Vísir - 12.01.1914, Blaðsíða 2

xuyjg.
?
Ibúðarhfls
til sölu á framtíðarstað bæarins, rjett við höfnina.
(Til afnota 14. mai.)
Afgr. v. á.
1
Ferðir Vigfúsar
Sisurðssonar.
----- Frh.
[Síðast íl'aflanum næstá undan sterd-
ur um kl. 12 á hádegi hinn 12. jú'i, á
að vera kl. 12 um míðnætti milli 11 og
12. júlí.]
Nú hjeldu þeir fjelagar áfram.
Leið þeirra lá að nokkru leyti út
með firðinum sunnanverðum, en þar
sem landið var mjög ósljett, var
ferðin ervið.
Tjarnir voru víða í lægðunum og
varðað fara marga króka og mikla. Hjer
við bættist að víða gengu víkur inn
úr Laxafirði og sumar langar og
voru margar þeirra ekki á lands-
uppdrættinum, svo þær komu þeim
að óvörum og varð auðvitað að
krækja inn fyrir hvern vog og seink-
aöi þetta ferðinni mjög.
Um hádegi 13. júlí voru þeir
þó kotnnir svo iangt, að nú átti að
yfirgefa Laxafjörðinn og halda þvert
yfir Kangansskaga og til fjarðarins,
þar sem eyin Pröven liggur útifyrir
og er um sjö rastir að halda yfir
skagann.
Nú tók að þykna veður í lofti
og gerði á þoku og litlu síðar fór
að rigna. Fjörðin hittu þeir fjelagar
og lá nú leiðin út með honum að
norðan. En hjer var enn mjög vog-
skorið land og því seinfarið. Var
og stundum snarbratt að fara upp
og niöur dali þá, sem gengu upp
af víkunum. Um kveldið voru þeir
komnir svo langt, að dæma eftir tölu
víkanna, sem þeir höfðu farið fyrir
botninn á, að þeir álitu að nú væru
þeir komnir norðnr á móts við
Pröven.
En brátt urðu þeir þess áskynja
að svo var ekki, því þegar grillti
út á sjóinn, sást þar ey með hám
og bröttum fjallshlíðum, en Pröven
er fremur láglend. Sáu þeir nú
það ráð vænst að leita til fjalls, en
þá dimmdi þokan enn meira og
ók að snjóa. Fóru þeir nú að
verða þreyttir og hugsuðu sjer
aö gera sjer gott af sinni síðustu
málííð, sem var ein skonrokskaka
og ein dós niðursoðin mjólk og var
hún skift milli þeirra allra og drýgð
með vatni.
Að lokinni máltíð hjeldu þeir
fjelagar enn af stað upp fjallið, en
eftir hálftíma áframhald var orðið
ófært veður, bleytustórhríð ogniða-
myrkur, svo ekkert sást. Þeir hittu
fyrir sjer hamravegg framslútandi
og byggðu þeir sjer þar skýli að
sið Eskimóa. Hlóðu þeir grjótveggi
með Jynglögum milli grjótsins, en
sleðasegl var notað fyrir þak, og
lágu þeir í hreysi þessu 34 klukku-
tíma, sem alltaf snjóaði látlaust. Kl.
6 að morgni hins 15. byrjaðí Jítið
eitt að rofa til svo að nú var farið
að hyggja til áframhalds. Voru
þeir fjelagar þó mjög máttfarnir af
legunni þarna og sulti. Enda kom
það fljdtt í ljós, er haldið var af
stað, að þeir voru ílla ferðafæiir og'
eftir fárra stikna ferð ætlaði að líða
yfir Kock og voru honum gefnir
inn kamfórudropar til hressingar og
þeirra neyttu svo hinir einnig.
Frh,
Jónas Guðmundsson, löggilt-
ur gaslagningamaður, Laugavegi
33. Sími 342.
Sendið augl.
tímanlega.
Palladómar.
i 12. Þorleifur Jónsson.
Þingmaður Austur-Skaftfellinga.
(F. 21. ágúst, 1864.)
----- Frh.
Hann hefur farið með umboð
Austur-Skaftfellinga á fjórum þing-
um, 1909—1913, og þótt liðtækur
með góðum mönnum.
Svo er Þorl. farið, að hann er
í hærra lagi, nokkuð grannur og
sívalur í vexti, limaður vel og snot-
urlega á fót kominn, lítið eitt bjúg-
ur í herðum og nokkuð hálslangur.
Yfirlitum er hann fríður, nokkuð
smáleitur og ekki þykkleitur, eygður
vel og augun dökk, neffríður og
þó hafið framan, ennimikill við
hóf og á hofmannavik, dökkur á
hár og hærður vel, ekki höfuðstór,
en höfuðfríður,| skegglaus, nema
granarskegg og það ljósara en hár-
ið. Þykir hann snyrtimenni og prúð-
ur í framgöngu.
Þinggöngu sína hóf Þorl. í flokki
Sjálfstæöismanna, og vann með
þeim verk sinnar köllunar af alúð,
auðsveipni og dyggð, og hefur jafn-
an verið talinn ábyggilegur flokks-
maður. Er það og mál margrg, að
hann hafi þar átt sjer leiðarstein-
inn eftir að stýra í moldviðrum
flokkarígsins, er var 1. þingmaður
Gullbringumanna og Kjósar. Og
hafa fæstir honum til lýta lagt, að
hann hefur þar eit ð sjer for-
dæmis, er til var aö þreifa þjóð-
nýtra manna og þingreyndra.
Þá er Sjálfstæðisflokkurinn riðl-
aðist á þingi 1911, var Þorl. í
sveit nieð »Bjössurum« og því
neikvæða við vantraustsyfirlýsingu
á hendur þáverandi ráöherra (B. J.).
Og jafnt því varð hann nokkuru
síðar á því þingi, með »Bjössur-
um« og »Spörkurum«, neikvæða
við rökstuddri dagskrá (Alþ. tíð.,
1911 A, þgsk. 238), þeirri er rjeð
úrsiitum vantraustsyfirlýsingar á
hendur þeim (Kr. J.), er þá fór
með ráðherradóm.l) Frh.
Vera má að rjett sje að láta-
þess getið, að ekki stóðu »Bjöss-
arar« hjer óskiftir að máli, eins og
»Sparkarar«, að undanskildum þeim
Jóni á Haukagili og Sigurði ráða-
naut. Björn prestur Þorláksson var
flytjandi og formælandi dagskrár-
innar, og var því viö henni já-
kvæða, auk annars »Bjössara«, Ó. Br.,
eins og á hefur verið drepið. Hafði
þó Björn prestur áður staðið einna
fremstur »Bjössaranna«.
Athugasemdir
f rá|Vest u r- ísl en d i ngu m
við
»frv.til laga fyrir Eimskipafjelag
íslands.<
|Við 7. grein.
Við hana ætti að bætast: »Til þess
fjelagsfundur sje lögmætur, verða
eigendur að hlutabrjefum, er nema
51 °/0 af seldum hlutabrjefum, eða
umboðsmenn þeirra, að hafa mætt
til fundar. Þó skal hlutaeign lands-
sjóðs í fjelaginu frá talin.«
Við 8. grein
Oss viröist að júnímánuður væri
heppilegri tími fyriraðalfund en
maímánuður,einkum vegnaVest-
ur íslendinga, sem hægast ættu
með að vera staddir á fundi í
júní, ef þeir á annað borð ættu
ferð til ættjaröarinnar.
Við 9. grein.
Á eftir orðunum: »Þess er kraf-
ist skriflega af« bætist inn: »að
minnsta kosti af fimmtíu hluthöf-
um«, en hitt falliburt: »svo mörg-
um hluthöfum, að þeir hafi að
minnsta kosti J|6 hluta allra at-
kvæða, sem fram geta komið við
atkvæða greiðslu á fundi«. Orðun-
um: »Fundinn skal stjórnin auglýsa
innan fjögra vikna« skal breytt í:
»Fundinn skal stjórnin auglýsa innan
sjö daga.«
Við 10. grein.
í staðinn fyrir orðin: »fjóra mán-
uði« komi: »tíu daga.«
Vjer sjáum enga ástæðu til, að
hluthafar geti eigi öðlast fundar-
rjett um fjóra mánuði eftir að
þeir hafa keypt hluti, og lítum
svo á, að þeim sje gert rangttil
með því, en fjelaginu enginn
gróði.
Á eftir oröunum: »þó getur enginn
hluthafi« bætist inn: »Á íslandi«.
Á eftir setningunni, sem endarmeð:
»í fjelaginu«, konii; »En að því er
V.-ísl. snertir skal hluthöfum í Vest-
urheimi heimilt að fela vestur-íslensk-
um hluthafa eða hluthöfum, sem
ferðast kynni ár frá ári til íslands,
á hendur umboð sitt fyrir hluteign
sinni í fjelaginu, að því er til at-
kvæðagreiðsiu kemur á fundum fje-
lagsins, án nokkurrar takmörkunar,
og skal heimild þessi eins gilda þá
Vestur-íslendinga, sem kynni að
vera í stjórnarnefnd fje!agsins«. f
síðustu setningu greinarinnar bætist
inn á eftir: »Engin hluthafi« orð-
in: ȇ fslandi*.
Oss finnst sanngjarnt, að Vestur-
íslendingum sje veitt þessi heim-
ild, þar sem það er eina tækifær-
i ið, sem þeir hefðu til að taka þátt
í fjelagsmálum og hafa áhrif á
þau. Því myndi engin hætta
fylgja, þar sem hluttaka Vestur-
íslendinga í fjelaginu er alls ekki
af neinum hagsmuna-hvötum,
heldur að eins af ræktarsemi
við ættjöiðina.
Við 12. grein.
Á eftir orðunum: »sem snertir«
falli burt orðin: »Iögmæti fundar-
ins.«
Samkvæmt tillögum þessuin er
kveðið á um lögmæti funda í 7.
grein. Það ætti ekki að liggja
undir úrskurðarvald forseta, hve-
nær nógu margir hafa mætt á
fundi til þess fundur sje lögmætur.
Við 15. grein.
Á eftir orðunum: »sjeu eigendur«
bætist inn: »og umboðsmenn*.
Naumast er við því að búast, að
2/s hlutaeigenda geti sjálfir mætt
á fundi, en oft bráðnauösynlegt
að breyta lögum, ef reynslan sýn-
ir að eitthvað rekst á eða eitt-
hvað þarf að ákveða nánar en
upphaflega.
Fyrsta setning greinarinnar ætti að
hljóða svo: »Stjórn fjelagsins skipa
sjö menn, kosnir á aðalfundi meðal
hluthafa til eins árs í senn. Skulu
ávalt tveir Vestur-íslendingar kosn-
ir í stjórn fjelagsins«. Burt fellur
þá frá orðunum: »Fereinn« til orð-
anna: »frá skuli fara« og setning-
arnar tvær ofan efstu greinaskift-
anna á bls. 7, sem byrja með:
»næsti aðalfundar« og enda með:
»í staðinn fyrir«.
Síðari kafli greinarinnar, sem end-
ar með orðunum: »kjósi sex stjórnar-
menn« ætti að enda með þeim orð-
um, er» hitt sem þar fer á eftir,
falla burt,
Vjer lítum svo á, að hvorki muni
það mælast vel fyrir með hlut-
höfum. að heimili allra stjórnar-
manna sje bundlð við Reykjavík,
nje heldur hitt að þeir sjeu kosnir
til sjö ára. Það lítur ofmjög svo
út, sem búið sje til hreiður íyrir
þá, er fyrstir verða stjórnend-
ur. Hitt er miklu rjettara, að
mennirnir sjeu aðeins kosnir til
eins árs. Þeir sem ávinna sjer
tiltrú og traust hluthafa með öt-
ulli og óeigingjarnri starfsemi í
þarfir fjelagsins myndu sjálfsagt
verða endurkosnir, En ef ein-
hver reyndist miður en vænta
mætti, á að vera hægt að kjósa
annan í hans stað, sem hluthafar
treysta betur. Reglan í hinum
enska heimi er sú, að leggja ekki
fje fram til fyrirtækja, nema með
því móti að hafa um leið hönd í
bagga með rekstri þeirra eða að
geta að minnsta kosti haft rjettinn
til þess. Hluthöfum í Vestur-
heimi er það eina trygging þess,
að farið væri með hag fjelagsins
eftir hugmyndum þeirra. Enda
myndi hluttaka í stjórn fjelagsins
vera skilyrði þess, að áhugi Vest-
ur-íslendinga fyrir velferð fyrir-
tækisins haldist við á ókomnum
tímum.
Við 17. grein.
Nýum lið ætti að bæta við 17.
greiná þessa leið: »Bjóða skal til
fundar með Vestur-íslenskum hlut-
höfum í Winnipeg í febrúarmánuði