Vísir - 04.02.1914, Blaðsíða 3

V ! S 1 R
W
m:
"m:
"\) aúVsalaxv Braun

M.
Síðasti dagurtnn í dag 4. febrúar.
MZHZZZZIZ
Æ

Haldi margt til þess, hyggindi og
starfrækni, þingreynsla og einbeitni,
málafylgi og samvinnuþýðleikur og
loks, að hann sje mörgum mann-
inum hæfari til þess, að halda
saman mönnum og málefn-
um, Það hefur vitanlega einhvern
tíma verið sagt af stjórnmálaand- '
stæðingum hans, að hann gæti verið
Ioðinn í pólitík, en — ætli það megi
ekki stundum maður manni segja.
Það ætti nærri því að vera óþarft
að taka það fram, að B. Kr. er á
þingi mesti nytjamaður kjördæmi
sínu. Væntanlega verður að gera
ráð fyrir, að kjósendur hans skilji
það og viti.
Hitt er kann ske meiri þörf áað
segja, að margir góðir menn telja
sig ekki fá skilið, hvernig Sjálfstæðis-
menn ættu að halda uppi kröfum
sínum á næsta þingi með nokkurn
veginn samheldi, eins og þeim flokki
er nú farið, ef B. Kr. Ijeti af þing-
mennsku. Frh.
ÚR ,#T gACKLEFJÁLL.'
Eftir Albert Engström.
---- Frh.
Aftur í Slglufirði.
Morguninn eftir -er hópur af hest-
um kominn á fiötina fyrir framan
hið skínandi góða gistihús Johns
Wedins. Það er verið að búa sig
af stað í útreiðartúr inn í dalinn,
meöfram og margoft yfir bugðóttu
ána og upp í fjall. Þáttakendur
eru ungir menn og meyar úr
byggðarlaginu og við, gamlir og
útfarnir »selskaps«-menn, sem því
miður getum ekki gert okkur skilj-
anlega við meyarnar, sem með eru
í förinni, með öðru en tilburðum.
Við riðum fyrir innri höfnina.
Stúlkurnar r ðu eins og amazónur
og piltarnir eins og cowboys.
Við ríðum í þyrpingu yfir eyrar,
sem áin flóir yfir, vatnið skvetíist,
hlátur og óp gjalla. Við ríðum
upp á við, yfir smálæki, fram með
hengiflugi, og fjallageimurinn kring-
um oss eykst. Nú teygja fjarlægir
risar hvíta skallana yfir grænu og
dökku fjöllin, sem næst okkur eru.
Fyrir neðan okkur steypist dálítil á
stall af stalli. Hjer staðnæmumst
við og drekkum portvín. Unga fólk-
ið fer í leika, og eru margir þess-
ara leika í öllu verulegu hinir sömu
og jeg sjálfur ljek með jafnöldrum
mínum í Smálandi endur fyrir Iöngu.
Jeg fæ tilsögn í glímu, sem er sjer-
stök íslensk íþrótt, þúsund ára göm-
ul og hin þarfasfa, bæði fyrir Iimi
og höfuð. Hjer er einnig veriðað
allskonar hlaupaleikum, sem jeg
hefi ekki hug til að taka þátt í eins
og hjer hagar til, því fyr en varir,
get jeg steypst í fossinn, og þá
berst jeg með honum og rekst ef
til vill á Wulff, þar sem hann er
♦
A föstudag og laugardag, 6.-7, þ. m.
xjex'Sa

afar ödýrt
í Vefnaðarvöruverslun
Th. Th„
Ingólfshvoli.
Söngvarnir úr Ljenharði fógeta 1
eftir ÁRNA THORSTEINSSON
eru komnir út og fást hjá öllum bóksölum bæarins.
Bókaverslun Sigfúsar Eymundssonar.
Hin störa
rýmingarútsala
hjá
Jónatan Þorsteinssyni,
Laugaveg 31.,
er byrjuð og stendur yfir þessa viku.
Afsláttur gefinn af öllum vörum. Af veggfóðri, gólfdúkum, vaxdúk-
um og gólfábreiðum 15—50% afsláttur.
Af öllum húsgögnum gefinn afsláttur.
Notið þetta ágæta tækifæri til að eignast góðar og gagnlegar
vörur fyrir Iágt verð.
Jónatan Porsteinsson.
KJÖTFARS og KJÖT
í smákaupuin er ávalt til sölu
í niðursuðuverksmiðj imni.
Sími 447.
1 dag fæst FISKITAES.
£ax\dslt\s
stærsta og besta

er
Einars Arnasonar,
Sími 49.
Aðalstræti 8.
nú að fá sjer steypibað. Minna
gerir hann sjer ekki að góðu.
Á bak aftur. Á heimleiðinni
ríðum við heim að gömlum bæ
og drekkum mjólk. Jeg held meira
að segja, að einn góökunningi
okkar hafi seytt fram öl, og kaus
jeg það heldur, en blessaðar stúlk
urnar löptu í sig drykkinn, sem
sóktur var beint í júrin á kúnum,
þar sem þær voru á beit við tún-
jaðarinn. En konur standa líka nær
nátturunni en við karlmenn. Jeg
hef steingleymt því, hvað Kalli
Daníel drakk.
Hestinn, sem jeg nú ríð, vil jeg
hafa með mjer til Grisslehamn. Jeg
er orðinn »dús* við hann og hann
virðist taka því vel og heldur áfram
að bera mig varlega og vel niður
í dalinn aftnr. Kunningi okkar, sá
sem tiáði í ölið, notar tækifærið að
kaupa laxa af bændum, sem viö
hittum þarna uppi á heiði, til þess
að reyna að telja John Wedin trú
um, að hann hafi veitt þá sjálfur.
Skál, Björnsson!
Jeg er seinastur, eins og vant er,
en hesturinn minn veit hvað hann
fer! Og með tilstyrk gáfna beggja
okkar, drögumst við ekki mjög
mikið aftur úr, förum yfir láglend-
ar flatir, sljettar og fyrirtaksgóðar
til að taka sprett á, og það gerir
hesturinn líka, undir eins og hann
finnur, að það muni vera hentugt
i Það hefur fallið að og nú ríð jeg
" í vatni, þar sem jeg reið áöur í
leðju. í einni bugðunni mæti jeg
j íslending, sem riðar talsvert í söðl-
J inum. Hann staðnæmist og segir:
•góðan daginn!« og rjettir fram
brennivínsflösku. Það er kveðja
íslendinga á þjóðvegum úti. Jeg
tek við flöskunni og geri henni skil.
Hann verður allur að hýru brosi.
Það er fyrsta og síðasta sinn, er
við sjáumst, en jeg hefi skilið eftir
hugðnæma og varanlega minningu
í líti hans. Frh.
Östl u nds-pren tsm i ð ja.