Vísir - 26.03.1914, Blaðsíða 2

V 1 S I R
Palladómar. i
---- Frh.
32. Hákon Kristófersson,
1 þingmaður Barðstrendinga.
(Fæddur 20. apríl 1877.)
Ekki er þingæfin hans löng. Hún
er einaerð. En sumir vilja það
segja, að lífvænt gæti honum verið
á þingi. Það mundi úr honum
togna engu síður en sumum öðr-
um guðsbörnutn, þeim er þar
hafa sæti hlotið.
H. K. er ekki títumenni, og er
hann þó ekki nema gildur meðal-
maður að hæð. Hann er búkmik-
ill, breiðvaxinn og þykkvaxinn, mik-
íll um heröar, ólotinn og háls-
stuttur, bringubreiður, brjósthvelfd-
ur og bakflatur, vel á fót kominn
og ekki flysjungslegur í fasi eða
fótaburði. Hann er limaður vel og
beinagildur, og allur sýnist vöxtur
hans bera vott um orku og afls-
muni, Menn deila það líka nokkuð
brotum, hvor þeirra muni nú
knárri vera, hann eða vinur hans
og fjelagi, hreppstjórinn í Hergils-
ey, og veit þó rnargur, að hrepp-
stjórinn er afburða karlmenni.
Yfirlitum er H. K. svo, að hann
er höfuðstór og allfríður um höfuð,
dökkur á hár og ekki mikilhærður,
ljós á granarskegg og skegglaus á
vöngum, ennimikill, ennið breitt og
hafið, liggur hátt og er vikótt, mik-
ill um brýr og brúnþungur nokk-
uð, gráeygur, ekki smáeygur og
nokkuð inneygur. Hann er neffríð-
ur, nokkuð þykknefja og vitund
bjúgnefja, breiðleitur, fullur að vöng-
um og sljettleitur, mynntur vel,
kjálkabreiður og ekki hökumjór,
og þykir andlitið sýnilegt og svara
sjer vel. Þykir hann inaður nokk-
uð svipmikifl, og ekki beygjulegur
á svip fremur en vöxt.
Það fer saman, að H. K. er
brúnamikill, og hitt, að hann fær
skotið yglibrún, líklega ekki mikið
miður en Egill. Er honum það
allljett, að skjóta svo brún, að ekki
verði augað greint, er undir henni
býr, og halda þó hinni brúninni
á enní uppi. Fyrir þessa hluti og
aðra, fara menn síður heimilda-
villir á honum en öðrum mönnum.
H. K. taldi sig utan flokka á
þingi. Hafa menn því verið að
velta því nokkuð fyrir sjer, hvar
hann mundi í dilk dragast í þeirri
politísku lögskilarjett stjórnmála-
flokkanna. Allir vilja flokkarnir
sennilega draga sjer hann. Þó er
talinn nokkur vafi á því, hvort
Sambandsmenn vilji inna af hönd-
um fjallskil vegna hans. Vafaminna
þykir það reyndar úm Heimastjórn-
armenn. En enginn veit nú um
fjallferðir þeirra. Um Bændaflokks-
menn er það sagt, að þeir haldi
ekki uppi »regerandi« rjettahaldi,
nema ef það væri þá hjá Áverjum.
En víst mundu þeir vilja Hákon
hjá sjer hafa, því hann er þó
bóndi. Þar á móti er það að segja
af Sjálfstæðismönnum, að þeir telja
sig víst eiga hvert bein í honum.
En hann skýtur brún við og lætur
hvern mæla, það er vill, og verður
þeim flokkinum einum játsa, sem
honum þykir hentilegastur og væn-
legastur til vígsgengis, þá er á vet-
OLSENS NAUTSCAL ALMANAC 1914
*
(kosíar I kr.),
sem er alveg ómissandi eign fyrir úígerðarmenn og sjómenn, fæst alltaf í
Bókaverslun Sigfúsar Eymundssonar.
*
£
•ttn
.ÆsSzL
ym:
STÓR ÚTSALA
í
Upuhúsinu
AUSTU RtSTRÆTI 17.,
£
LAUGAVEGI 40.
Besta grsensápa 13 aur. pr. pd.
Besta krystaisápa 17 og 21 eyr. pr. pd.
3 pund sódl fyrir 12 aura.
Öll ilmvöln, sápur, greiður, greiðuveski, svampar,
tannburstar, hár- og fataburstar o. m. m. fl.
sell langt undir innkaupsverði.
>
Utsalan stendur aðeins
nokka daga.
—......~gw----------xtxfm
MIKILL
afsláttur á ýmiskonar álnavöru á Laugaveg 63.
T. d. er St umpasirs selt á 1 kr. 10 aura pundið.
••
Laugaveg 63.
Tennur
eru tilbúnar og settar inn, bæði
heilir tanngarðar og einstakar
tennur,
á Laugavegi 31, uppi.
Tennur dregnar út af lækni
daglega kl. 11 —12 með eða án
deyfingar.
Viðtalstími kl. 10—5' siðdegis.
Sophie Bjarnarson.
Trúlofunar-
hrÍIlga smíðar
BjörnSímonarson.
Vallarstr.4.Sími 153
Lítíð fyrst inn,
þegar á fatnaðí eða vefnaðarvöru þurfið
aö halda,
Ásg. G. Gunnlaugsson & Co
Austurstræti 1.
Tilsögn í
Píanóspili
veitir
Guðrún Helgadóttir,
Tjarnargötu 11.
vang kemur. Enda kunna kann ske
fáir af að segja, að Sjálfstæðismenn
haldi uppi fjallgöngum vestur þar,
um fjörðu og strendur, fremur en
annarstaöar. Þeir sofi nú á sínum
hlut, fleygja menn á milli sín. Og
lýkur svo hjer flokksferli Hákonar.
Frh.
Violanta.
Framhald af Cymbellnu.
---- Frh.
»Mjer þykir fyrir því, ungfrú, ef
þjer haldið að jeg sje að ofsækja
yður. Því fer mjög fjarri, Hjer
þurfið þjer ekkert að ottast,— yður
verður ekkertmein gert,— þjer þurfið
ekki anr.að, en óskí einhvers
og jafnskjótt skal yður veitt það,*
sagði Rubeoli greifi og hneigði
sig.
»Sleppið mjer þá hjeðan þegar í
staö, greifi!«sagði hún. »Hvar er
móðir Giovanna?«
»Jeg get ekki svarað því, ungfrú
Forthclyde, — jeg veit það ekki.
En sjerstakar ástæður valda því, að
þjer verðið að gera yður að góöu
vist í húsi mínu fyrst um sinn.
Yöar bíða hjer öll nútímans þægindi,
sem nokkur kona getur best óskað
sjer. Þjónar mfnir skulu þjóna
yður og yður skal öll virðing
sýnd.«
»Jú, samskonar virðing og vörð-
urinn sýnir tukthúslimunum, sem
eru undir umsjá hans!« hrópaði
Violanta með fyrirlitningu. »Hætt-
ið öllum yfirdrepskap, herra greifi!
Jeg er í engum vafa um, að raunir
mínar allar eru af yðar völdum.
Blygðist þjer yðar ekki fyrir að
níðast á saklausu barni?«
»Verið þjer róleg, ungfrú Forth-
clyde! Takið nú sönsum og notið
þægindi þau, er jeg hef að bjófa
yður. Þjer eruð þreytt og þarfnist
hvíldar, — hvorki mjer nje öðrum
dettur í hug að níðast á yður!«
»En hvers á jeg að gjalda? Hvað
hef jeg gert yður? Yður skal koma
fyr eða síðar greypileg hefnd fyrir
athæfi yðar.«
»þjer eigið einskis að gjalda, ung-
frú, — þjer bafið ekkert gert á hluta
minn nje nokkurs annars manns,
er jeg veit til. Jeg ber ábyrgð á
mínum orðum og gerðum og hefnd
hræöist jeg ekki. Hefnd! Hefnd!«
— blóðið þaut fram í andlit greif-
ans. — »Jeg þekki þetta orð, —
Iþetta voðalega orð. Þjer vitið ekki
ungfrú, hve óttalegt það er, — hve
margar andvökunætur það hefur
bakað mjer, — hve sárt það hefur
kvalið mig. Og þjer þekkiö það
ekki, — þjer og fólkið í yðar landi
vitið ekki, hve heitt skyldan, — já,
blóðskyldan—getur hrópað á hefnd!
En — en, — þjer, ungfiú, — þjer
eruð ekki sek um neitt!« —
»Hvaða hefnd eruð þjer þá að
tala um, herra greifi?«
»Þjer megið ekki Sþyrja mig
slíks ungfrú! Þjer verðið að bera
vel það, sem ekki verður hjá kom
ist. Jeg fullvissa yður enn um,
að yður skal ekki veröa mein
gert í þessu húsi« —
(Frh á 4. bls.)