Vísir - 01.10.1913, Síða 2

v i s i r<
verður haldið i J. P. T. Brydes yerslun flmtudaginn
hinn 2. október kl. 4 e. h.
í ÁLNAVÖRUDEILDINNI.
Verður þar seldur allskonar Mðarvarningur svo sem:
Álnavara, járnvara, glervara og glysvarninguro
$®r LANGUR GJALDFRESTUR. "M

:ur,
innlendar og eríendar, PAPPÍR og RITFÖNG
kaupa menn í
BÓKAVERSLUN SIGFÚSAR EYMUNDSSONAR,
l.ækjargötu 2.
Sparnaður
.er það ekki allt af að kaupa ódýrustu vörurnar. Fyrst og fremst verður
að líta á vörugædin. Pess vegna ættu allir
að kaupa
drýgsiu, hitamestu og hresnustu kolin sem fást. Núerreynsla
fengin fyrir því að það eru
Gíasgow-kolín góðu
Við þau getur enginn keppt, því nú eru þau seld á
kr. 4,75
skippundið heimflutt. Og þessi kol eru sannarlega betri en önnur kol
senr seld eru ódýrari í bænum því þau eru
vandlega sálduð.
Engin mylsna.
Hrein kol og enginn sandur.
Þeim var brent á alþingi og þess vegna hitnaði háttv. þingmönnum svo
í ræðunum, að það iogaði í þeim og landssjóösgullið bráðnaði eins og
smjer í höndunum á þeim.
Þau eru óviðjafnanleg, oaðfinnanleg, ómetanleg fyrir alla.
Símið, sendið til og talið við
G. E. J. Guðmundsson.
Glasgow-grunninum.
Talsími 415.
Danir nauðstaddir.
Fyrir skömmu kom út í Kaup-
mannahöfn rit eftir Dr. H. J.
Hansen, sem heitir *Danmark i
Nöd«. — Þetta rit vakti mjög
mikla eftrtekt þó ekki væri nema
vegna titilsins, því að Dönum
virtist ekki kunnugt um að þeir
væru neitt nauðstaddir í svip-
inn.
Af því að þetta rj{ er í ýmsu
efni fróðlegt, hvað sem sumum
staðhæfingunum líður, og af því
að höfundur sker ekki við negl-
ur sjer það sem hann lætur úti,
þá er líklegt að mönnum þyki
gaman að sjá lítinn útdrátt.
Mest af efninu hafði komið út •'
sem blaðagrein í »Jyllandsposten« j
um síðustu áramót og er tilefnið
Balkanstyrjöldin — þar af leiðandi
Evrópustríð — og afstaða Dan-
merkur í því.
Álítur höfundur Dani mjög hætt
stadda ef Evrópustríð komi, því
að þeir sjeu orðnir kærulausir,
þoli ónýta stjórn og kjósi á þing
óhæfa menn, skvaldrara og sam-
viskulausa »spekúlanta«. Allt
bendi á tóma uppgjöf og að-
gjörðaleysi.
Petta er inngangurinn, en í
öðrum kafla ritsins gjörir hann
grein fyrir afstöðunni í Evrópu
og stríðshættunni. Prívelda sam-
bandið: Pýskaland, Austurríki og
Ítalíu muni menn ekki óttast
nægilega til þess að það gefi
tryggingu fyrir friði. Aðalríkið
Þýskaland muni ekki njóta neinn-
ar verulegrar aðstoðar hinna
tveggja. Austurríki hafi nóg að
gjöra að keppa við Rússann um
ýms ráð á Balkan og muni ekki
þora langt að heiman. ítalía hafi
nóg að gjöra ef hún ætli að
reyna að halda Trípólis, því ó-
friðarlandi, með Englendinga fyrir
austan sig (í Egyptalandi), Frakka
fyrir vestan (í Algier) og Tyrki
í sjálfu landinu. — Stríðshættan
sje aftur á móti sú hin alkunna.
Að Pýskalandskeisari hefur lagt
út í það hættuspil að keppa við
Englendinga á sjó og því tafli
muni hann tapa. Allt sem höf •
segir um Vilhjálm keisara mætti
inni fela í því að segja að keis-
arinn sje gáfaður maður en
óvitur, sem annars fer afaroft
saman.
ÖIl viðleitni Þ:óðverja hafi
verið sjálfbyrgingur einn saman,
að dubba sjálfa sig upp, en lítið
hafi þeir skeytt um að tryggja
sig út á við, enda muni þeir
standa inikið til einir þegar til
kemur. Petta sjái Engiendingar
og muni það ýta undir þá að
láta skríða til skasa sem fyrst,
líklega á þessu ári.
Pá er það að Danir ienda í
hættu mikilli, sem líkindi væru
þó til að þeir mundu yfirstíga
ef þeir væru ekki orðnir aðrir
eins ræflar eins og þeir eru.
Hættan stafar einkum frá Þjóð-
verjum og það er um að gjöra
að láta þá ekki ná tangarhaldi á
Danmörku, áður en Englending-
ar koma tii sögunnar og geta
hjálpað. Pví að höfundur gjörir
ráð fyrir að það fyrsta sem
Þjóðverjar gjöri, það sje að senda
landher inn á Jótland og bryn-
dreka til þess að ná Kaupmanna-
höfn áður en Engiendingar kom-
ist þangað. Pá sje um að gjöra
að geta varist nógu lengi, með
því sje sjáifstæðinu borgið, því
að Þjóðverjar þurfi líka að mæta
frönskum og enskum landher og
muni hafa nóg að gjöra.
En svo kemur höfundur að
aðalefninu sem er það, að Danir
, sjeu mjög iila færir til að mæta
svona atburði:
Árveknin ekki nóg. Ráðherr-
arnir svo hræddir við þingið að
þeir þora ekki að leggja á auka-
kostnað til þess að bjóða út her
og vera á verði, jafnvel þó stríð
vofi alveg yfir eins og í Marokko-
deilunni haustið 1911, þegar ekki
vantaði hársbreidd á að allt færi
í bál og brand. Þjóðverjar geti
læðst á land að nóttu til og tek-
ið konung og yfirhershöfðingjann
í rúminu, og þessutan vanti her-
inn fjölda nýtra gagna, njósna-
skip, fleiri flugvjelar og neðan-
sjávarbáta mfl. — Menningin sem
svo mikið sje gortað af, hafi
gjört einkum æðri liðsforingja
geðslæpfa og makráða. Sje held-
ur ekki við góðu að búast, her-
málaráðherrann (þáverandi), Klaus
Berntsen, sje álitinn bæði latur
og fákunnandi og forstjórinn í
hermála ráðaneytinu engu betri,
yfirhershöfðinginn »skikkanlegur
»maður en karakterveiil, eða hjer
»um bil það versta sem hægt
»sje að segja uin mann í slíkri
»stöðu.« Þannig heldur höf. á-
fram niður eftir liðsforingjaröð-
inni og grípur víða óþyrmilega
niður. Pingið sje líka fullkomlega
andvaralaust í þessu máli.
Pá kemur höf. að fjárhag lands-
ins. Segir að Danir muni skulda
útlendingum sem svarar 1000
miljónum króna, sem þeir hugsi
ekki um að grynna á, heldur
ausi út allskonar ónytsömum
fjárveitingum og hafi svo ekkert
fje til þess að gjöra sig sóma-
samlega varnarfæra. — Þá sje
póiitíkin innanlands ekki beisin.
Á meðan tilvera þjóðarinnar og
sjálfstæði leiki á þræði, þá kveði
allt loftið við af hinum fáránleg-
ustu rassaköstum, meiningarlausri
stjórnarskrárbreytingu, kjósenda-
»dekri« og hinu ámáttiegasta
frelsisgóli, sem hijóti að enda í
ájpyrgðarlausu skrílsæði. Frh.
FuncSur
í kvenfjelagi Fríkirkjunnar fimtud.
2. okt. á venjul. stað og tíma.
Áríðandi mál á dagskrá. Konur
fjölmenni.
Tækifærisverð.
Ef ykkur vanhagar um nauðsyn-
Iega hluti og viljið spara peninga,
þá komið á Laugaveg 22, og spyrj-
ist fyrir, — ýmsir munir fyrirliggandi
með gjafverði.