Vísir - 26.01.1914, Qupperneq 1

m%\x
Vísir er blaðiö þitt.
Hann áttu að kaupa fyrst og fremst.
Kemur út alla daga. Sími 400.
Agr, i Hafnarstr. 20. kl. 11 árd.til 8síðd.
25 blöð (frá 8. jan ) kosta á afgr. 50 au,
Send út um land 60 au.—Einst.blöð 3 au.
Skrifstofa í Hafnarstræti 20. (uppi),
opin kl. 12—3, Sími 400.
Langbestí augl.staður i bænum. Augl.
sje skilað fyrir kl. 6 daginn fyrir birtingu.
Mánud. 26. jan. 1914.
Nýtt tungl — þorratungl.
Háflóðkl. 5,33‘árd.og kl.5,53‘ síðd.
A mcrgun
Afmœli:
Frú Björg Cortes.
Frú Pórey Pálsdóttir.
Sveinn Björnsson lögmaður.
Póstáætlun:
Ingólfur fer til Borgarness.
Vestan-og Norðanpóstar fara.
Veðrótta í dag.
Brjefspjöld og myndir
af fólki tekur við tilbúið Ijós frá kl. 4—7 e. h.
Pjetur Leifsson, Laugaveg 24. (vesturendanum uppi).
Lágt verð I T8B0
Loftvog J £ O a >— c g > Veðnrlag
Vm.e. 751,5 4,3 N 8 Heiðsk.
R.vík 754,3 3,2 N 3 Ljettsk.
lsaf. 755,4 5,3 N 4 Skýað ,
Akure. 750,8 6,0 N 4 Alsk.
Gr.st. 716,5 8,5 NV 5 Snjór
Seyðisf. 748,3 4,1 S 3 Snjór
þórsh. 742,8 2,6 NNV 2 Skýað
N—norð- eða norðan,A—aust-eða
austan.S—suð- eða sunnan, V— vest-
eða vestan
Vindhæð er talin ístigumþann-
ig: 0—logn,l—andvari,2—kul, 3 —
gola, 4—kaldi, 5—stinningsgola, 6—
stinningskaldi,7—snarpur vindur,8—
h vass viðri,9 stormur, 10—rok, 11 —
ofsaveður, 12—fárviðri.
Skáleturstölur í hila merkja frost.
Bíó | Bttr|Bíó
Ljós og myrkur.
Sjónleikur í 2 þáttum.
Aðalhlutverkið leikur
Henny Porten.
Hvernig Elsa Iitla eyðir
deginum.
Óvanalega fallég barnamynd.
asti fiðluleikarinn, sem lengi
hefði komið i sönglistasskólann,
og spá þeir honum ágætri fram-
tíð. Bestu fiðluleikarar Khafnar-
borgar hafa og á hann hlustað og
ljúka allir upp sama munni. Um
Eggert sem organleikara (við það
próf, sem er mjög þungt, fjekk
hann ágætiseinkunn) hefur kenn-
ara hans í þeirri grein farist svo
orð að hann (E.) hefði alveg
sjerstaka organleikarahæfileika.
Menn hjer heima muna efiir
hinum aðdáanlega hljóðfæraleik
þessara ungu bræðra síðastliðið
sumar. — Kemur því eigi á óvart,
þótt fengið hafi lof og fái í fram-
tíðinni. Munu og flestir þess
óska af heilum hug, því að ís-
landi er það eigi lítill sómi.
(Ingólfur.)
Stjórnarnefnd Eimskipafjelags
íslands hjelt fund í gær, og var
kosinn formaður Sveinn Björnsson,
varaformaður Halld. Daníelsson, ritari
Ólafur Johnsen, vararitari Garðar
Gíslason og til bráðabirgða Eggert
Claessen kosinn gjaldkeri.
Svo sem menn muna, skýrði
Sveinn lögmaður frá því á stofn-
fundinum, að bráðabirgðanefndin
hefði skrifað 28 fjelögum og beðiö
um tilboð um byggingu skipanna,
og eru svör komin frá 8 þeirra.
Aðalbjörg Eyólfsdóttir, Lindar-
götu 20., varð 85 ára í gær.
Útbreiðslufund hjelt unglinga-
reglan hjer í bænum í gærdag,
voru þar ræður fiuttar og Söng-
flokkur ungtemplara söng nokk-
festa sjer konur á vanalegán hátt og
samkvæmt siðvenju og lögum lands-
ins. Þess vegna er það hinn fátæk-
ari flokkur karlmanna, sem stelur
ekkjum. Þetta er gert á þann hátt,
að strax sem það verður vitanlegt
að ein kona hefur orðið ekkja, þá,
tekur einhver hinna ógiftu manna
sig til og fer með kunningja sína
einkar fróðlega skýrslu um ýmsa í heim ekkjunnar;; Sv0 erþá{erð.
um framgang þar, svo nokkuð að
kveði.
Japani einn, Kokubo að nafni,
sem er ríkissaksóknari við yfirrjett-
inn í Kóreu, hefur nýlega gefið/Jút
Jlotá setvd\s\)e\n
frá
Sendisveinaskrifsiofunni.
Sími 444.
ÚR BÆNUM
Próf við sönglistarskólann í
Khöfn hafa tekið nýlega Eggert
ogþórarinnGuðmundssynir (trje-
smíðameistarajakobssonar)—Egg
ert í klaver- og organslætti, þór
arinn í klaver- og fiðluspili. Hafa
þeir hlotið ágætis-vitnisburði og
það um mælt af kennurum þeirra,
að þórarinn væri lang-efnileg-
■ fkkístur fást veniulep-a tilhúnar | á Hverfisg. 6. Fegurð, verð og S gæði undir dómi almennings. — BmÍmb Sí'ui 93. — Helyi Helgason. ur lög. Erlíngur Pálsson sundkongur fer í dag til Englands með botn- vörpungnum „Snorri Goði“.
p Fallegustu likkisturnar fást | | hjá mjer—alltaf nægar birgð- j| | ir fyrirliggjandi — ennfr. lik- 1 klæði (einnig úr silki) og lík- 1 j| kistuskraut. | Eyvindur Árnason. 1 Hfrá útlöndumII
Einkennilegir siðir. Engin þjóð í heiminum hefur
meira af hleypidómum og hjákátleg-
um siðum en Kóreu-menn.|Menning
er þar á afarlágu stígi hjá alþýðu
rnanna, en við fornar siðvenjur er
haldið svo dyggilga, að heldur kjósa
Kóreu-menti að láta lífið, en breyta
um siðu þá, sem viðgengist hafa
meðal þeirra öld eftir öld,
Þess vegna er það, sem menning
hefur átt mjög íllfæran aðgang þar?
og þó nú Japanar hafi lagt landið
undir sig og vilji þröngva nútíma
menningu upp Já Kóreu-menn, þá
hefur þeim orðið sáralítið ágengt
enn sem komið er, óg kristniboð-
um, sem þar eru margir bæði frá
Evrópu og Ameírku, hefur ekki held-
ur tekist að vinna kenningum sín-
siði og háttu Kóreu-manna í sam-
bandi við glæpi þar í landi.
Hann segir fleirtölu allra glæpa
þar í landi hafa eitthvert náið sam-
band við dauðsíöll og jarðarfa.rir.
Einn hinn almennasti glæpur Kóreu-
manna, er að jarðsetja sína dánu í
landareign, sem þeir eiga ekkert í
og hafa engin umráð yfir eða rjett
á. Stundum eru greftranir þessar
gerðar leynilega, og stundum með
valdi og nálega æfinlega í nátt-
myrkri.
Undirrót þessara tegunda glæpa
er sú hjátrú Kóreu-manna, að vel-
farnan og ánægja ættingja og vanda-
manna þess látna, og sæla þess látna
annars heims, sje undir því komin,
að honum sje valið hentugt legrúm.
Spámenn Kóreu-manna segja þeim
hver sje best valinn grafreitur og
þar eru þeir dánu jarðsettir, án til-
lits til laga eða landeignarrjettar
nokkurs manns.
Líkstuldur er annar aðalglæpur
Þjófarnir opna fyrst gröf einhvers
þess, sem á auðuga aðstandendur,
Þeir afhöfða líkið og halda því
svo, þar til aðstandendur borga
þeim ákveð'ð lausnarfje, En sú er
trú Kóreu-manna, að það sje ekki
að eins ódrengskapur, heldur komi
allar hörmungar niður á þeim,
sem ekki frelsi höfuð þeirra látnu
og Ieggi með líkamanum f vel
undirbúinn hvílureit. Þess vegna er
það talið sjálfsagt, að leysa höf-
uðin ur höndum þjófanna, hvað
sem það kostar. Annars fer þessi
tegund glæpa minnkandi með hverju
ári, fyrir vaxandi eftirlit lögregl
unnar.
Hr. Kokuho hefur og talið ekkju.
stuldi einn af aðalglæpum Kóreu-
manna. Það er að segja fjöldi ó-
kvæntra manna þar í landi hafa
þann sið, að taka með valdi kon
ur þær, sem oröið hafa ekkjur, og
gera þær umsvifalaust að eiginkon-
um sínum. Samkvæmt trúarkenning-
um Konfúsíusar, er það trú
kvenna í Kóreu, að þær sjeu til
þess siðferöislega skyldugar, að
giftast ekki nema einu sinni. Svo
að ef þær missi eiginmann sinn,
þá megi þær aldrei taka bónorði
nokkurs annars manns, en verði
að sætta sig við ekkjustandið það
sem eftir er æfinnar, það þýðir
því ekkert að biðja slíkra kvenna;
eina ráðið er að taka þær með
valdi, — stela þeim.
Kvonganir eru sagðar afardýrar í
Kóreu, og mesti fjöldi manna er
ekki efnalega þess umkominn, að
um hagað, að heimsóknin verði um
miðnætti, og er þá konan borin burt
úr húsi sínu og flutt heim í hús
ræningjans. Þegar þar er komið, er
efnt til veislu og kunningjarnir
settir að krásum, og því lýst yfir,
að hjeðan í frá sje hin burtnumda
ekkja eiginkona þess er rænt
henni.
Svo segir lögsóknarinn, að hið
opinbera skifti sjer ekki af þessum
þjófnaði, og höfði aldrei mál móti
ræningjunum, nema opinber klögun
komi frá ekkjunni. En það segir hann
að sjaldan komi fyrir, og yfirleitt
segir hann alþýðu manna Iíta með
velþóknun á þessar herfárir í hús
ekknanna.
Siður þessi hefur í engu breyst
þar í landi síðan Kórea. komst
undir veldi Japans. Allir Kóreu-
menn kvongast ungir. Mörg hjón
eru ekki meira en 14 til 15 ára,
þegar þau giftast. Til slíkra hjóna-
banda er stofnað af aðstandendum
beggja hjónanna, að þeim alveg
fornspurðum. í raun rjettri er það
stjörnufræðingurinn, sem mestu
ræður um þessi hjónabönd. Að-
standendur beggja málsparta leita
ráða til hans. Ef hann ræður frá
ráðahagnum, þá er farið að orðum
hans; en mæli hann með honum,
þá eru hinar ungu persónur púss-
aðar í hjónaband, hvort sem þær
vilja eða ekki.
Ekki er hjónaefnunum leyft, að
sjá hvort annað, jafnvel eftir að
aðstandendur þeirra hafa samið um
hjónabandið, og það er ekki fyrr
en laust fyrir giftingardaginn, að
þau fá að talast við.
Ógiftar stúlkur í Kóreu eru
hreinir og beinir fangar. Þeim er
ekki leyft út fyrir húsdyr, eða að
hafa nokkurt sarnneyti við þjóðfje-
lag það, sem þær eru hluti af.
þetta gerir þær þögular og þung-
lyndar. Þegar stúlkunni er sagt, að
hún eigi að giftast á ákveðnum
degi, þá á hún áð velta sjer ísekk
og ösku yfir því að verða að yfir-
gefa fólk sitt og ættingja og ger-
ast gestur í húsi ókunns manns.
Að morgni giftingardagsins kveður
hún fólk sitt og heídur áleiðis til
heimilis komandi bónda síns. Hún
er borin í stóli, klæddum tígrisfeld-
um. Þeir feldir fæla alla ííla anda
frá brúðurinni.
Sendið augl.
límanlega.