Vísir - 03.11.1912, Blaðsíða 2

V I S I R
Sökmn burtflutnings
byrjaði
stór útsala L nóvember
í vefnaðarvöruversl u n i n n i
5. Laugaveg 5.
Þar verða allar vörur seldar með
innkaupsverði,
því allt á að seljast.
Notið nú tækifærið.
J HAGNAÐ 1
hafið þjer af að kaupa
I
I
I
Vefnaðarvörur
allar hjá
V. B. K
1
*\3exsltt\ÚT\ JEVÓTw*3Cv\st\áwssoi[\.
f
e\öafrt\L
Grænmeti
svo sem:
Hvíikál
Rauðkál
Piparrót
Púrrur
Sellerí
fæst í verslun
Gulrætur,
.BREIÐABLIK.”
en skemtilegt, ef þessi umræddu
orð landritara kæmu þeirri flugu
í höfuð manna, að við, sem þar
vínnum, værum ruddalegu í frram-
komu og fældi þar af leiðandi fólk
frá að skifta við stöðina. Því
mun nú líklega svo varið, að
fæstir taki nokkuð mark á þess-
um orðum landritarans, síst af
öllu þeir, sem hafa haft nokkuð
saman við okkur að sælda við-
víkjandi gasstöðinni.
Jeg get hæglega fengið og lagt
fram fjölda vottorða um það, að
jeg er ekki »ruddalegri« í fram-
komu, heldur en t. d. þeir úr
bæarstjórninni, sem hafa komið
á gasstöðina, og satt að segja
minnist jeg þess ekki, að nokkur,
sem þangað hefur komið, hafi
sýnt af sjer jafnmikinn þófta og
mikilmensku, »snúðugheit«, sem
bæarstjórnarmenn, að undanskild-
um borgarstjóra.
Það kalla jeg mikilmensku og
ruddaskap, þegar þeir, sem koma
í stöðina til okkar, ganga fram
hjá okkur eins og hundum og
Iáta ekki svo lítið að kasta á
okkur kveðju, jafn vel þó þeir
sjeu nokkrumþrepum ofarí mann-
virðinga-stiganum, en þennan
valdsmannareiging hef jeg einna
gleggstan fundið í hópi blessaðrar
bæarstjórnarinnar.
Jeg skal játa það, að mjer er
ekkert eins ógeðfelt og það, að
vera »kurteis« við þá menn, sem
láta ekki svo lítið að kasta á mig
kveðju, ef þeir þurfa að taia við
mig, en þó hef jegalltaf »setið á
strák mínum« gagnvart bæar-
stjórnarmönnunum, en gagnvart
öðrum hefur ekki til þess kom-
ið.
Jeg hefi haft orð á því við
annan kyndara, Eyólf Gíslason, að
hann sýndi landritaranum sóma,
sem aðrir menn, og skyti að hon-
um nokkrum orðum; en hanner
meinhægur maður og stiltur og
kvað það ekki samboðið virðingu
sinni, að eiga í höggi við Klem-
ens.
Jeg enda þá þessar línur með
þeirri ósk, að landritaranum rek-
ist aldrei á ruddalegri gasstöðvar-
þjón, heldur en hann er sjálfur
gagnvart sjer vesælli mönnum.
Guðni Eyólfsson.
Kyndari.
Aths. Fullmiklar eru orðnar
umraéður um þetta mál, og væntir
blaðið, að hjer með sje úttalað
af hálfu gasstöðvarmanna.
Ritstj.
Um götuljósin.
Herra ritstjóri.
Jeg vil biðja yður að ljá mjer
rúm í yðár heiðraða blaði fyrir eft-
irfarandi línur.
Þegar jeg hafði Iesið í »Vísi« frá
28.og 29. f.m. umyrði fárra manna
úr bæarstjórninni viövíkjandi gas-
ljósunum á fundi hennar 17. f. m.,
þóttist jeg knúinn til að svara nokkr-
um orðum, sökum þess að jeg hirði
um götuijósin, og mun jeg sjer-
staklega halaa mjer við þau.
Manni virðist það stór undrun
að slík stórmenni, sem saman eru
komin á bæarstjórnarfundum, jjtuli
geta lagt sig niður við það, að lít-
ilsvirða saklausa menn og bera þeim
á brýn rangar getsakir, mönnum,
sem leitast við, að leysa verkin svo
vel af hendi, sem hægt er eftir
ástæðum.
Hr. landritara KI. Jónssyni hafði
þótt full há borguniá fyrir götu-
Ijóskerin, 80 aurar nm mánuðinn
fyrir ljóskerið. Það getar vel verið,
að 80 au. sjeu of há laun fyrir
mig, en nær er mjer að halda, að
ekki hefði hr. Kl. Jónssyni þótt það
of há borgun, ef hann hefði átt að
fá þau laun, að minsta kosli hef
jeg aldrei heyrt að honum þætti sín
laun of há, og þeir fáu 80 au.,
sem jeg fæ fyrir ljóskerin, mundu
ekki hossa hátt á heimili hr. Kl.
Jónssonar. Það þarf enginn að
hugsa það, að menn Ieysi það starf
frekar vel af hendi, þó að borgun-
in sje rýrð úr því sem er, það
fylgja því uppistöður á kveldin og
ónæði yfirleitt, bæði nótt og dag,
svo að maður er frá að gera ann-
að verk, en það, sem að því lýtur.
Hvað seint hefur verið kveikt í
vetur, bið jeg fundarmann að afsaka
mig frá ákúrum fyrir, það er ekki
auðvitað hann einn, sem hefur fundið
að því, en það er ekki til neins að
klaga þá sem kveikja, þeir eru engin
sök í því, hvað seint er kveikt, og
á hverju ætti mjer að standa, að
vera að þvælast við það fram á
kvöld í myrkri og misjöfnu veðri?
Jeg fylgi þeim reglum, sem mjer
eru gefnar frá gasstöðinni og henni
gefnar af borgarstjóra, og að jeg
kveiki seinna, en þar er fyrir skipað,
er helber ósannindi, það mun líka
vera orðum aukið að það hafi verið
kveikt of snemma í fyrra frá minni
hendi (aðrir geta sagt fyrir sig), en
það hefði ekki átt að skaða neitt
hr. Iandritarann, þó að Ijós hefðu
logað fram yfir þann tíma, sem
bænum bar að borga fyrir.
Svo er Pjetur Guðmundsson að
teygja ftam málfæri sín um það,
hvað ljósin logi ílla á götunum;
það mun ekki vera með jafnaði að
ljósin logi ílla á þeim parti, sem
jeg hef til meðferðar, sfst svo, að
ekki mætti finna sjer eitthvað þarf-
ara umtalsefni svona á bæar-
stjórnarfundi. Að Ijósin loga ílla,
stafar aðallega af því, að netin
eru eitthvað lítið biluð, og skyldi
hr. P. G. ætla að stuðla að því
í bæarstjórninni, þegar bærinn
hefur tekið við öllu, gasinu tilheyr-
andí, að kasta burtu lítið skemdum
netum og láta ný í staðinn?
Og ef gjörðir P. G. í bæarstjórn-
inni loga eins vel almenningi til
gagns, og götuljósin í mínum parti,
þá Iíður mörgum betur en ella.
Að Ijósker eða stólpar hafi bilað
af mínum völdum við klifringar upp
eftir þeim, bið jeghr. P. G. og gas-
nefndina að hafa mig undanþeginn,
því þó jeg hafi farið upp eftir stólpa
til að kveikja á lugtinni, hefur það
ekki enn einu sinni komið að neinni
sök, og mundi jeg ekki leika það,
ef jeg sæi að skaði hlytist af.
Mjer finst, að þeirr sem gjarnir
eru á að finna að annara verkum,
þurfi að leitast við að /eysa sín
vel af hendi. Joh. Jónsson.
i