Vísir - 15.03.1914, Blaðsíða 3

V I S I R
Himbrimi
Eftir Edmund Selous.
---Niðurl.
þetta einkennilega hljóð him-
brimans minnir mann helst á hlát-
ur, jafnvel þótt engin kæti lýsi
sjer í því, og er það líkast eins
og hann segi „húllalóíó — húlla-
lóíó“, sem hann endurtekur nokkr-
um sinnum, ýmist hraðar eða
hægar, en þó aldrei langdregið,
en stundum endar það í löngu
dapurlegu væli hú-úúí-ú. þetta
hljóð er í merkilegu samræmi við
anda rökkursins og hið dapurlega
vatn með eldbrunnu bökkunum,
þar sem fuglinn hefur aðsetur sitt.
—Jeg hef heyrt þennan són gegn-
um drauma mína, en nú þegar jeg
er farinn að rumska, þá fer hann
að blandast saman við vökudraum-
ana og nú fer jeg í olíuföt mín
og staulast út úr tjaldi mínu, sem
er allt löðrandi í regnvatni og
mýflugum, út í vindinn og rign-
inguna, sem jeg verð þó feginn
að fá, með því að einkum vind-
urinn rekur á burt mýflugnatorf-
urnar. — Jeg fer aftur út á klett-
ana og hef gott fjarlægðarútsýni
til fuglanna, því að loftið er nú
hreinna. Tek jeg eftir því að
fuglarnir tveir synda sinn hvoru
meginn við ungann og stinga sjer
við og við, en unginn syndir ró-
legur áfram og gjörir ekki svo
mikið sem að drepa nefinu niður
í vatnið.— Foreldrarnir koma upp
sitt í hvort skiftið nálægt unganum
og synda til hans og snerta hann
laust með nefinu. þetta virðist
vera nokkurskonar ástúðlegkveðja,
því ekki virðast foreldrarnir gefa
unganum neitt, þóttekki sje reynd
ar svo gott að ábyrgjast það á
svo löngu sjónfæri. — Við þessi
blíðuatlot hægir unginn ferðina,
en þó aðeins lítið eitt, því hann
heldur stöðugri stefnu inn í vík,
þar sem hann því miður hverfur
sjónum. — En skömmu síðar
kemur þó annað foreldrið synd-
andi rakleiðis beint að hólman-
um mínum, eða sinum rjettara
sagt, og liggur þar fyrir akkeri
stundarkorn skamt frá og lofar
að skoða sig í krók og kring í
gegnum kíkirinn. Árangurslaust
leita jeg eftir einhverjum einkenn-
um, er geti gefið til kynna að
þessi tegund sje að blandast,
breytast eða „ganga úr sjer,“
hvorki hinn flöjelssvarti háls með
hálsbandinu, sem ekki nær alveg
saman, nje hið dröfnótta bak eða
hið hvíta brjóstgefurneinaástæðu
til að taka svo til orða. — Vegna
alls þessa og hins langa háls og
broddmyndaða nefs, sem er mjög
áberandi, þá vekur himbriminn
allsstaðar athygli og er alls ekki
hæfur til að leyna sjer. það er
ekki gott að vita hvaða náttúru-
skilyrði hafa framleitt þennan stóra
og sterka fugl með þessum geysi-
miklu hæfíleikum til að kafa í
vatni. Áður en þessir vísindalegu
fugla$afnendur komu til sögunnar,
— hinir verstu óvinir fuglanna,—
þá er óskiljanlegt hvað himbrim-
inn hefur orðið að hræðast og '
verja sig gegn. — En með komu ,
Fleiri þúsund rúllur ||
af veggfóðri (Betræk)
er nýkomið í verslun Jóns Zoega
aYf' Dýrari tegundir koma með næstu skipum. Gleymið ekki, að
í ár verður best að kaupa »Betræk« hjá mjer.
> Jón Zoega.
Stór Utsala
Leir-og Glervörubúðinni
í Kolasundl
er byrjuð.
Meiri og minni afsláttur gefinn af öllu.
Noíið tækifærið,
Margt er laglegt í Sundinu.

onv
Og
kaupa
G. Gíslason & Hay,
Ltd.
Súkkulaði-.
C o n s u m,
Vikingu r,
er nýkomið
á Laúgaveg 5.
K<ífso ^n* varna
Ætíð til í
steinmyndun í
gufukötlum. Er
uppl. í vatninu
í hæfilegu hlut-
falli.]
Vöruhúsinu.
)gggr Nauðsynlegt hverju gufu-
skipi.
Tennur
eru tilbúnar og settar inn, bæði
heilir tanngarðar og einstakar
tennur,
á Laugavegi 31, uppi.
Tennur dregnar út af lækni
daglega kl. 11 —12 með eða án
deyfingar.
Viðtalstími kl. 10—5 síðdegis.
Sophie Bjarnarson.
Sjómenn
fá best og ódýrast munntóbak
og reyktóbak
á Laugavegi 5.
Tortepiano.
Vöruhúsið hefur einkasölu á
fortepíanóum frá
Sören Jensen,
píanóverksmiðju í Kaupm.höfn.
Til sýnis í
Vöruhúsinu.
f
A Laugavegi 5.
Vindlar
Vmdlingar, “r£',k'?íptsHr’
Munntóbak (Nobels).
Reyktébak (fjöldi tegunda.)
Neftóbak (skorið),
allt þekkt fyrir að vera besta og
ódýrasta í bænum.
þessara fugladrápsmanna þá má
med rjettu segja, að himbriminn
eins og aðrir fuglar fariað „ganga
úr sjer“, þótt það sje í dálitið
öðrum skilningi.
(Endir).
vauSsV^la.
Eftir
Rider Haggard.
----- Frh.
»Yðar hágöfgi«, mælti Ambró-
síus, og var málrómur hans hás og
hranalegur. Svisslendingar eru dreng-
ir hraustir, og láta sjer í engu
misbjóða. Vita mpgið þjer það, að
sveinn sá, er Englendingur þessi
rjeðst á, eins og mannýgt naut, og
barði og misþyrmdi* — hann
benti á sveininn, sem menn voru
að bera út úr salnum, meðvitund-
arlausan — »er yngsti bróðir minn.
Líkari er hann föður okkar. sem
var Feneyabúi, en jeg er.«
»Vjer sjáum það, vjer sjáum það.
En ertu viss um að faðir þinn hafU
— hjer þagnaði hertoginn snöggv-
ast, og lauk ekki setningunni. »Ber
fram erindi þitU, mælti hann svo.
»því tími er kominn að eta morg-
uiiverð.*
fYðar hágöfgi, jeg’ vil hefna
mín og bróður míns á Englend-
ingnum, jeg vil brytja hann niður
í spað,« sagði risinn. »Jeg krefst
þess að fá aö berjast við hann á
morgun, þegar herrann af Kattrína
drepur húsbónda hans.« Og tröll-
ið færði sig nær Gráa-Rikka, og
var æði ófrýnilegur.
»Hvers óskar hann?« spurði
Grái-Rikki. Hann hvessti augun
á Ambrósíus Þótti Ambrósíusi hann
ekki árennilegur og varð ekki af
atlögu af hans hálfu. — Orð hans
voru þýdd fyrir Rikka og málið
skýrt fyrír honum.
»Nú,« sagði Rikki. »Segið hon-
um ,að mjer sje það mikil ánægja
að berjast við hann, og er mjer
sama hvort vjer notum boga, öxi
eða rýting, — eða öll þrjú vopnin.
Þá verður sjeð hvort lieldur hann
brytjar mig í spað eða jeg hann.«
Ambrósíus ráðgaðist nú um það
við fjelaga sína, hver vopn hann
skyldi nota. Þeir rjeðu honum al-
gjörlega frá því að velja bogann.
Þeir bentu honum á, að þar mundi
hann áreiðanlega standa ver að vígi,
þar sem mótstöðumaður hans væri
enskur bogmaður, fráneygður eins
og höggormur og grimmur eins
og fjandinn sjálfur. f stuttu máli,
þeir ráðlögðu honum að velja öxi
og rýting, töldu þau vopn heppi-
Iegust, en sverð máttu þeir vegna
stöðu sinnar ekki nota. Með stríðs-
öxinni mundi hann hæglega geta
fellt mótstöðumann sinn til jarðar
og svo unnið á honum að fullu
með rýtingnum.
Þegar Gráa-Rikka voru sögð þessi
málalok, glotti hann svo illilega, að
þeim, sem á horfðu, stoð ógn af
honutn. Og þar eð hvorugur
kappanna hafði hanska, er kasta
mætli og taka upp, sem siður var,
þá rjetti Rikki mótstöðumanni sín-
um hendina til samkomulags.
Svissarinn, sem ekki átti sjer ílls
von, tók í hönd Rikka.
En handartak Rikka var fastara en