Vísir - 15.02.1914, Blaðsíða 3

V í S l B
það. Því varla sýnist ástæðu til
þess, að krýna skrifara reiknings-
laganefndarinnar Iárviðarsveig fyrir
það, að hann leið, að óviðkomandi
maður færði til rjetts vegar nefnda
breytingartillögu með annari breyt-
ingartillögu (Alþ. tíð. 1913. A, þgsk.
645), og fann sjer sæma, að láta
það óþakkað, þótt af þeirri leið-
rjettingu flyti það, að landsreikti-
ingurinn fór vansalaust úr höndum
nefndarinnar, vegna talnaskekkju og
annarar hroðvirkni.
G. E. erekki þungt um mál; talar
skýrt og áheyrilega, og ekki ber á
orðstíflu hjá honum. En uni efnis-
gæðin í ræðum hans eru menn ekki
á einu máli.
Reynsla sú, sem þegar er fengin
á þingmennsku G. E., sýnist ekki
gefa stærstu vonir um, að hann
geti orðið stórnýtur þingmaður eða
þingskörungur, þó að hann kynni
að eiga lengri þingæfi fyrir hönd-
um.
Sú sögn er til, að gamall og
reyndur meðhjálpari hafi sagt um
nýkominn sóknarprest sinn, ungan
og óreyndan, að presturinn mundi
verða mesti ræðuskörungur, þegar
hann yrði farinn að þreytast og
mæðast. Hver veit nú, nema (J. E.
geti þreyst og mæðst þangað til á
þingi, að hann yrði að tilhlýðileg-
um þingskörungi. En ætli hann
yrði þá ekki farinn að reskjast?
spyrja sumir.
Flestar sagnir herma, að Sunn-
mýlingar ætli að senda G. E. aftur
á þing, og það fylgir sögn-
unum, að ekki sje það alveg til-
verknaðarlaust af hans hálfu. Sunn-
mýlingar eru taldir góðir drengir,
og þá er til vonar, að þeir sjeu
bónþægir.
En menn spyrja sern svo: Eiga
þeir ekki völ á mikilhæfari þing-
manni?
Lögrjetta, sem vitanlega ætti að
vera vor pólitíska Biblía nú á tím
um, kvað segja, að G. E. sje far-
inn að afneita sínum foringja,
Þetta væri ekki fallegt, ef satt væri.
Drottinhollusta hefur frá aldaöðli
allt af verið talin ein af dýrustu
dyggðum mannlegrar sálar. Og
jafnan er slík afneitun talin með
fádæmum, sem betur fer1), En hvað
segir þó ekki sú helga Skrift? Varð
ekki þeim sæla postula Pjetri sú
hrösun á, að afneita sínum meistara
á ffeistinganna- og hörmunganna-
tíð?
En hver skyldi sá vera, er ekki
teldi þetta syndsamlega hrösun hjá
postulanum?
Og sá, sem öllu stýrir, haldi G.
E. og öðrum kristnum mönnum frá
slíkri hrösun, því nú stendur yfir
freistinganna- og hörmun?anna-tíð,
langafastan. Hann láti ekki G. E.
henda slíka hrösun, bara fyrir það,
að sækjast eftir ósköp tvísýnni þing-
frægð; — hann láti G. E. heldur
s'tja heima. Frh.
]) Reyndar er nú verið að stinga
saman nefjum um, að síminn, kjafta-
tifan su, sem yfir engu getur þagað,
segi úr Þórsnesþingi syðra, að farið
sje að votta fyrir samskonar afneitun
hjá þeim manni, er fór með um-
boð Snæfellinga á síðasta þingi. ___
Naumast er það, að nú fara að tíðk-
ast þau breiðu spjótin!
Lítíö fyrst inn,
þegar á fatnaðí eða vefnaðarvöru þurfið
að halda,
til Ásg. G. Gunnlaugsson & Co.
Austurstræti 1.
Nýkomiö
mikið úrval af
Skóhlífum
í Skóversiun
Stefáns G-imnarssonar.
Austurstræii 3.
LJEKNAR j
Guðm. Björnsson
landlæknir.
Amtmannsstíg 1. Sími 18.
Viðtalstími: kl 10—11 og 7—8.
Massage-læknir
Guðm. Pjeiursson.
Heima kl. 6—7 e. m.
Spítalastíg 9. (niðri).
Sími 394.
M. Magnús,
læknir og sjerfræðingur
í húðsjúkdómum.
Heima kl. 11 — 1 og ö1^—8.
Sími 410. Kirkjustræti 12.
Sigurður Et/iagnússon
1 æ k n i r
er nú aftur til viðtals á Laugav.
38. miðvd. og laugard. kl. 2-3.
horvaldur Pálsson
læknir,
sjerfræðingur i meltingarsjúk-
dómum.
Laugaveg 18.
Viðtalstími kl. 10 —11 árd.
Talsímar: 334 og 178.

Þórður Thoroddsen
fv. hjeraðslæknir.
Túngötu 12. Sími 129.
Viðtalstími kl. 1—3.
Verslúnin
Laugaveg 55.
selur einungis góðar vörur, með lægra
verði en ailir aðrir. T. d.:
Kaffi, óbrennt
— brennt
Kakao ágætt
Hvítasykur, toppa
hogginn
— steyttan
Púðursykur
pd. á 78 au.
----112 —
----90 —
__ _ 22’/2__
— - 25 2 — í 10 pd.24 au.
— - 24 — - —23 —
— - 23 — - —22 —
Haframjöl »Axa“, viðurkennt fyrir gæði af öllum,
sem reynt hafa, pd. á 15 aura, í 10 pd. 14 j^ura.
Hrísgrjón, heil, pd. á 15 aura, í 10 pd. 14 au.
Hveiti, ágætt, pd. á 14 aura, í 10 pd. 13 aura.
Mjólk, niðursoðna dós 40 aura.
— — x|2 - 22 aura.
Baldwins Epli, pd. 25 aura, Vínber, pd. 50 aura.
j Allir vita, að STEINOLÍA er ódýrust í VON.
' SALTKJÖTIÐ óviðjafnanlega frá Grund í Eyafirði
fæst aðeins í VON.
íiT Vörurnar eru sendar kaupendunum heim.
Talsími 353. Talsími 353.
Magnús Sigurðsson
Yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Kirkiustr. 8. Venjul.heima kl. 10-11.
tímanlega.
Eftir
Rider Haggard.
---- Frh
»Ef þú hittirNoyónumanninn, gæti
hann trauðlega skorast undan að
fást við þig, því að þú sækir mína
sök á hendur honum ekki síður en
sjálfs þín sök. Hami er nú stadd-
ur í Feneyum, að því er trúnaðar-
menn mínir hafa boðað mjer, og
er þar að reyna að fá bogmenn á
mála handa Frökkum.«
»Þjer veitist orlof til fararinnar,
herra Hugi, og átt miklu meira
skilið fyrir dygga fylgd við oss,«
mælti konungur enn. »Mun jeg fá
þjer brjef til Goðfreðar Karlssonar,
sem þar er umboðsmaður minn, og
biðja hann fyrir skeyti til hertogans.
Óska jeg ykkur fararheilla, þjer,
herra Hugi frá Krossi, og þjer, Rík-
harður bogsveigir, sveitarhöfðingi.
Bið jeg yður að koma aftur eftir
unninn leik og segja mjer hversu
Noyónumaðurinn hefur látið lífsitt.
Drotningin mun fagna þeim frjett-
um og þá skulu þau, herra Hugi
og Ragna rauðskikkja, verða gefin
saman í Vesturklaustri að mjer nær-
stöddum. Hafið þið þá ti! þess
unnið. — Skrifari göður! Taktu
ritföng, jeg mun segja þjer fýrir
brjef. Þegar þau hafa verið inn-
sigluð á morgun skaltu fá þau herra
Huga í hendur ásamt öðru, sem
jeg þarf að fela honum, því að jeg
hefi mörg viðskifti í Feneyum. Fá
3Ú þeim og í hendur opið vega-
)rjef, er sýni, að hann og förunauí-
ur hans fara minna erinda og bjóði
öllum, er mjer vilja gagn gera, eð
greiða sem best götu þeirra.«
Þrem dögum síðar Ijetu þeir
Hugi og Grái-Rikki í haf á stóru
skipi, sem leið átti til Feneya. Fóru
þeir sem sendimenn Englakonungs
til hertogans af Feneyum. Var skip-
ið hlaðið ull og öðrum varningi.
Áður en skipið ljet í haf, fjekk
Hugi föður sínum á skipsfjöl brjef
til Rögnu rauðskikkju og Arnalds
prests. Fekk hann og hjá föður
sínum gnægð skotsilfurs til farar-
innar og ávísanir á fje hjá nokkrum
kaupmönnum á Ítalíu, er hann skyldi
grípa til, ef hann brysti peninga.
Þeir kvöddust með hræröum
huga, því að spádómsorð Arnalds
höfðu fengið öldungnum frá Krossi
mikilla hugrauna.
»Jeg óttast mjög, kæri sonur, að
þessi verði hinsti fundur okkar,«
mælti hann, »Slík örlög bíða for-
eldranna. Þeir fóstra upp börn þau,
er forsjónin gefur þeim; með erf-
iði, ótta og áhyggjum eru þau al-
in upp frá blautu barnsbeini, og
foreldrarnir elska þau heitara en
lífið í brjósti sjer og Ieggja á sig
allskonar strit og strfð þeirra vegna.
Síðan hverfa synirnir út í veröld-
ina, suður og norður, og dæturnar
giftast og verða einar um sorg sína
og gleði enj hálfgleyma, foreldrun-
um. Slíkur er tímans vegur. —
Loks deya þessir foreldrar. Það er
einnig tímans vegur og gleymskan
vex og verður fullkomin, alveg eins
og nýtt tungl vex og verður fullt.
Þessum sannleika verður hver kyn-
slóð að lúta og þennan sannleik
hlýtur þú að læra. Þótt þú sjert