Vísir - 02.08.1913, Blaðsíða 3

V I S I R
jeg .viss um, að þá fyrst yrði fiskur {
svo dýr, að eigi yrði hann ódýrari |
en kjöt, og ókleyft fyrir fátækan
almenning að kaupa fiskinn, sem
hann þó mest lifir af. Þessi sala á
að vera sem frjálsust, en með ströngu
eftirliti með þrifnað og vog.
Lífi samkeppnin!
Reykjavík 26. júlí 1913.
Guðjón Jónsson.
CymMína
Mn fagra.
Skáldsaga
eftir Chcirles Garvice.
---- Frh.
Ȯ, mikill skolli! Mjer var svo
ríkt í huga, að Brandon fengi
brjefið áður en hann færi,« sagði
jarl. »En hvað tjáir að tala um
það, — jeg sendi Godfrey það
jafnskjótt, sem jeg veit hvar hann
er niður kominn. Er laugin til
reiðu?«
Hann fór og fjekk sjer laug
og kalda vatnið kom honum
upp. Hann gerði sjer allt far
um að ’oorða vel morgunverð-
inn, þótt hver biti, sem hann
ijet upp í sig, virtist standa í
honum. Þjónninn kom með
blöðin og brjefin úr morgun-
póstinum. Og Bellmaire jarl reif
þau upp og reyndi að lesa, þótt
stafirnir rynnu saman í eina
móðu fyrir augum hans. Hann
sá ekkert nema óhreinu, blóðugu
höndina. Hann bölvaði óþolin-
móðlega þessum vesaldómi sín-
um og kjarkleysi, fleygði blaðinu
frá sjer og hafði þegar hönd á
bjöllunni til þess að kalla á þjón-
inn, er jódynur hvað við úti og
einhver reið geyst í garð.
Það fór að fara um hann og
hann hvítnaði enn meir í framan.
Herra trúr! Var glæpurinn þegar
orðinn uppvís? Höfðu þeir tekið
Slade fastan og voru á leiðinni
að handsama hann sjálfan? Hann
leit snöggvast æðisgengnum
augum til dyra, til glugganna,
eins og hann væri að leita smugu
til undanhalds. En þá kom þjónn-
inn rólegur inn.
»Hans náðuga tign, hertoginn
af Coverlands, — yðar hágöfgi!*
sagði þjónninn, er hann lauk
upp hurðu og hneigði sig djúpt.
Bellmaire jarl varð hverft við.
»Fyrirgefið mjer, Bellmaire lá-
varður!* kvað rödd við dyrnar,
og hertoginn gekk inn. Hann
var nábleikur í framan, föt hans
rykug og saurug. Auðsjeð var
á ÖIIu, að maðurinn var í voða-
legri geðshræringu. — »Fyrir-
gefið mjer, Bellmaire lávarður,
að jeg veð svona inn, svona
snemma dags, en jeg varð að —».«
Hann Ieit til þjónsins og Bell-
maire jarl gaf honum bendingu,
um að fara út.
Hertoginn Ijet aftur hurðina,
stóð við borðið og kreisti borð-
brúnina báðum höndum, eins
og til að verja sig falli.
*Bellmaire jarl!« sagði hann
og var mjög skjálfraddaður og
grátstafur braust í kverkum hon-
S fjarver
minni, 3E. julf iii 15. ágúsi, gegnsr
prófessor Sæmundur Bjarnhjeðinsson
Eæknisstörfum fyrir mig.
Jón Hj, Sigurðsson,
hjeraðslæknir.
álaravörur
bestar og ódýrastar í
Verslun Jóns Zoega.
Talsírni 123. Bankastræfi !4.
EEYKTTJE
LAX
— m j ö g góður —
fæst í
ðDerst.3ótvs ‘2>oeg&
REYKTUR
LAX
ágætur
fæst hjá
fflO. BJAEIASOI
M. Magnús,
læknir og sjerfræðingur í húð-
sjúkdómum.
Viðtalstími 9—dl árd. og 6—7 síðd.
Kirkjustræti 12. Sími 410.
Agætur
reyktur íax
fæst í verslun
Gunnars Þorbjornssonar.
WT Ennþá
eru eftir
3 karlmanna-
REIÐHJÓL
hjá G. Eiríkss.
umboðssala. Verð kr. 125,oo. Allir,
sem hafa fengið samskonar hjól, eru
samdóma um, að hvergi hafi þeir
fengíð jafn góð, sterk og ljett hjól,
jafnvel fyrir þriðjungi hærra verð.
VersSunin
ÁSBYRGI
. 9
Hverfisgötu 33, sími 161,
liefur til sölu
STEINBÍTSRiKLING
\^Sm
og notið ekki cemení, nema þelta
skrásetta vörumerki
sje á umbúðunum.
GUÐM. PJETURSSON
Maasagelæknir,
Grundarstíg 3. — Sími 394.
Móttökutími sjúklinga: ld. 6—7.
'M'PQT'T TH’Q swiss milk g
JMHlOlljJll Ö —Sukkulaðe— |
er ljúffengt,hei!næmt og nær- |
andi. Börnunum þykir ekkert
betra.
Magnús Sigurðsson
Yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Kirkjustrœti 8.
Venjulega heima kl. 10—11.
Sendið auglýsingar tímanlega!
um. »Jeg er ógæfusamastur ailra
manna! Jeg kem á yðar fund,
sem næsta yfirvalds og herra í
grend við mig!«
Bellmaire jarl varð nú enrí
síður um sel, hann fór að riða
og titra, bleikur eins og nár, og
reyndi að flytja stól nær her-
toganum.
»Guð minn góður! Hvað geng-
ur á? Hvaða ósköp eru á ferð-
um? hefur nokkuð borið við?«
hrópaði jarl.
Hertoginn leit ekki við stóin-
um.
»Það er nú hvorki meira nje
minna en það, Bellmaire jarl
sagði hann og röddin titraði af
gremju og blygðun, samfara sorg
og sársauka, »hún Marion, dóttir
mín er farin frá okkur. Hún
er — hún er — strokin að heim-
an!« Frh.
Kornei Vassiliey.
Eftir Leo Tolstoi.
----- FrK
»Ef þú ert að leita að stað, þar-
sem þú getur verið í nótt, þá komdu
til okkar, afi vor; það er þriðja
húsið við veginn; tengdamóðir mín
gefur öllum vegfarendum, húsaskjól
náttúrlega án þess að taka nokkuð
fyrir það«.
»Það er þriðja húsið? Það er
hjá Zinoviev?« sagði öldungurinn-
»Þekkirðu þau«
»Já, jeg hef af tilviljun farið hjer
uin áður.«
Gamli maðurinn var Kornei.
Unga konan var Agafía sú, sem
hann hafði brotið handlegginn á
fyrir 17 árum síðan. Hún hafði
gifst í ríka ætt í Andrieoka, sem
var 4 míiur frá Gai.
Kornei Vassiliev, þessi hrausti,
stolti og ríki maður, var nú orðinn
gamall og.hrumur beiningamaöur,
sem ekki átti annað en tötrana, sem
hann gekk í, og herþjónustuskírtcin-
að sitt.
Þessi breyting hafði á honum
orðið smátt og smátt, svo hann gat
ekki einusinni sagt, hvenær hún hafði
byrjað. Það eina, sem hann vissi,
og sem hann var algjörlega sann-
færður um, var það, að konan hans
væri orsök allrar ógæfu hans.
Þegrr hann fór í burtu frá Gai,
fór liann þegar tilj mannsins, sem
vildi seija skóginn, sem áður er get-
ið, en skógurinn var þá þegar seld-
ur. Þá hvarf hann aftur til Moskva
og fór að drekka; í 2 vikur var
hanti aidrei ófullur. Þegar hann
áttaði sig aftur, fór hann til Volga
og byrjaði að versla með nautgripi,
en það gekk ílla fyrir honum, og
að ári liðnu, átti liann ekki annað
eftir af 3000 rúblunum sínum en
einar 25 rúblur. Þá varð hann að
gefa sig í vinnu hjá öðrunr; en
hann drakk altaf meira og meira.
Eitt ár var hann bókhaldari hjá
nautgripasala, en af því að hann
hjelt áfram að drekka, rak hann
hann frá sjer.
Loksins fjekk hann fyrir hjálp
kunningja sinna stöðu hjá vínsölu-
manni, en vera hans þar átti sjer
ekki heldur Iangan aldur; með því