Vísir - 23.09.1913, Qupperneq 3

Y 1 S i R
inn af ógreiniiegu slúóursögu-brjefi
frá konu hjer í Reykjavík til konu,
sem var á kvennaþinginu. Hún
fór með brjefið til móttökunefndar-
innar í Budapest, að líkingum eftir
fyrirmælum brjefritarans, sem vildi
víst fá konur þar til að líta sömu
augum bæði a íslenska fulltrúann
og fjárveitinguna eins og hún gerði
sjáíf, — þótt það færi allt á annan
veg og yrði henni til lítillar sæmd-
ar.
Bríet Bjarnhjcbinsdóttir.
YavÆs^v^a,
Eftir
H. Rider Haggard.
---- Frh.
Við hástöpla þessarar bryggju var
tengt undarlegt, hástafnað skip með
blóðrauðum seglum dregnum að
hún. Hvítu prestarnir og svörtu
prestarnir röðuðu sjer hvorir sínu
megin við breiðu landgöngubrúna
að þessu skipi og hneigðu sig djúpt
er rauðkápumaðurinn gekk út á það
aleinn, því nú var sú með dánu
rósirnar og sú með öskugráa and-
litið orðin aftur úr. Hann stóð hátt
í stafni, er sólin gekk undir og
mælti hárri röddu:
>Hjer er lokið starfi. Nú ferjeg,
hinn Eyðandi Eldur, jeg, Boðberinn,
til Vesturlanda. Jeg hætti að loga
hjá yður um stund, en munið eftir
mjer, því jeg mun vitja yöar aftur!«
Meðan hann mælti svo, voru landfest-
ar Ieystar, byrinn þandi blóðrauðar.
voðirnar og skipið hvarf úl í nótt-
ina og bar eins og blóðrauðan blett
viö biksvartan næturhimininn.
Múgurinn beið uns það var horf-
ið úr augsýn. Þá bálaðist upp í
brjóstum hans gieði og reiði. Þeir
hlógu æðisgengnir. Þeir bölvuðu
honum sem var farinn.
»Vjer lifum! vjer lifum! vjer lif-
um!« æptu þeir hamstola. >Murgur
er farinn! Murgur er farinn! Drep-
um presta hans! Fórnum skuggum
hans! Murgur er farinn með bölvun
Austurlanda til barna Vesturland-
anna. Sjá hún fylgir honum!« Og
þeir bentu á ský eða reykjarmökk,
er ógurlegar vofur virtust kvika og
iða í, óljóst, — sveif ský þetta fiátt
á lofti og stefndi vestur á bóginn á
eftir skipinu með rauðu seglunum.
— Svörtu prestarnir og hvítu prest-
arnir hlustuðu á.
Þeir fjellu á knje í snjóinn í röð,
baráttulaust og rnöglunarlaust eins
og þeir væru að taka þátt í heilagri
athöfn. Böðlar óðu fram með stór-
um brugðnum bröndum, naknir frá
beltisstað.
Þeir gengu á röðina og ljetu hjör
riða að höfuösvörðum klerkanna
allra rólega og hljóðalaust, uns þeir
voru allir fallnir.
Þá fóru þeir að svipast um eftir
stúlkunni með blómin og öskugráu
hræðunni sem á eftir gekk. Þeir
ætluðu að kasta þeim á líkbálin.
En þær voru horfnar, þótt enginn
hefði sjeð þær fara,
Það dimmdi og dinnndi og úr
musteristurni einhverjum eða frá
bænasúlu kvað við rödd eins og
golukvein:
»Heimskingjar!« mælti röddin og
grátstafir voru í rómnum. »Enn er
Murgur með yður, — hin önnur

Og
v ev^manYiaJ atnaíuv
er ódýrari en á nokkurri útsölu í
,Y0F,
versl.
Laugav. 55
^fevmxtY^aY^otaY
fást nú um tíma með niðursettu
verði í
Nýu
versluninni
í Vallarstrœti.
Allt sem þarf tll rúllu-
pylsugerðar.
Krydd,
Laukur,
Saltpjetur,
Saumgarn
fæst í versl.
, VO N’,
Laugav. 55.
og járnvöru kaupa flestir hjá mjer
enda er úr miklu að velja.
Jón Zoega.
Avextir
í dósum,
svo sem:
Ananas,
Perur 2 teg.,
Jarðarber
Greengages.
Ennfremur:
Palmin, Hummer, Græn-
ar Ertur og um 20 teg.
af Kexi og Kaffibrauði
nýkomið í versl.
h|f P, J. Thorsteinsson & Go.
(Godthaab.)
skapaða vera. Murgur, sem var
gerður tll þess að vera hjálparhönd
mannanna! Murgur, Boðberinn, mun
koma aftur úr löndum sólsetursins.
Þjer getið hvorki vegið nje þyrmt!
Hann hefur kvatt þessa presta sína,
er þjer virðist hafa drepið, sjer til
aðstoðar annars staðar langt burtu.
Heimskingjar! Þjer vinnið aðeins
eins og Murgi hentar best, honum
sem er Hlið Himinsins. LíFog dauði
er hvorki í yðar höndum nje hans.
Það er í hendi þess sem Murgi er
æðri, hjálpara mannkynsins, sem
ekkert auga hefur sjeð, en sem allir
þeir.er fæddir eru,verða að hlýða,—
já, jafuvel sjálfur hinn mikli Murgur,
byrðalausnarinn, sem þjer eruð svo
heimskir að hræðast.«
Skólatöskur
og fleiri skólaáhöld ódýr
f versl.
,VON\
Laugav. 55. |
Málaravörur
ódýrastar í verslun
Jóns Zoega.
Penslar hvergi betri.
Búðingsdúftið
ágæta á 10 au. pakkinn.
Margarfnið
ágæta frá 50 au.
Kaffi arennt og malað
ódýrast í verslun
r
^ÓYIS J^YYYaSOYYM,
Talsími 112. Vesturgötu 39.
Úrval af góðum
og ódýrum
VINDLUM
í versl. ,VON’,
Laugav, 55.
Engin útsala- en samt I
ódýrust kaup á
Skólpfötum,
Pottum,
Kötlum,
Lömpum,
Brauðkörfum m. m.
í verslun
Jóns Árnasonar
Talsími 112. Vesturgötu 39.
Leir- og
glervörur
ódýrastar í
Yersl. ,Y0N’,
Laugaveg 55.
Svo mælti röddin í myrkrinu. Og
þá sömu nótt var brandi drepsótt-
arinnar ljett af Austurlöndum og
engin líkbál loguðu þar framar.
I.
Sama daginn og Murgur hinn
mikli, Boðberinn, ljet áleiðis vest-
ur í hið ysta haf, mættust ungur
piltur og stúlka í Blíðuborgarmýri
rjett hjá Dúnvík, á austurströnd Eng-
lands.
Það var í febrúarmánuði árið
1346, og hörkukuldar og heljarfrost
ætluðu allt að drepa í Suðurfylki.
Reyndar var ekki ís á ánni Blíöu
nema á stöku stað, því stórflóð hafði
gert og Iyft undir ísana þar sem
hún rennur til hafs milli gömlu
borgarinnar við Suðurvallarhöfn og
Hvalvíkurdals, og höfðu ísarnir því
brotnað af víða. Að ööru leyíi var
hjarn hvarvetna og nú um sólsetr-
ið var frostið afar biturt.
Sefið var hátt og freðið, fuglarn-
ir kúröu söngvana eins og úfnir
fjaðrahnoðraí víðirunnunum, hárin
risu á baki hjerunum og fereykis-
vagni var auðvelt að aka yfir fen
þau og foræði við ána, er jafnvel
ekki hugaður skólastrákur hefði þor-
að að stíga á fæti sínum á öðrum
tíma.
Á slíku kvöldi var þessi stóra
mýri æði einmanaleg og ömurleg,
einkum er búast mátti við blind-
hríð á hverri stundu.
Og þó var þetta staðurinn er
þau tvö höfðu mælt sjer mót á.
___________________________Frh,
Gymbelína
hin fagra.
Skáldsaga
eftir Charles Garvice.
---- Frh.
Arnold Ferrers hallaði sjer hjæj-
andi aftur á bak.
»Stevens þykir gott í staupinu og
hefur ef til vill haft fullmikið í koll-
inum þegar hann skrifaði nafnið
sitt á hana,« sagði hann.
»Já, einmitt það,« sagöi lögmað-
ur kaldur og rólegur. »En bank-
inn sneri sjer til hans og er hann
sá ávísunina, kvaðst hann aldrei
hafa skrifað á hana og væri reiðu-
búinn að staðfesta það með eiði.«
»Hann hefur ekki munað eftir
því,« sagði jarl kæruieysislega.
»GIeymt 5000 punduml* hróp-
aði lögmaður, — ljet síga brúnir
og horfði hvasst á jarl.
»Jæja, jæa, — jeg er bara að
reyna að gera mjer grein fyrir
þessum misskilningi lians,« sagði
Arnold Ferrers og hló. »Er svo
nokkuð frekar athugavert?«
Lögmaður þagði stundarkorn.
»Herra Stevens hefur lýst yfir
því, að ávísunin sje fölsuð, að því
er sitt nafn snerti, og þá efaðist
bankinn auðvitað um að yðar nafn
væri ófalsað. Munið þjer eftir því
að þjer hafið gefið út þessa ávís-
un handa Stevens þessum? En jeg
þarf auðvitað ekki að spyrja slíks;
jafnvel þjer ritið varla svo oft 5000
punda ávísanir að þjer gleymið
þeini, yðar hágöfgi!*
,Hans hágöfgi* hló óviðkunnan-
lega.
»Það er jeg nú hræddur um að
geti borið við, lögmaöur góður!
Það veit heilög hamingjan, að jeg
er allra manna kærulausastur þar
sem peningar eru annars vegar.
Jeg hef sjálfsagt gefið Stevens þessa
ávísun, hann hefur gert svo margt
fyrir mig —«
»Ekki vikum saman áður en þessi
ávísun er dagsett og þá átti hann
ekkert hjá yður, að hann segir sjálf-
ur, og hann kom með bækur sínar
í bankann því til sönnunar.«
Arnold Ferrers gretti sig illilega
og sortnaði á svip.
»En góði maður, — ef yður er
orðið þetta mál svo augljóst, hver