Vísir - 11.03.1914, Blaðsíða 3

Vísir - 11.03.1914, Blaðsíða 3
V I S 1 R Stjórnarbylting f kvennaskólanum. Lögreglan hefur lengi haft grun um, að ekki myndi vera allt með * feldu í kvennaskólanum — í Maton- don í Riga. Nú er komið upp úr kafinu að kvennaskólinn er byltinga- miðstöð og æsingaskóli gegn stjórn- inni. Stúlkurnar höfðu sjálfar prent- smiðju og gáfu þar út og prentuðu á nóttinni uppreisnar-fiugrit. Fastar eru þegar teknar 8 stúlkur, sem fengust við prentun þessa og útgáfu og annað ólöglegt athæfi. Og sorglegast er, að þetta kvað vera allar fallegustu stúlkurnar í kvenna- skólanum! Norrænt dýralækna þing. Dýralæknafjelag Norðmanna í Kristjaníu hefur samþykkt að boða til allsherjar dýralæknaþings fyrir öll Norðurlönd þar í borginni 1916. En sænskir dýralæknar vilja hafa þingið í Sviþjóð 1918. Fyrverandi Kínverja- keisari er að eins 8 ára, er nýlega trúlof- aður japanskri prinsessu. Þegar liann er 15 ára á hann að fara til Berlínar í skóla; nám hans þar kosta Japanar. Christian Leden, norskt tónskáld, er fór í fyrra norð- ur í höf til þess að rannsaka lífsháttu og einkum söng Eskimóa, komst í skipreika við Hudsonsflóa í októ- ber í haust er leið, missti öll föt sín og mestallan farangur. Hann bjó mánuð í snjókofa, er hann hafði grafið sjer, og er nýkominn til manna byggða eftir miklar hörm- ungar og var þá nef og fingur kalið af honum. Palladómar. --- Frh. 29. Sjera Björn Þorláksson, 5. konungkjörinn þingmaður. (Fæddur 15. apríl 1851). Þingæfi hans er að vísu ekki löng, en sjálfsagt er hún ekki að því skapi lítilvæg. Hann hefur setið fjögur þing, tvö í umboði Seyð- firðinga (1909 og 1911) og tvö konungkjörinn (1912 og 1913). Þeir, sem geta að líta sjera B, Þ., munu sjá mann, sem óneitan- Iega er þjettur á veili, og þeir, sem kynnst hafa þingmennsku hans, munu hafa komist að raun um, að hann getur verið þjettur í lund. Maðurinn er eitthvað annað en fisið tómt, og er hann þó ekki nema gildur meðalmaður að hæð. Annars er honum farið svo sem nú verður sagt. Hann er maður lítið eitt lotinn í herðum, ekki bar- axla, herðibreiður og einkar þykk- ur um herðar, manna búkgildastur og þó ekki holdugur, flatvaxinn nokkuð, þykkur undir hendur og jafnvaxla, breiður á mjöðm og ekki búklangur; útlimir eru ekki all- langir, beinir, gildir og kraftalegir, og allur er maðurinn saman rekinn. Hann er vel á fót kominn, og fer saman, að hann er í fasi prúður og ódeigur. Hann er maður ekki býsna handstór, en svo er hann handþykkur og fingragildur, að r ?r Útsala á húfum og karlmannshálstaui. Mikið af slaufum og slifsum, vasaklútum, hálsklútum úr silki og ull, hálstreflar, brjósthlífar, skyrtur hvítar og mislitar, einnig dálítið af nærfötum og sokkum, sem allt verður selt með miklum afslætti, ennfremur talsverður afsláttur af fataefnum. Andjres Andrjesson, klæðskeri. Bankasiræti 10, uppi. Litíð fyrst inn, þegar á fatnaði eða vefnaðarvöru þurfið að halda, Ásg. G. Gunnlaugsson & Co. Austurstræti 1. [Efni til að varna fi\d s oU« steinmyndun í j gufukötlum. Er uppl. í vatninu í hæfilegu hlut- falli.j Æti8 til ( Vöruhúsinu. BgP" Nauðsynlegt hverju gufu- skipi. *>DetsUx\\t\ ^emes, Njálsgötu 26., selur fyrst um sinn: Kaffi ágætt Export Cacao gott Heilbaunir Haframjöl Hrísgrjón Rúsínur Hveiti gott Ótal tegundir af Kexi. Stúfasirts Sykur ódýrari enn ann- arsstaðar. 0,73 pd. 0,48 — 1,10 — 0,14 — 0,15 — 0,15 — 0,28 — 0,12 — 1,40 Fortepiano. Vöruhúsið hefur einkasölu á fortepíanóum frá Sören Jensen, píanóverksmiðju í Kaupm.höfn. Tii sýnis í Vöruhúsinu. Tennur eru tilbúnar og settar inn, bæði heilir tanngarðar og einstakar tennur, á Laugavegi 31, uppi. Tennur dregnar út af lækni daglega kl. 11 —12 með eða án deyfingar. Viðtalstími kl. 10—5 síðdegis. Sophie Bjarnason. Sjöl nýkomin í verslun Ámunda Árnasonar.' ekki eru margir þar um meiri, og 3Ó eru hendurnar fríðar og sljettar. Björn prestur er bjartur yfirlitum, rauðbleikur á hár og skegg, hærð- ur mikið og vel, og alskeggja. Hann er höfuðþykkur, ennibreiður og ennið sljett, ekki allhátt og óvik- ótt, brúnamikill nokkuð, gráeygur og ekki stóreygur, og liggja augun, djúpt; hann er söðulnefja nokkuð og ekki nefstór,| breiðleitur og sljettleitur og svarar andlitið sjer vel. Hann er maður sæmilega fríð- ur sýnum, en svo er hann svip- fastur, að hann gerir það í senn, að vera þekkilegur og að bjóða góðan þokka. Sjera B. Þ. var kosinn á þing 1909 undir merkjum Sjálfstæðis- manna, og með þeim vann hann á því þingi slíkt, er hann mátti. Á næsta þingi (1911) gerðust ýms tíðindi, og hefur nokkrum sinnum verið á þau minnst. Ráðherraskiftin gerðu þá mesta skurkið. Sjera B. Þ. var einn þeirra átta manna í neðri deild 1911, er greiddu atkvæði á móti vantrausts- yfirlýsingu á hendur þeim, er fór með ráðherravöldin í þingbyrjun, og vítti það enginn. Aftur á móti orkaði það honum árnælis hjá flokks- mönnum hans, Sjálfstæðismönnum, er hann, að þeirra dómi, barg þeim undan vantraustsyfirlýsingu, er síð- ar á því þingi skipaði ráðherra- sessinn. Bjargráðið var rökstudda dagskráin, er hann bar þá fram (Alþ. tíð. 1911. B. II., 810), sú er samþykkt var með 13 atkvæðum móti 12. Dagskráin þessi var að margra dómi líkust listasmíði. Einum þjóð- kunnum manni og mikilsmetnum fórust orð um hana á þá Ieiðina, að hún væri eitt þinglegasta »Pro- duktið«, er fram hefði kornið á síðari árunum. Hún viðurkenndi þingræðið nokkurn veginn nægi- lega, gerði þó ráð fyrir afbrigðum frá þingræðinu, ef í nauðir kynni að reka, treysti ráðherra til að iframfylgja stjórnarskrárbreytingu á þessu þingi. (= 1911) — ‘engra væri ekki traustið það teygt , og sýndi öllum þingflokkunum nokk- uð jafnrjetti, þ. e. reyndi að halda jafnvæginu, ef.kostur væri. Annars væri ekki mikið á henni að græða, og við því mætti ekki búast, eins og á stæði. Að vísu verður ekki að þessu sinni farið djúpt í þetta mál. En víst mun mega fullyrða það, að Sjálfstæðismenn töldu sjera B. Þ. hafa sýnt sjer hjer mesta bellibragð, og ekki munu þeir hafa talið hann í sínum flokki eftir þetta. Eins og kunnugt er náði sjera B. Þ. ekki kosningu hjá Seyðfirð- ingum haustið 1911, og er slíkt ekki einsdæmi um marga góöa menn á þeim síðustu og veritu tímum á landi voru. Aftur á móti var hann 1912 með konungkjöri kvaddur til þingsetu. Eru fyrir því orð Sjálfstæðismanna, að konung- kjörið á sjera B. Þ. væri að skoða sem laun trúrra þjóna. Verður hjer ekki um það sagt, hvort svo hafi verið, og ekki heldur tekin ábyrgð á þessum orðum. Sjálfstæðismenn eiga að vera ábyrgingar þeirra oröa. V I S I R Sjera B. Þ. var einn þeirra manna, er aðhylltist »Bræðinginn« svo nefnda, og mun því hafa skipað Sambandsflokkinn á þingi 1912. En sú er söga margra, að ekki hafi hann gengist við desember- sáttmála Dana 1912 um sambands- málið. Og víst er um það, að liann taldi sig á síðasta þingi utan flokka. Honum hefur sennilega þótt felast sannleikurí gamla máltækinu: »Ljett er þeim, sem lausum hala veifar«. Og svo var flokksleysið ábyrgðar- og vandaminna. Frh. ÚR „pT iJAGKLEFJÁLL" Eftir Albert Engström. ---- Frh. Við Ijetum nú í >haf og stefnd- um beint á Horn, nyrsta oddann á Vestfjörðum hinum stórfenglegu. Vestfirðir nefnast þríhyrndur skagi, sundurgrafinn af hrikalegum fjörð- um, sem mynda norð-vesíur hlutann á Isiandi, umkringdan af Húnaflóa að austan verðu, en Breiðafirði að sunnan verðu. Það varð ekkert úr stormi þeim, sem búist var við o^ íshafið var í besta skapi. Sólin skein og var hlý, eins og um sum- ardag á Kattegat, við og við bljesu hvalir hjer og þar, smá hnýsu- hópar Ijeku sjer í kringum skipið. Við komumst í kunningsskap viö ýmsa og fengum áreiðanlega vit- neskju um, að Svíþjóð er íslend- ingum alls ekki ógeðfeld. Skyld- leikinn með íslenskunni og hinum Norðurlandamálunum virðist vera skýrastur hjá sænskunni og það á ef til vill einhvern þátt í því, — ef ástæðan á sjer þá ekki enn dýpri rætur. Eftir nokkrar niáltíðir urðu aliir farþegarnir sem ein fjölskylda. Menn skemmtu sjer með söng, söng öllu öðru framar, Fjöldi ungra stúlkna, flestar með húfu, sem er höfuðbúnaður þjóðbúnings- ins, — að öðru leyti nýtískur, söfnuðust saman í kvennasalnum, fóru í leiki og sungu. En brátt þyrptust karlmennirnir þangað inn meðan rúmið ieifði. Gerðist að vísu þröng þar inni, en þrátt fyrir það kom öllum vel saman og niinnti þaðá,.að »þröngt mega sáttir sitja«. Skipstjórinn vann hjarta mitt og Wulffs, ekki einasta fyrir það, að hann bauð okkur að setjast að groggiíklefa sínum, heldur einkum og sjer í Iagi vegna sinna sönnu eiginleika Um kveldið fórum við fram hjá Horni. Hið norska »Nordkap« er stnámunur á nióts við þetta, bæði hvað fegurð og hæð snertir. Hjer stíga hin bröttu basalt-björg 400 metra upp úr sjónum, sem þó hækka uni 100 metra á Kdlfatindi, spölkorni Iengra inni í landinu. Og að baki blasir Drangjökull í fjarska, mílu breiður eða meira. Bjargsíð- urnar eru gráhvítar vegna bjarg- ^ugla fjöldans, sem liefst þar við. Horn er nefnilega eitt af mestu fuglabjörgum íslands. Einmitt núna þegar sólin er að síga í sævardjúp- ið, fær basaltið í vestrinu á sig grá-blárauðanlit, næslum sjálflýsandi blæ. Frh. arnir- úr Ljenharðl íógéta eftir ÁRNA THORSTEINSSON erti komnir út og íást hjá öllum bóksölum bæarins. Bókavarsltta Sigfúsar Eymundssonar. Iðunnardíik rómi, sem reynt hafa, ódýrustu, fást á Þessir ágætustu dúkar að aiira viðurkenndir hinir haldbestu, fegurstu Laugavegi 5. Nú eru mjög margar nýar og fagrar gerðir komnar og allt af fyrirliggjandi mjög stórf úrvai. Er þetta allt selt með hinu alkunna iága verði verksmiðjunnar. Menn minnist þess að þetta er íslenskur iðnaður. Á sama stað fæst allt, er til fata heyrir. Vefnaðarvöruverslunin. Laugavegi 5. Stór Utsala Leir-og Glervörubúðinni í Kolasundi byrjar á morgun fimmíudag. Meir; og mirm! afsláttisr gefinn af öiiu. Notið tækifærið. iViargt er iagiegt í Sundinu. m -iu-gGa'1- Til söl er í Vestmannaeyum móforbatur í ágætu standi, nýum seglaútbúnaði og línuspili. Báturinri er sterkur og sjerlega góður sjóbátur með 8 hesta Gideonsvjel tvöfaldri Verðið er mjög sanngjarnt. Lysthafendur snúi sjer til «J. P. T. Brydes verslunar, Reykjavík eða Vestmannaeyum. Eftir Rider Haggartí. ----- Frh. »Nú, sakir þess að konungt r hefur slegið mig til riddara fyrir drýgðar dáðir, og sakir þess að konungur hefur kvatt mig kappa sinn með eigin liendi að viðfestu innsigli sínu, — þá í viðurvist yðvarri, tigni hertogi, og allrar hirð- arinnar tkora jeg af nýju á herranrr af Kattrínu til einvígis, þar til ann- arhvor bíður bana. Skal til vígs hafa lensu, sverð og rýting. Skal liann bera bleyðiorð og níðings nafn, ef hann þorir eigi!« —- og í sama bragði svifti Hugi stálhansk- anum aí hendi sjer og kastaði hon- um fyrir fætur Akkúrs, svo að glumdi við í marmaragólfinu. Varð nú skvaKdur mikið í höll- inni og nokkur fagnaðaróp, því að Huga hafði mælst vel og drengi- lega. Höfðu áhorfendur sjeð á svip hans, að hann fór með satt mál. Þá iæddist skuggalegur maður í klerkaklæðum til Akkúrs og hvíslaði af skyndingu í eyra honum. Var það Nikulás prestur sá, er byrlað hafði Rögnu ómynnisveigarnar. Þá brá hertoginn upp hendinni og varð þögn í salnum. Hertoginn mælti: »Herrann af Kattrínu! Herra Hugi frá Krossi, sem hingað er kominn í umboði Englakonungs, hefur skorað á yður til einvígis, þar til yfir ljúki með yður. Hverju svarið þjer?« »Jeg, tigni hertogi?« svaraði hann fullum rómi. en dró nokkuð seim- inn, eins og hann væri miður sín af þreytu. »Vissulega skal jeg segja það, að ef einhver gasprarinn vill fá grafreit í hinni fögru Feneyja- borg, þótt það sje honum í raun- inni ofgott, þá ætla jeg ekki að bægja honuin frá því, er jeg sje að hinn barkaskorni konungur —« »Sem sendiherra konungs þessa mótmæli jeg«, greip herra Goð- freður fram í. »Það er móðgun að niæla slík orð í viðurvist minni*. »Jeg viðurkenni mótmæli yðvarr- ar hátignar, en hafði gleymt viður- vist yðvarri*, svaraði Akkúr og hneigði sig. — »Er jegsjeaðkon- ungur hans, sem ekki er barkaskor- inn« — og í því sauð hláturinn í öikim hópnum, þótt auðsjeð væri á svip hertogans, að honum geðjað- ist ílla að slíkum orðum,— »hefur kosið að slá til riddara þennan Krossverja. Eða það segir hann sjálfur, en af því getið þjer sjeð, allir góðir menn, hversu hart muni vera um það, að finna göfugmenni í Engíandi!« Aftur sauð hláturinn í þeim, er viðstaddir vóru, en Gráa Rikka setti sótrauðan og beit svo fast sam- an vörunum að blæddi úr. »Þar sem þjer ætlið að taka áskoruninnU, greip hertoginn fram í skjótum orðum, »Þásparið ókvæð- isorð, herra minny sem beíur sæma fokreiðu kvennskassi, en manni þeim, sem á fyrir höndum að leggja líf sitt í háska, og takið upp hanska Englakonungs«. Herrann af Kaitrínu litaðist um og bað knapa sinn að hlýða boði hertoear.s os: mælti síðan:

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.