Vísir - 05.02.1914, Page 3

V I S 1 R
bót, er hægt væri að fá, þótt
skemmra færi í einstökum greinum,
en best yrði ákosið. Þeim, er mál-
inu fylgdu, þótti sá fengur í stoð
þeirri, er það fjekk í liðsinni hans,
að jafnan var til orða hans og
skoðana vitnað af þeim. Og ekki
var það síst um þær greinarnar,
sem margir gengu nokkuð blind-
andi að, svo sem uppburði íslenskra
sjermála í ríkisráði Dana. Sýnir
þetta ljóslega hvílíkt það traust var,
er samherjar Kr. J. báru til hans.
Eftir að Kr. J. Ijet af þing-
mennsku, að loknu þingi 1903,
mun hann hafa látið stjórnmálin
lítið til sín taka opinberlega, annað
en það að hann hjelt uppi svör-
um á nokkurn hátt fyrir meiri hluta
þingsins '02 og ’03 um ríkisráðs-
ákvæðið, þá er Landvarnarmenn
átöldu þá lagasetning. Frh.
Himbrimi.
Eftir Edmund Selous.
---- Frh.
Löngu síðar kemur hann auga
á fuglinn langt út á bol, en þeg-
ar hann kafar næst, virðist hann
týndur og tröllum gefinn. Löngu
síðar — að vísu miklu fyr en
nokkur sanngirni er til að frí-
tími hans sje liðinn — er hann
kominn aftur, eins og skollinn
úr sauðarleggnum, í námunda
við hreiðrið, skimar þangað hálf-
vandræðalega og óttablandinn,
eins og til að forvitnast um, hvort
hinn fuglinn vilji ekki rýma fyrir
honum hreiðrið. Er gaman að
horfa á þetta og stendur á því
nokkra stund, því að karlfuglinn
gefur þessu engan gaum og ligg-
ur á sem fastast, eins og honum
finnst skyldan bjóða. Móðirin
snýr þá um síðir frá í öngum sín-
um, kafar og kemur upp all-langt
frá, hinum megin hólmsins. En
hún fær ekki af sjer að vera
langt í burtu, fer að synda nær,
fyrst eins og hún læðist, enn
kemur með einráðnum huga og
stefnir beint að hreiðrinu, þaðan
sem karlfuglinn sjer til hennar.
Allt í einu heyrist busl innan um
stéinana við bakkagn, því að
karlfuglinn kastar sjer í vatnið
og kemur syndandi móti henni.
Fuglarnir synda aftur hvor fram
hjá öðrum án þess að nema stað-
ar eða heilsast, þótt ekki sje
lengra milli þeirra, en svo sem
eitt fet; móðirin syndir ákaft og
hleypur upp í hreiðrið með enn
meiri þrótti en karlfuglinn og af meiri
ástríðu ogsest aftur í sitt grunna og
hugþekka hreiður, sem hún
ann af allri sinnieinföldufuglssál
en eggin, sem í því liggja, eru að
líkindum seld fyrir löngu ein-
hverjum góðum manni, sem ein-
mitt er nú á leiðinni frá Eng-
landi til þess að „ná“ þeim.
Ekkert hátterni þessara tveggja
fugia, líf þeirra, sál eða tilvera,
ekkert, sem þeir hafa yndi af eða
bera umhyggju fyrir, kemur hið
minnsta við þennan „náttúru-
fræðing", eða skiftir hann nokkru,
Hann kemur að eins til þess að
taka eggin þeirra og hvatar svo
heim aftur. Hann lítur á þau
Verslun
Jóh. Ögm.Oddssonar,
Laugaveg 63.,
er ennþá vel birg af flestallri maivöru, sem selst
með hinu velþekkta lága verði — jólaverði, t. d.:
Haframjel 15 aura. (Ódýrara í 10 pd.)
- (
- (
Grjón 15
Hveiti frá 13
Margaríne frá 42
Maís 10
Hænsnabygg 10
Ostar, sætt Kex, Ksefa og
allt selst með vægasta verði.
Ennfremur talsvert af
Álnavörn.
(-.- -
(-.- -
(
-)
-)
------)
------)
Kartöfiur, sem
sem selst með stórmiklum afslætti.
Virðingarfyllst
Jóh. Ögm. Oddsson, Laugavegi 63-
stöku sinnum í framtíðinni og
skýrir vinum sínum nákvæmlega
frá, að hann hafi „fundíð“ þau
sjálfur, tekið þau með eiginni
hendi úr hreiðrinu og hafi farið
út til íslands til þess. Sá hefur
nú líka unnið fyrir vísindin, því
að þarna liggja þau á rjettum
stað með settum tölumerkjum!
aað var svo sem í vísindanna
^arfir, hann er dyggur starfs-
maður þeirra, og þegar þau álykta
næst, að gefa út bók um breska
fugla, með enn fleiri litmyndum
af cggjum þeirra, þá ljær hann
„vísindunum® til meðferðar safn
sitt, — „hið fjölbreytta safn“ fær
þakkir fyrir í formálanum. Slíkt
er hugarþel lítilmennis, slík e-i
saga eggjasöfnunarinnar. Frh.
Söngvarnir úr Ljenharði fógeta
eftir ÁRNA THORSTEINSSON
eru komnir út og fást hjá öllum bóksölum bæarins.
Bókaverslun Sigfúsar Eymundssonar.
Hin störa
rýmingariítsala
hjá
Jónatan Þorsteinssyni,
Laugaveg 31.,
er byrjuð og stendur yfir þessa viku.
Afsláftur gefinn af öllum vörum. Af veggfóðri, gólfdúkum, vaxdúk-
um og gólfábreiðum 15—50% afsláttur.
Af öllum húsgögnum gefinn afsláttur.
Notið þetta ágæta tækifæri ti! að eignast góðar og gagnlegar
vörur fyrir lágt verð.
Jónatan Þorsíeinsson.
KJÓTFARS og KJÖT
í smákaupum er ávalt til sölu
1
niðursuðuverksmiðj uuni.
Sími 447.
í dag fæst EISKIFAES.
£at\dsn\s
stærsta og besta
Cteta\)er^\\xxv
er
j
Einars Arnasonar,
Sími 49.
Aðalstræti 8.
Violanta.
Framhald af Cymbelínu.
---- Frh.
Hann stakk samt á sig hlaðinni
marghleypu og hafði á sjer tygil-
kníf bitran og beittan milli klæða,
þar sem hann gat fljótlega gripið
til hans. Hann þekkti frá fyrri tíð,
að launvíg eru ekki ótíð í ítölsku
borgunum sem og víðar, og hafði
þvf í farangri sínum allsterka brjóst-
hlíf úr stáli og aðra að baki, er
festar voru með böndum yfir axlir
og undir höndum á hliðunum.
Hann fór í pansara þennan áður en
hann fór út, næst skyrtu undir vest-
inu, — fjell hlífin vel að brjósti,
baki og kviði og var þannig ger,
að hún hindraði hvergi hreyfingar
og var ljett og sást ekki aö hann
væri annan veg búinn, en venju-
lega.
Þegar út kom, var skuggsýnt
orðið, en ljós kveikt og var því
bjart á aðalstrætum. Um leið og
hann gekk frá húsinu, sá hann
manni bregða fyrir við húshornið
og livarf hann eins og gatan hefði
gleypt hann án þess, að hann gæti
sjeð hvað af honum varð.
René gekk um stund áfram stræt-
ið, beygði svo af í aðra götu og
gekk þar um stund. Var þar mann-
ferð allmikil og varð hann einskis
vísari og engin árás var á hann
gerð. Kom hann svo að torgijall-
miklu, er götur lágu að úr ýsmum
áttum. Hann valdi eina götu, er
ekki var breið og ekkí virtist fjöl-
farin, þótt umferð væri þar nokkur.
Spölkorn frá torginu var veitinga-
hús ekki óveglegt og fór hann þar
inn og bað um hressingu.
René stóð við borð lítið, reykti
vindling og dreypti á vínglasi sínu
standandi. Hann renndi augum yfir
salinn, — þar voru margir inni, en
allir stiltir og róiegir. Skammt
þar frá sátu 5—6 menn við borð,
er virtust vera spánskir sjómenn, af
samræðum þeirra að dæma, er hann
heyrði giöggt, — þeir töluðu um
affermingu á salti og voru gramir
yfir drætti á henni.
Nokkru iengra frá sat miðaldra
maður einn við borð og tók René
eftir því, að hann gaf nánar gætur
að sjer. Þessi maður var í ljós-
köflóttum ljettafötum með bresku
il sniði, hafði kollhúfu lága á höfði