Vísir - 22.04.1914, Page 3

V ! S I R
*
Adefla.
Mottó:
Öll er heimskan ósönnuð,
að því guðs hörn gáið,
okkar sanni alheims guö
aldrei hefur dáið!
Jeg hef lifandi sterka trú á drottni
vorum og herra, Jesú Ki isti, het þó
ekki sjeð drottuin minu og guð minn,
ekki talað við hann, j:ví n'ður þteif-
að á þeim særða likama, er dó á
krossinum.
Þegar jeg var hatn í föðurgarði,
þá var jeg ntjög trúgjarn á allar
munnmælasögur, nefnilega það þurfti
ekki að vera neitt sanusögulegt efni
í þeim, — að eins ef æíintýrin fóru
vel á endanum, þá var jeg ánægður.
Þegar jeg lærði Balíes barnalærdóm
lúthersku kirkjunnar og biblíusögur
fann jeg óbeit í minni frjálsu ungu
sál, en þorði ekki að mæla mófi við
föður og móður mína, sem voru
blindtrúuð á ritningarfræði, sem þá
var valdboöin af ríki og kirkju.
Jeg, sem var mjög þægur for-
eldrum mínum, beitti þráa og óhlýðni
við lærdominn, lærði kverið ekki
fyr en rjett á undan staðfestingu,
kunni það afarílla, en skildi vel og
svaraði rjett, þegar rjett var spurt.
Strax eftir fertningu lagði jeg kverið
á hilluna, í biblíunm Ias jeg aldrei,
Jeg reyndi að vinna með trú og
dygð húsbændum mínum, því frá
foreldrum mínum fór jeg 14 ára
gamall, Af öllum er kynniust rnjer
var jeg vel liðinn, — dugnaðar- og
drengskaparorð fylgdi mjer áöllum
stöðum. Trúin á lúthersk fræði og
sáluhjálparmeðöl presta varð mjer
því ógeðslegri, sem reynslan sýndi
mjer, að allt var fullt af mótsögnum.
Jeg fann að sanni maðurinn var
Messtas, en ósanni maðurinn var
þrælaieiðtoginn Móses,
Jeg veit, að sannur guð, faðir allra,
hefur aldrei óviti verið, heldur er
hjer um kenningu að ræða frá
blindtrúuðum miðaldamönnum. —
Sveinninn óx að visku og þroska
og naut hat.n hylli góðra mattna.
Hann stóð undir Iögum Gyðinga-
samkundunnar eins og móðir hans.
Ekki ber á einurð hans og dóm-
greind lyr en hann er 12 ára gamall,
svo getur ekki sagan um hann þar
til hann er 30 ára.
Vjer vitum að Gyðingaþjóðin var
full af hjátrú og veraldlegum skiln-
ingi á spádómunum um þann Messías,
er þeir hjeldu að mundi verða þeirra
konungur og leggja undir Gyöinga
allar þjóðir með sverði og blóðs-
úthellingu, Þegar rjettlætis-prjedik-
arinn fer að deila á þá og dæma
þá eftir verkum þeirra, þá snúast
þeir á móti honum með lognum
sakargiftum'og neyða landsdómarann
Pílatus til að uppkveða dauðadóm
yfir honum,
Píningarsaga spámannsins jsýnir
glögglega, að vondir menn breyttu
ílla og brutu samviskulögmál heið-
ingja og líka lögmál síns herra
Mósesar er bannaði að meiða hold
nokkurs manns, og að myrða nokkurn
mann. — Hvað hafa nú lærisveinar
drottins gert, þeir trúa hvorki Móses
eða Messíasi, því sannleikur, rjett-
vísi og trú eru ekkert metin. Öll
hneyksli eru alin í kirkju vorri,
Einar Jochumsson.
Lýsistuimur,
lirognaturjmr
og yfirhöfuð allskonar turtnur, smáar og stórar, fást á Laugavegi 1.
Ennfremur viðgeröir á tunnum fljótt og vel af hendi leystar.
Viðurkennd fyrsta fíokks vinna.
^6i\ssoti,
Vinolia Raksápa *XKt\oUa
er best.
Hvert stykki í loftþjettum gerir hörundið livítt og mjúkt. Einu sinni keypt, ávalt notuð
nikkelbauk. . ' aftur. Fæst hjá kattpmönnum.
Hushitunartæki
franitíðarinnar
eru óefað lofthitun
arvjelarnar Ame-
risku. það eru mið-
stöóv arhitunar-
vjelar (kjallaraofn-
ar), er flytja ferska
útiloftið upphitað
til allra herbergja
hússins jafnt og
stöðugt, með þeirri
temprun á hverj-
um stað, sem hver
óskar.
þær taka alls
ekkert rúm í her-
bergjunum.
þessar lofthitun-
ar vjelar, kvað vera
að útrýma öllum
öðrum húshitunar-
færum í Ameríku
og víðar, — þar
sem kuldinn er allt
að 40 gr. á C.
Fyrir 15 árum
voru þessar vjelar
settar í flest veg-
legri hús í Winni-
pegog víðarí Ame-
ríku. En nú kvað
þærvera settar íná-
lega hvert einasta
nýtt hús, auk
margra hinna eldri.
Þessi mynd sýnfr aðal-I'gun og-innrjetting »Kelsey« lofthitunarvjelarinnar. En
Monroe«-vjelin er nokkuð trábrugðin Kelsey, og líka ódýrari. Hún
er nýasta gerðin og er einnig ágæt vjel.
Aðalkostir þessarar húshitunarvjelar umfram önnur húshitunar-
tæki eru þessir: 1. Hún kostar minna upphaflega. — 2. Hún þarf
eínn fimmta til helmings minna eldsneyti en bestu ofnar. — 3, Hún
flytur útiloftið mátulega hitað inn í herbergin, í stað þess að hita
upp meingaða inniloftið. — En hvað þýðir það fyrir heilsuna? —
Hún veitir útiloftinu upphituðu inn um járngrindur (lokanlegar rist-
ur) í gólfum eða skilrúmum herbergjanna, en með því útrýmist allur
óþrifnaður og óþægindi, fyrirhöfn og kostnaður, sem annars leiðir
af meðferð eldsneytis og ösku, og burstun og órýmis af ofnum.------------
þessar vjelar eiga við öll hús, er upp þarf að hita á vetrum, sem
eru 5—6000 teningsfet að rúmmáli eða meira, og kosta 500 kr. og
þar yfir. (Ódýrari eru þó til, en mikið lakari.) þeim má koma fyrir
í nálega öll hús: kirkjur, skóla, búðir, vinnustofur, íbúðarhús o. s.
frv., er standa á kjallara eða háum grunni, — en hentugast er að
koma þeim fyrir um leið og húsið er byggt. — Vatnshitunartœki
fylgir þessum vjelum (ef vill) til notkunar \ ið böð eða í eldhúsi
eða til að hita einstök fjarlæg vinnu herbergi o. s. frv.
Það mun óhæit að fullyrða, að lítið íbúðarhús með vel
uppsettri slíkri ioftleiðslu-hitunarvjel, sje betri og heilnæmari
íbúð, heldur en allt að því helmingi stærra hús, fyrir sama
fjjölmenni, að öðru jöfnu, með öðrum hitunartœkjum vorrn tima.
Auk þeas, að vjelin borgar sig beinlínis í eldsneytissparnaði á
fáum árum.
þessar loftleiðsluvjelar eru lögboðnar í alla skóla í mörgum
af fylkjum Bandaríkjanna. — Svo mikils meta Ameríkumenn vjelar
þessar, vegna hins stöðuga innstreymis útiloftsins aðallega. — Gæti
það ekki líka átt vel við hjer á landi? Gott er að geta læknað hina
almennu og voðalegu berklaveiki, en betra vœri þó að geta af-
stýrt henni.
Sex af þessum hitunarvjelum eru þegar í notkun hjer á landi —
2 á Patreksfirði og 4 í Reykjavík. — þær eru útvegaðar með verk-
smiðjuverði (án framfærslu), en að viðbættum flutingskostnaði.
Pantanir verður að senda með sem lengstum fyrirvara (minnst
3—4 mánaða). þeim verður að fylgja borgun, eða trygging fyrir
borgun, ásamt teikningum og nauðsynlegum skýringum. — Pantíð
í tímal
Stefán B, Jónsson
er aðal-umboðsmaður fyrir þessar vjelar hjer á landi.
Áritun hans er sem fyr: Reykjavík, (Hólf 15 A.).
Eftir
Rider Haggard.
----- Frh.
»Ekkert vil jeg iieldur fullyiöa
um það,« sagði sendiherrann, »en
ví»t er það, að galeiðan, »Stjarnan
Austræna«, er komin, og menn hafa
verið önnum kat'nir t'rá því með
birtu i morgun að koma líkunnm
á land og búa þau til greftrunar.
Um útlit líkanna ganga sögur, sem
eru ekki haíandi eftir, svo hræði-
legar eru þær. Læknar segja, að
ekki þekki þeir dauðamein mann-
anrta hafi þeir dáið úr einhverjum
áður óþekktum sjúkdómi eða drep-
sóít. Óska jeg þess af lieilum huga,
að veiki sú sje ekki næni, en hefði
jeg átt að ráða, þá hefði jeg látið
draga skipið út á rúmsjó og sökkva
því þar með öllu sem á því var. —
En hættum nú þessu ógeðfelda tali,
guð einn ræður. Komuni og etum
dögurð. Verðum við að koma til
stefnu á Vopnatorgi klukkan hálf
níu. Munum við fara þangað í
báíi minum, en Davíð kemur með
hestana. Á meðan við borðum rnun
eg gera ykkur kunn hólmgöngu-
lögin, þvi þau eru riluð á ítalska
tungu, svo þið skiljið þau eigi.
Takið vel eftir þeim, er jeg les þau,
og gleymið þeim ekki. Hjerlendir
menn eru siðavandir, og verður
stranglega að fylgja öllum þeirra
kreddum, einkum þegar ástatt er,
eins og nú, að barist er upp á
líf og dauða.* —
Er þeir höfðu matast og hlýtt á
hólmgöiigulögin, gengu þeir niður
í fordyr hússins. Var þá kominn
þar riddari einn ungur, ættgöfugur
mjög, er hertoginn sendi til að
vera Eluga önnur hönd við hólm-
gönguna, bera vopn hans og að-
stoða Itann að öðru leyti. Grái-
Rikki hjelt á brynju sinni undir
heudinni. Haföi hann stálhúfu á
höfði; auk boga síns var hann vopn-
aður stríðsöxi mikilli og rýting eigi
alllitlum. Staðnæmdust þeir í önd-
inni og biðu eftir viðhafnarbáti
sendiherrans.
Er þeir stóðu þar, kom kona
Goöfreðar skyndilega niöur stigann
til þeirra. Var hún varla meira en
hálfklædd og ógreidd, mátti sjá að
hún kom beina leið úr rúntinu.
»Verðið þjer að afsaka, herra
Hugi«, sagði hún, »þótt jeg komi
þanmg fram tyrir yður, jeg er ekki
frísk, og treysti mjer því ekki á
fætur í morgun. En jeg vildi sjá
yður, áður en þjer færuð, því jeg
veit að við sjáumst ekki framar.
Vil jeg ekki fara til hólmgöngunnar í
þessum hita, og hiröi heldur ekki
um að sjá löndum mínum slátrað.«
Stundi hún mjög, og tók hendinni
fyrir brjóst sjer, svo sem hún hefði
þar þrautir.
»Hvað gengur að yður?« spurði
Hugi óltasleginn.
»Jeg hefi verk, svo sem hnífur
standi í brjósti mínu. Kemur hann
snögglega og hverfur svo aftur;
nú er jeg betri.«
»Þakka jeg yður fyrir alúð yðar,
frú,« sagði Hugi, er hann sá að
hún þoldi við aftur; vissi hann sto
ekki hverju hann átti við að bæta,
og beið eftir að hún hjeldi sam-
talinu áfram. Frh,