Vísir - 08.10.1913, Side 2

Vísir - 08.10.1913, Side 2
V I S I R h!f NIÐURSUÐUVERESMIÐJAN JSLAND' Norðurstíg í Eeykjavík tekur að sjer alla niðursuðu fyrir almenning og selur dósir. A pjáturverkstæði verksmiðjunnar er gert allt er þar að lýtur, svo sem pspur. þakrennur, dósir og svo framvegis, ódýrar en áður hefur þekkst. Kamelíufrúin. Mjer til mikillar ánægju sje jeg, að í kvöld og næsta kvöld á að sýna hið afar áhrifamikla leikrit »Kamelíufrúin« eftir AlexanderDum- as í lðnaðarmannahúsinu. Jeg sá þetta leikrit leikið hjer fyrir 6—7 árum og fannst þá og finnst enn, að það hafi markað dýpri og ógleymanlegri spor í huga mjer en nokkuð annað útient leik- rit, sem jeg hefi sjeð hjer á landi. Því þrátt fyrir ýmsa vöntun í bún- ingum og útbúnaði, var meðferð frú Stefaníu á aðalhlutverkinu svo aðdáanleg, að mjer fannst hrein unun á að horfa, og þá ekki síður á að hlýða, enda rómuðu blöð bæ- arins hana öll, — þó síst um of. Þá dregur það ekki úr, aðannað aðalhlutverkið verður nú leikið af hr. Jens B. Waage, sem maður — því miður — hefur ekki átt kost á að sjá á leiksviðinu nú um nokk- urn tíma, því þó þetta hlutverk, Armand, væri leikið látlaust og með góðri skilgreining af þeim, sem Ijek það áður, þá efast jeg ekki um, að sálarlíf og sáiarstríð Armands komi nú enn betur í Ijós en hið fyrra skiftið. Jeg ræð því öllum þeim, sem fögrum leik unna, og ekki hafa sjeð þenna leik áður, að fara í leikhús- ið; hinir, sem hafa sjeð hann áður, munu hugsa fyrir sjer sjálfir og verða mjer og fleirum samferða þangað. J. Eitrun fyrir sauðfje. Sú saga er sögð hjer í bænum, en er raunar næsta ólíkleg, að nokkrir garðeigendur hafi bundist samtökum um að eitra fyrir fjenað. Allmikið er af sauðfje hjer í bæn- um, sem gengur laust og spillir görðum fyrir mönnum, og er von, að garðeigendum gremjist; en eitr- unin myndi eflaust valda ábyrgð, allþungri, ef upp kæmist, hverjir að því verki stæðu. S. Borðið aðeins Suchards uV súkkulaði. Án efa besta át- súkkulaðið. Fæst alstaðar. dS Þjóðfundarlokin. Frásögn sjera Stefáns Stephensen. »Sögu« rnína hefi jeg eftir síra Hannesi (Stephensen). Heyrði jeg hann fleirum sinnum tala um það og æði ítarlega. Hann sagði svo frá: Fundarmenn vissu frá fyrstu hvað til stóð. Þótti því mikið undír því komið, að halda svörum uppi fyrir fundinn. Ýmsir álitu Jón Sigurðsson sjálfsagðan, en öðrum þótti vont að missa hann af þingmannabekkjunum. Kjörið lenti á Páli Melsteð amtrnanni, og tók síra Hannes það skýrt fram, að fundarmenn hefðu haft fyllstu ástæðu til að treysta honum. Hvort það var sarnkvæmt loforðum eða ekki, þori jeg ekki að segja. Þegar lokadagurinn kom og Trampe rauf fundinn, bjuggust menn við að forseti myndi mótmæla óhæfunni, og jeg þykist mega fullyrða, að Jón Sig- urðsson skoraði á hann að gjöra það; en þegar forseti í þess stað tók í sama streng og konungsfull- trúi, mótmælti J. S. og flestir þingmenn með honum. Að þetta sje rjett sjest meðal annars á brjefi, 1 sem fundarmenn skrifuðu Páli amt- manni sama daginn og fundurinn var rofinn. Þeir skutu á prívatfundi niðri í bæ. Heyrði jeg síra Hann- es dást að því, hvað J. S. hefði verið fljótur að semja það brjef og gjörði það vel. Mergjað hefir þó brjefið verið, því svo sögðu þeir frá, sem færðu amtmanni brjefið, að hann að því Iesnu hefði barið í borðið og sagt, að annaðhvort skyldi hann fá leiðrjetting á þessu, eða að öðrum kosti víkja úr em» bætti, en hvorugt varð. Það er Iítill efi á því, að þjóðfundarmenn voru reiðari P. M. en Trampe. Eftir þjóðfundinn, líklega 1852 eða 1853, boðaði síra Hannes í Þjóðólfi Þingvallafund. Þegar fund- arboð það kom út, skrifaði Trampe síra Hannesi og hótaði honum afsetn- ingu, ef hann afturkallaði ekki fundar- boðið. Síra Hannes svaraði að hann afturkallaði ekki,en umembættisitt — . 28 rd. brauð — væri sjer sama hvað yrði. Þann fund sóttu 60 bændur úr Borgarfirði, 30 utan Skarðsheiðar og 30 ofan. Aðrir í tímar nú. Trampe var á fundinum, og hinn glaðasti og alúðlegasti. Jeg var þarsemhestamaðursíra Hannesar. Nýtt Kirkjublað. | y Utgerð vermanna suður á Nes og undir Jökul frá því um 1700—1750. [Eftir handriti skrifuðu í Rauða- skriðu 1750]. Útróðrarmönnum skal fá: 1. Suður. Frá veturnóttum 12 fjórðungar smjörs.1) 1 brekan og ein rekkjuvoð. 1 skinnstakkur; í hann fara 2 sauðarskinn í bolinn og ermar, 2 væn lambskinn eður misindis ærskinn. 1 skinnbrók; í hana fara 2 gagn- leg sauðarskinn, 1 kálfskinn og enn eitt skinn að setja ofan við. 4 sjóvetlingar. 1 seilaról 2 faðmar. 2 eingli og 1 sax. 6 skór og 1 sjóskór af leðri. Saumakaup á skinnföt 6% alin. Soðkaup frá veturnóttum 25 álnir. 2. Vestur. Fyrir þá, er fara í seinustu viku Þorra, 3V2 fjórðungur smjörs. 1 fjórðung fiska. 1 mjölfjórðung í brauði. 1 ærkrof. 1 skinnstakk, og 1 skinnbrók. 1 tátyllur. 3 sjóvetlinga. 1 leðurskæði. 4 landskó. 1 sextugt færi. 2 eingli og 1 sax. 1 byrðaról 1V2 faðmur. 1 seilaról 2V3 al. laung. 1 þverbakspoki eður selskinns- taska og 1 dallur. 1 hestur með járnum. NB. í skinnstakkinn fara 2 ærklippingar og 3 lambsklipp- ingar. En í skinnbrók 2 sauðarklipp- ingar eður 3 ærklippingar og 1 kálfskinn í setskautann. ,) Sbr. Þá út gerður vel jeg var, vantaði eigi forðann: fjórir tvennir fjórðungar fylgdu smjörs að norðan. (Sögn B. Sæm.) Massage læknir Guðm. Pjetursson. Heima kl. 6—7 e. m. Spítalastíg 9. (niðri). Sími 394. fít Húsaleigusamninga- eyðublöð á 5 au. selurD.Östlund. Eftir H. Rider Haggard. ----- Frh. III. Enginn var á ferli á Dúnvíkur götum þessa köldu vetrarnótt þeg- ar þau þrjú köfuðu snjóinn í hríð- inni á aðalgötunni og komu að dyrum hinns gráa klausturs muster- isriddaranna. Dauft ljós logaði í glugga uppi yfir fordyri, það eina er sást í öllum húsum í bænum, því nú voru allir í fasta svgfni. »Þetta er herbergi sjera Arnaldar«, sagði Ragna. »Hann situr þar að lestri. Jeg ætla að drepa á dyr og kalla á hann, en farið þið báðir og haldið ykkur í hurðarhringinn í kirkjudyrunum, þá getur enginn snert ykkur, því þið eruð þá komn- ir í griðastað,« — hún benti þeim á grátt stórhýsi þar rjett hjá, — »og hver veit hverjir hjer eru ef til vill fyrir?« »Jeg fer ekki eitt fet Iengra«, svar- aði Hugi. »011 klausturlóðin er griðastaður og friðhelgi full, — eða að minnsta kosti ætla jeg að eiga undir því.« Og hann þreif dyrahamarinn og drap á dyrnar. Ljósið hvarf í glugganum og rjett á eftir heyrðu þau braka í slag- bröndum. Dyrnar lukust upp~ogút kom hár maður með mjallhvítt skegg, aldurhniginn, og bar slitna loðkápu utan yfir prestshempu. Hann bar skriðbyttu í hendi. »Hver er úti?« spurði hann. »Er einhver sál að fara yfir um úr því þið ónáðið mig eftir aftansöng?* »Já, sjera Andrjesb svaraði Hugi. »Sálir eru komnar yfir um og sálir eru á Ieiðinni yfir um. Hleypið okk- ur inn og við skulum segja yður allt!« Hann beið ekki svars en fór inn og þau öll, — en hurðarbáknun- um var lokað og slagbröndum skot- ið fyrir aftur. »Hvað er þetta? Kona?« sagði gamli presturinn. »Ragna frá Kleif- um, — það veit heilög hamingjan!« »Já,« svaraði hún rólega, en hafði þó munnhörpur af kulda. »Ragna frá Kleifum, Ragna rauðskikkja, —

x

Vísir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.