Vísir - 04.02.1914, Blaðsíða 2

V I S 1 R
Uppreisn á Haiti-
Nýustu blöft segja þar uppreisn
mikla. 22. þ. m. beið her stjórn-
arinnar gersamlegan ósigur fyrir
uppreisnarmönnum í nánd við höf-
uðborgina. Hermálaráðherrann er
flúinn brott úr landi á eimskipi.
Hermann Sudermann,
fræga þýska leikritaskáldið, er »Leik-
fje'ag Rvíkur* hefur leikið rit eftir,
hefur samið nýtt leikrit: »Lofsöngv-
ar Claudians*, er miðið þykir til
koma. Efnið frá dögum Rómverja
hinna fornu á 5. öld og er strang-
sðgulegt. Það var leikið fyrsta sinni
f Berlín 20. f. m.
Venizelos,
forsætisráðherrann gríski, kom til
London 22. þ. m. frá París. Var
skörungi þessum tekið þar sem
konungur væri.
Verkföll.
Verkfall inu mikla íS u ð u r-A f r í k u
lauk 23. f. m. — Um nánari úr-
slit þess er ókunnugt.
Námamenn á Englandi hafa gert
verkfall. Kolamenn í London heimt-
uðu laun sín hækkuö 21. f. m. og
er því var eigi sinnt, Jögðu þeir
vinnu niður. Fyrst var það ekki
gert samkvæmt ráðsályktun verk-
mannamiöstjórnar, en hún fjellst á
það eftir á.
Frakkneskur merkis-
maður látinn.
Nýdáinn er í París Francis de
Pressensé, nafnkunnur blaðamað-
ur, jafnaðarmanna-þingmaður og
mannrjettindafrömuður. Hann var
einn hinna fremstu, er börðust fyrir
sakleysi og sýknudómi Dreyfus í
máii hans, fjekk hann af þvf marga
mótstöðumenn, en óx þó svo mjög
af þeim afskiftum sfnum, að Frakk-
ar telja hann einn sinna mestu og
bestu manna.
Út þessa viku vtrca h;nar ágætu nýju
Yetrarfrakkar
seldir með 20% afslætti.
Hjá
Th. Th. & Go.
Austurstræti 14.
IVÍSIR.
n—ga—gESSSSlIfl'iUITiT'/I'TWL ■- . JiJLi 1 :.g
Vegna sivaxandi kanpendafjölda Visis er nú hægt
að selja föstum áskrifendum blaðið fyrir aðeins 60
aura um mánuðinn, og er þvi timi kominn fyrir þá,
sem ekki eru enn áskrifendur (einkum af þeim, er
búa utarlega i bœnum), að skrifa sig nú fyrir blað-
inu á afgreiðslunni.
Aukist kaupendatalan áfram, eins og hingað til,
verður blaðið stækkað að mun með vorinu.
¥ .................. 1 "-=*
NÝ SÁPIÍVERSLUK
Allskonar sápur til þvotta,
20—30 teg. af handsápum,
svampar,
greiður,
Palladómar.
--- Frh.
Það væri vitanlega óþarft og of
langl, að telja hjer öll þau mikils-
verðari mál, er B. Kr. hefur látið
tll sín taka á þingi, annaðhvort fyr-
ir það, að þau hafa undir hann
komið í nefndum, þótt aðrir flytti,
eða þá fyrir það, að hann væri
sjálfur flutningsmaður þeirra.
Nægja ætti að geta þess, að hann
hefur alla sína tíð á þingi verið af
mörgum talinn með tillagameiri og
tillaganýtari mönnum um fjármál
landsins (þar með talin tollmál og
bankamál), verslunarmál, samgöngu-
mái, atvinnumál og ýms þau mál,
er varða velfarnan þjóðarinnar,
annaðhvort í heild sinni eða í ein-
stökum greinum.
Ótvírætt er það, að B. Kr. er
framfaramaður, er byggja vill fram-
farirnar á hyggilegri framsýni, Vill
hann efla fjárhagslegt sjálfstæði
þjóðfjelags vors, út á við og inn á
við, og rýmka og bæta atvinnu-
vegina, svo að það megi verða.
En allt vill hann að þetta hafi þær
stoðirnar, er oss sjeu ekki ofviða
eða hurðarás um öxl. Hefur því
komið fyrir, að hann hefur lagst á
móti þeim máiunum, er talin eru
til hinna mestu þjóðþrifa, hafi hon-
um sýnst þau vera okkur ofvaxin.
kambar,
ilmvötn o.fl. o.fl.,
yfir höfuð flest, sem að hreinlæti lýtur.
Ódýrast í borginni.
Permingarböm.
Presinrnlr við dómkirkjuna byrja fermingarundlr-
búning f þessari viku.
Fermingarbörn sjera Jóhanns eiga að mseta f
kirkjunni kl. 4 á fimmiudaginn, en fermingarbörn
sjera Bjarna á föstudagirtn kl. 4 á sama stað.
Má þar til nefna járnbrantina frá
Reykjavík aus'ur um Árnesþing.
Járnbrautarmálið þykir öllum við-
urlitsvert, og mælt er, að sumum
þyki það reyndar bölvað á báða
bóga. Framfarirnar vitanlega auð-
sæjar annars vegar, en hins vegar
ekki eins skjótsjeðar nægilegar tekj-
ur eða þá gróði. Eitthvað gæti ver-
ið af skýatötum í áætlunum lands-
verkfræðingsins, er til teknanna
komi. Aftur ckki óhugsandi, að B.
Kr. reikni hddur naumt tekjurnar
og teygi óvart úr útgjöldunum. En
hjer ætti að mega nærri því sleppa
öllu hjali um tekjur og gjöld.
Björn bóndi á Grafarholti, skýr-
leiksmaður mesti og framfaravin,
skjótorður og skrifleikinn, kvaö
segja f ísafold, að B. Kr. teljisjálf-
sagt, aö nota fyrst sjóleiðina út í
ystu æsar áður en ráðist sje í að
leggja járnbraut frá Rvík um Ár-
nesþing. Ef þetta ættí að veraskil-
yrði fyrir lagningu járnbrautarinnar
þá er nú kann ske ekki óeðlilegt,
að það kæmi eins og »vending« á
málið.
Fari nú Björn bóndi í Grafarholti
hjer rjett með, — og um það efast
fæstir að óreyndu, — og meini B.
Kr. það með orðunum: að nota fyrst
sjóleiðina út í ystu æsar, áður en
ráðist sje í að leggja járnbraut aust-
ur, að menn eigi fyrst að sigja um
öll veraldarhöfin, meðan þau endast
(sbr. út í ystu æsar), og þegarsigl-
ingum þeim sje lokið, geti komið til
mála að Ieggja járnbraut frá R.vík
um Árne9þing, — þá er til vonar
að vinum jámbrautarinnar þangað
austur, lengi kann ske eftir henni.
Siglingarnar þær gætu sem sje orðið
nokkuð seinlegar. Vitanlega hefði
honum Kolumbus heitnum líklega
ekki vaxið sjóferðin sú í augum.
En — ætli hann, blessaður land-
könnuðurinn heimsfrægi, hefði ekki
orðiö því líka feginn, að niega
»húrra« spottakorn á járnbraut, þá
er hann stje á land í Ameríku?
Nú, en þá hefði auðvitað orðiö að
leggja járnbrautina á meðan liann
hann var að svalka á sjónum. Og
eitthvað þessu líkt munu þeir nú
kann ske hugsa, vinir járnbrautarmn-
ar austur. Þeir halda að varla muni
af veita, þó farið væri eitthvað svo-
lítið aö grúska við járnbrautina á
á meðan á siglingunum stæði, En
kapp er nú best með forsjá, svo f
þessu máli sem í öðrum.
Um það ber þeim saman, er starf-
að hafa nieð B. Kr. á þingi,
aö hann sje þar einstaklega starf-
nýtur og starfdrjúgur, sívinnandi og
hugsi málin af alúð og vandvirkni
Það er að vísu sagt, að hann sje ekki
öðrum mönnum skjóthyggnari og
að ekki sje hann fljúgandi mælskur,
eins og stundum er komist að orði,
en aftur dylst það ekki, þeim er
með honum starfa, að hann er mað-
ur raunhygginn, hafi hann tóm til
íhugunar. Og uni ræður hans vita
menn, að í þeim felst oft svostað-
góð sókn eða vörn, eftir því sem
við horfir, og svo drjúg og seig rök-
færsla, að ekki mun á allra færi, að
draga þar úr höndum hans.
Það er dómur margra, að B. Kr.
eigi hiklaust að telja meðal þeirra
nýtustu manna, er sátu síðasta þing.