Vísir - 19.03.1913, Qupperneq 3

V í. S 1 R
á brauði frá bakaríi Kr. Hall á Laugavegi 42 er hjá hr. gullsmiö
Birni Gunniaugssyni,
á Bókhtöðustíg irir. 7.
Frá í dag til Páska
frá 10--30o|o afslátt
af' öltum vörum, nema kornvöru, kaffi og sykri, því
ait á að seijast upp sem fyrst.
Notsð tæksfærið
Virðingarfyíst
Engilbert Einarsson,
Bankastræti 12.
Svuntuefni
(margar tegundir)

nýkomin í
silkibúðina
Bankastræti 14.
kk±±±±,
Halló, er miðstöð þarna?
Má jeg biðja um fff £*© 167.
Jeg ætla að fá mjer glaðningu til páskanna, en þar fást
besíu vínin,
sem til eru í bænum.
w
eins og reyndar alt af, verður best að kaupa
föt sín —
fleiri hundruð sett nýkomin með BOTNÍU —
— afsláttur gefinn —
i Jlustuvstv®t\
ÁSGEIR G. GUNNLAUGSSON & Co.
,3VU "VQfitte)
líntauin úr fjórföldu ljerefti eru þau bestu, sem til eru.
Fyrst má brúka þáu í marga mánuði, án þess að þvo þau, og
síðan rná þvo þau og sterkja eins og vanaleg Iíntau.
hjá
Jóni Hallgrímssyni,
i versi uni a,xip B,n gur, «• i
HD fæst margt ódýrf að vanda, nefna má: L. =3
C0 óbrení kaffi-pundið 90 aura, brenf kaffi :0
< 1,10, sykur-pundið 22—27 aura, siumpar >
cr> pd.1,50. netagarn 3-og4-þætt, hespan 95 au. a
Ctf Álnavara o.fl.með 20°0 afslæíti. £=
CÐ -J Olíufatnaður óheyrilega ódýr, crJ
en vandaður samt. CÐ
íslenskt smjör pundið 90 aura.
byrjað i Kaupangi Lindargötu 41.
Cymbelína
Ilíii fagra.
Skáldsaga
eftir
Charles Garvice.
Frh.
Hann Ijet sjer hvergi bregða;
þó að hún hefði sagt við hann:
»Viljið þjer ekki stökkva út um
gluggann þarna?« var hann meira
prúðmenni en svo, að hann hefði
látið á nokkurri undrun bera.
Hann blátt áfram hneigði sig
til samþykkis, eins og þetta væri
sjálfsagt.
»jeg ætla að biðja yður að búa
til tvo eða þrjá rjetti handa sjúk-
um manni, sem ekki getur notað
hægri höndina, þjer skiljið mig?«
Jú, hann skildi þetta fjarska vel
og hann sagðist líka skilja það.
»Þegar þeir eru tilbúnir, gerið
þjer svo vel að koma þeim til
skila eftir þessu heimilisfangi.* —
Hún benti þernunni að rjetta sjer
blað og penna og ritaði á miða
og fjekk honum: »Herra God-
frey Brandon í húsi maddömu
Slade í Bellmaire*.
»Það skal gert, náðuga ungfrú
sagði hánn, hneigði sig og horfði
á blaðið. »jeg skal búa rjettina
til sjálfur og undir eins. Hefur
náðug ungfrúin nokkuð fleira að
bjóða mjer?«
Karlmannafötín,
sem fara svo vel, eru ný komin. Sömuleiðis hattar, húfur, tegnkápur,
nærföt og margt fleira.
Verð og gæði ætla jeg nú hreint ekki að tala um.
Hvergi betra að versla en í
Austurstræti 14.
Jón Hallgrimsson.
Páskavörurnar
nýkomnn
*
eru hvergi betri, en í
Hí Versiunin Breiðablik.
— Ungfrú Marion virtist hafa
gleymt honum. Hún var hugsi.
»Skyldi hann nú reiðast af því
að jeg sendi honum mat? Ætli
honum þyki þetta frekjulegt, ó-
kvennlegt ?«
Hún leit upp. —
»Nei, þakka yður fyrir!« sagði
hún og benti honum út.
Herrann hneigði sig mjög djúpt,
nam staðar sem snöggvast út á
ganginum, til þess að glöggva
sig á mannsnafninu aftur.
»Er það ekki þessi herra, sem
var hjer í boði í gærkveldi?*
spurði hann þernuna.
»Jú, herra minn!«
Yfirmatreiðslumanninum stökk
ekki bros, — hann kinkaði bara
kolli lítið eitt.
»Frammistöðumaðurinn sagði
mjer, að hann hefði hrósað ýmsu
sem var á borðum. Hann er
listamaður; það erjeglíka. Hatin
er prúðmenni; það er jeg líka.
Hann skal fá reglulega kónga-
fæðu. Þannig geta göfugmenni
og listamenn sýnt hvor öðrum
sóma og þakklátsemi. Hann hrós-
aði matseðlinum mínum! Því
gleymi jeg ekki!«
Um kl. 1 kom körfuvagn að
kofa Slade og monsieurinn stje
út úr honum, á eftir honum kom
þjónn í einkennisbúningi með
þrjá silfurdiska djúpa.
»Handa herra Brandon !« sagði
hann og ekkert annað. Honum
hafði ekki veríð boðið að afhenda
þá með kveðju frá ungfrú Marion