Vísir - 13.03.1914, Blaðsíða 3

Vísir - 13.03.1914, Blaðsíða 3
V 1- S i B tor utsaia Leir-og Glervörubúðinnl í Kofasundi byrjaði í gær fimmiudag'. Meiri og minni afsiáitur gefinn af öiiu. Notið tækifærið* Margt er laglegt í Sundinu. Súkkuiaðh C o n s u m, Vikingu r, er nýkomið á Laúgaveg 5. 'Pflllaíinmflr iSöngvarnir úr Ljenharði fógeta ■' LLXXLÍU.U1I1CLJ. , eftir ÁRNA THORSTEINSSON ---- Frh. * etu komnir úí og fást hjá öiltim bóksölum hæarins. Sjera B. Þ. er bindindismaður Bókaverslun Sigfúsar Symuntíssonar. og það leynir sjer ekki heldur_ Það þykir vafalítið, að enginn, sá er setið hefur Alþingi með hon- um, muni ala í brjósti sjer jafn- íölskvalausa ást á bindindi, jafn- bjargfasta vináítu og þrá til bann- laga og jafn-þrotlausa andstyggð á ennivíni og vínnautn sem hann. Og menn hafa getið sjer til, að vart geti meiri bindindis- og bann- Iagavin en hann átt sæti á þingi. Sjera B. Þ. lítur á bindindis- og bannlagastarfsemina sem eitt allra- mest verða siðbótar- og menning- arverk alls mannkynsins. Og það mun mega óhætt fullyrða, að hon- um er þetta mál sem hjartfólginn helgidómur. Þess hefur líka gætt á þingi, hvar sem hann hefur mátt því viðkoma. Það vildi nú svo til, að bann- lögin, þau er koma eiga í fullnað- argildi 1. jan. 1915, voru samin og sett á fyrsta þingi sjera B. Þ. Ekki er hægt í fám orðum, að gera grein fyrir því, hvern þátt hann átti í að vínbannið var í lög tekið. En það starf hans mun hafa verið svo mikið, merkilegt, hugheilt og halddrjúgt, að víst megi telja, að bannvinir eigi honum þar stórmik- ið að þakka, og er ekki með þess- úm orðum varpað skugga á bann- lagastarf annara manna. En annað mál mun það vera, hvort sjera B. Þ. er bannfjendum og brennivíns- berserkjum aufusugestur á þingi. »Konsúlabrennivíniö* svo nefnda á síðasta þingi, var sjera B. Þ. einkar viðkvæmt mál. Þó ljet hann til- leiðast aö lögleyfa »sendiræðismönn- um framandi ríkja«, að fá á rjetta- pelann »800 Iítra á ári hverjum.* Mun honum hafa það til gengið - - að öðru ógleyindu —, að hjer var tækifæri til að troða í gat á bann- lögunum, er landsyfirrjetturinn var búinn að festa auga á, og svo ,-heíur hann viljað, að þjóð við Eyr- arsund og »framandi ríki« sæju það, að ekki mættu sendiræðismenn flytja rjettakútinn út hingað með leyfi umboðsstjórnar vorrar einnar. Þar yrði og til að koma leyfi lög gjafarvaldsins. Sjera B. Þ. er stinnur og stilltur _í þingræðum sínum, en mælskur þykir hann lítið meir en í meðal- lagi. Annars má það segja um þingmennsku hans, framar en nefnt hefur verið, að hann er þjóðrækn- ismaður, einbeittur og fylginn sjer, óhvikull í skoðunum — nema ef menn vilja eitthvað vera að hanga í rökstuddu dagskránni 1911 —, skyldurækinn og samvinnuþýður, en getur verið kappsmaður, ef því er að skifta. Er þingmennska hans aö flestra máli sómasamleg og á marga lund nýtileg. En ekki dylst það, að hann naut sín langbest í bannmálinu. Og margur er þeirrar skoðunar, að hann mundi hafa not- ið sín mun betur á þingi, ef hann hefði komið þangað yngri. Frh. Eftir Rider Haggard. Frh. .ovtv Og fceui kaupa G. Gíslason & Hay, Ltd. tímanlep's. Útsala Qfla leirvöru, glervöru, postulíni og búsáhöldum stendur yfir til næstu helgar. VERSLUN JÓNS ÞÓRÐARSONAR. Iðunnardúkar. Þessir ágætustu dúkar að allra rómi, sem reynt hafa, viðurkenndir hinir haldbestu, fegurstu, ódýrustu, fást á Laugavegi 5. Nú eru mjög margar nýar og fagrar gerðir komnar og allt af fyrirliggjandi rnjög stórt úrval. Er þetta ailt selt með hinu alkunna lága verði verksmiðjunnar. Menn minnist þess að þetta er íslenskur iðnaður. Á sama stað fæst allt, er til fata heyrir. V efn aðarvöru ve rsl u n i n, Laugavegi 5<- Meðan hertoginn mælti þessi orð, hafði knapinn, lítii, ungur uppskafn- ingur, troðinu út með sveigum og fjöðrum eins og hofróða, tekiö upp hanskann. Hjelt hann tæpt á honum milli þumalfingurs og vísifingurs, rjetti hann að Huga og hneigði sig lítið og með uppgerð, og reyndi um leið, eins og allir gátu sjeð, að troða og trampa ofan á tám Qráa- Rikka. Nú gerðust tveir atburðir í senn. Annar var sá, að Ríkharður sleppti boga sínum, þreif knapann heljarhendi, skaut honum upp í loftið svo að hann fjell fali mrkið á marmaragólfið, lá hann í óviti, en blóð flaut af nösuni hans og munni. í sömu svipan hafði Hugi þrifið stálhanska sinn, og snaraðist að Akkúr, strauk hanskanum óþyrmi- lega um andlit honum og mælti: »Látið varir yðar kyssa það, setn fingur yöar voru ofgóðir til að snerta áU Akkúr bannaðist um og brá sverði. Hugi brá og sverði sínu og mælti: »Hjer og nú, ef þjerviljið! Hjer og nú!« Þá hlupu varðmennirnir Tram og gengu í milli þeirra. Hertoginn hljóp upp og kallaði í reiði sinni: »Er hjer staður til áfloga? — En jeg get alis ekki skellt allri skuldinni á hina ensku menn, því þeir hafa verið espaðir rojög, sem jeg hefi sjeð með eigin augum og heyrt með eigin eyrum. Verið hljóðir, herra minn af Kattrínu. Þjer gerið uppþot í hirð minni að vanda. Og, heyri þaö allir, svona heitu blóði er best að kólna sem skyndilegast, áður en einhver af riddurum þessum fær hitasótt. Nú hefur herrann af Katfrínu einmitt beðið mig leyfis, að fara úr Feneyj- um á morgun sökum þess, að hann eigi brýnt erindi til Avignon við Clemens páfa, ákveð jeg því, að einvígið skuli framfara í við- urvist minni á Marsvelli á morg- un þrem stundum fyrir nón, áður en sólarhitinn verður sem mestur. Munu kailarar vorir sjá fyrir öllu, er með þarf til einvígis- ins. Varðforingi! Takið hermenn nokkra og fylgið sendiherranum og erindreka Englakonungs, ásamt sveit- arforingja bogmanna, heim að hall- ardyrum þeirra. Setjið þar varð- sveit, og gætið þess, að þeim verði engar ónáðir veittar í orði eða verki, að viðlagðri refsing fjár-útlegðar eða hinu strangasta fangelsi. Herra Goðfreður Karlsonl Erindi yðvart hefur framgang fengið. Gerið svo vel, ritið það hinum volduga Ját- varði konungi, drottni yðrum, og farið nú heiiir og sælir. — Ha ? Hvað er þetta, Ambrósíus höfuðs- t maður?« bætti hann við höstugt, og ávarpaði limarýran, langleitan jötunn, klæddan skrautlegum ein- kennisbúningi lífvarðarliða, sem gekk fram fyrir hásætið og hneigði her- toganum. »Tignasti hertogi,* mælti Ambro- i íus á bjagaðri ítölsku, »móðir mín ■ var svissnesk.«

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.