit svo út, að við værum
komnir íbeiti, þar sem einlægt væri
gott veður, því að við gátum borað
tjaldsúlunni 2 metra niður í snjóinn
án þessað liitta á hart lag, sem þó
mundi hafa verið, ef veðrið hefði
verið mjög breytilegt. Hið jafna
yfirborð snjósins sýndi líka að eng-
inn stormur hafði geysað þar yfir.
Sólin skein einlægt hina síðustu
átta daga af ferðinni og við tókum
sólarhæðina á hverjum degi og
azímút-mælingu á hverju kveidi.
Frh.
Ferðamolar
eftir
Sigurbjörn Á. Oíslason.
----- Frh.
Við fórum fyrst yfir bungumynd-
að mólendi fyrir ofan Ketilsstaði og
komum svo brátt í Selárdalinn, er
þar bær samnefndur, þar sem Kálf-
ur illviti bjó forðum, faðir Þor-
steins, sem ljet Þórð í Hítarnesi
fá sig til að gerast flugumann við
Björn Hítdælakappa. — Var þáann-*
ar bær í dainurn, Hurðarbak, sam-
tímis við bæ Kálfs í Selárdai, en
nú er sá bær löngu kórninti í eyöi,
Bærinn Seiárdalur síendur vest-
anverL við ána, en að austanverðu
heitir daiurinu Hóisdalur, af því aö
þar eru búfjárhagar frá HóiiíHörðu-
dal. Dalurinri erall-langur ogsvip-
mikill iusi við botninn. Vegurinn
liggur upp úr Sciárdainum, iitlufyr
en hann endar inn í annan dai, er
hailast nærri til vesturs, og smá-
hækkar sá dalur upp’ á aðal fjailið,
er Bjúgur nefnist; er stutl yfir sjáift
fjailið, en bratíur vegur og giýttur
niður af því niður í Hítardalinn.
Tjaldbrekka jieitir aðalbrekkan, og
sá jeg af henni Hítardalinn í fyrsta
skifti.
í útilegumannasögum er stundum
sagt frá afdöium, þar sem galdr,.-
menri komu því til vegar, að öðru
megiu dalsins var jafnan snjólaust,
iivernig sem snjóaði hinu megin,
en jeg man ekki hvor.t mokkurstað-
ar er sagt frá dal, sem var allur
grasivaxinn öðru megiir en ekki
stingandi strá hinu megin, en þann-
ig var samt efri hluti Hítardais, sem
blasir við frá Tjaldbrekku.
í miðjum dalnum er stórt vatn,
fult af silungi, og vestan viö vatnið
eru ýmist skrúðgrænir bakkar eða
grösugar mýrar og brekkur, en aö
austanverðu eru ýniist brunahraun
eða móbergsfell, og hvergi sjest þar
grænt strá. En neðan við vatnið
eða að sunnanverðu við það í
miðjum dalnum er a!l-hátt, einstakt
fjall, mestatt grasivaxið, sem Hóini
ur heiiir. Hítará rennur úr vatn-
inu rjeít vestan við Hólminn, en
þar er svo mjótt milli fjalla, að of-
an frá Tjaldbrekku virðist Hólrnur-
inn alveg loka dalnum. —Jeg hef
ekki komið í nokkurt óbygt dal-
verpi, þar sern jeg hefði fremur
kosið að geta dvalið nokkra daga
í góðu veðri fyrri hluta sumars og
notið náttúrufegurðar, og naumast
rnundi útlendingum þykja sjer í kot
vísað, sem þangað væri fylgt, og
hefðu með sjer tjald og leyfi til
siiungsveiða í vatninu.
Vildi jeg jafnframt skjóta því að
fylgdarmönrium útlendinga, hvort
elcki væri tími kominn til að vekja
eftirtekt þeirra á fleiri leiðum, en
þessum fjölförnustu austur í sveitir.
Og naumast mundu erlendu ferða-
mennirnir vera ófúsir til að sjá
»eitthvað nýtt«, einhver hjeruð eða
fjall-lendi, sem ekki er áðxir marg-
búið að Iýsa í »ferðasögum frá ís-
landÞ. — Mjer hefur stundum kom-
ið í hug að allfiestir fylgdarmenn-
irnir hlytu að vera ærið ókumiugir
þessu landi og treystust því íítt til
að fara út af þjóðbrautinni; annars
hlytu þeir að leggja meira kapp á,
vl
TH. TH. & GO.
»
Hafnarsti. 4,
hefur mest af öiiu, er karl-
nienn með þuría til
ldæðnáðar, frá innsta
til ysta.
Alkissðriaði frá 14,50.
Veírarkápur.
Regakápur.
Reiðjakkar,
Skánajakkar ©g
Vesii.
Peysur.
Erfiðjsmanríaföf, .
Sokkar.
iMærfainað, miRið
úrval.
HáSsiín.
SVI an c h etis ky rt u r.
Siipsi og Siaufur,
Harða og Hna Haiia.
Húfur
og margt smávegis.
Faiaefrti mjög fallfeg.
Sömuleiðis hefur versl,
k
Karimánnsfafa
Saumasiofu.
Best hjá
að vinna iandi sínu gagn með því,
að finna sifjöígandi ferðamannaieiðir.
— Nóg er enn um að veija; að
minsta kosti er hægðarleikur að
komast hjeðan úr Reykjavík til að
skoða sig um á Snæfellsnesi og
umhverfis Breiðafjörð. Frh.
GymHelína
Mn fanra.
Eft i r °
Charles Garvice.
Frh.
En það var of seint. Þjónarnir
höfðu dregið tjöidin frá, og í ljós
kom fallega, raunalega andlitið ungu
stúlkunnar, sem jarlinn hafði kvon-
gast og sama sem — myrt!
V