Vísir - 08.05.1914, Blaðsíða 3

_______yjsiR
■ T — ‘""1 iiíi II III 1 ni mrrr-fTri-nnr-innr-nimnnmiiii
x
afsláttur á öllu.
avvam.
STURLA JÖNSSON.
Fyrii Iestur um
Winnipeg.
Frh.
,Nú hefi jeg að nokkru líst
Gosenlandi Baldvins" sagði ræð-
um. — og ráðlegg jeg mönnum að
hugsa sig um 2 —3 sinnum áður
en þeir fara til Vesturheims til
að ílendast þar.
En fyrir einn flokk manna
álít jeg gott þangað að fara, það
er fyrir unga pilta að nema þar
rafurmagnsfræði, vjelfræði og
jarðrækt, því þar standa Ame-
v ríkánar framarlega.
Hjer er nóg af prestum og
lögfræðingum, en þá vantar sem
lært hafa að gera eitthvað með
höndunum.
Og eitt orð að skilnaði, slitið
kröftunum heima, og færið ykk-
ur í nyt gæði landsins, ykk-
ur mun þá vel geta vegnað. En
leitið ekki að óvissu hnossi í
ókunnum löndum.
Hrafr.kell.
Lesið.
f fyrirlestrinum er eg hélt hér
um Winnipeg síðastliðinn vetur,
hefir Vísir útdráttur; slæmt að
þar er ekki skyrt rétt frá
öllu. þar er eg látinn segja
að í miðjum bænum sé stórbygg-
ingar 8 til 12 lyptar er legð-
ar sé út fyrir smærri og stærri
heimili. það sagði eg ekki, held-
ur hitt að þau væru leigð úttyr-
ir skrifstofur, en eg gat þess að
til og frá útum bæinn væri 3
til 5 lypt stórhýsi sem leigð væru
væru svo og svo mörgum fjöl-
skyldum 3 til 4 herbergi hverri.
Eg sagði aldrey að stærsti
hópurinn ætti ekki til hnífs eða
skeiðar, heldur hitt að hann ætti
aðeins til hnifs og skeiðar, og
sumir ef til vildi ekki svo mikið.
þetta er það sem eg ætla að
reyna að standa við ef á þarf að
halda. Annarser nú furða ritstjóri
minn hve vel þú slarkaðir fram
úr ágripi fyrirlestrarins án þess
að gjöra það vitlausara en er, og
ganga þó með þetta í heilanum
svo mánuðúm skipti.
Púll Bergsson.
Hrafnkell hefur sjeð þessar
aðfinslur fyrirlesarans og við-
urkennir þær ekki Skrifaði um-
ræddar setningar um leið og tal-
aðar voru.
Magnús Sigurðsson
Yfirí-jettarmálaflutningsmaður.
Kirkjnstrœti 8.
Venjulega heima kl. 10—11.
Ailmikið af vörum
úr vörubyrgðum fyrverandi verslunar Vfkingur er nú tekið
frá og á að seljast allt í útsölu með 20—30% afsíaeíti
Meðal þessa má nefna:
Karlmannafataefni, regnkápur, sjöl, kjólaefni og margt fleira.
Nú skyldu allir nota tækifærið og koma rakleiðis í
vefnaðarvöruverslunina
Avexti r
og öil niðursuða í dósum
er best í verslun
Ásgríms Eyþórssonar,
Austurstiæti 18.
Bogi Brynjölfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður,
Kótel ísland.
Annati hæð. Herbergi Æ 28.
Venjtilega heima kl. 12—1
og 4—6
Síml 250.
vo
E
«
o
>
c
3
(A
L*
d>
>
Laugaveg 19
selur;
Reykióbak,
danskt og enskt.
Munnióbak,
stnall-
skipper- skraa.
mellem-
Nefióbak,
Br. Braun,
í bituin og skorið.
Vindla,
hotlenska, danska,
indverska.
Cigareiiur,
spec. Sunripe,
Three Castles,
Gold flake, Flag,
Capstan,
Bostanioglo o. fl.
9)
öfl
>
(5
bfl
3
58
«1
Tennur.
Undirrituð er nú komin aftur
frá úílöndum, og geta ntenn
nú fengið lilbúnar einstakar
tennur og heila tanngarða.
Tennur t regnar út af lækni
daglega kl. 11 — 12 með eða
án deyfingar.
Viðtalstími 10—5.
Laugaveg 31 uppi.
Sophy Bjarnarson.
Sendið auglýsíngar í
VÍSI tímanlega.
Violanta.
Framhald af Cymbelínu.
---- Ni.
René de Vancour fjekk skjótt upp-
reisn í málum sínum bjá stjórn
Frakka og að tíu árum liðnum Vir
hann orðinn sendiherra Frakka í
Rómi. En þá höfðu þau Violanta
og René verið gift í 8 ár og voru
samfarir þeirra góðar með afbrigð-
um.
Mállausa slúlka, er þjóna átti Vio-
löntu í hötl greifans forðum, varð
herbergisþerna sendiherrafrúarinnar
og kunni vel við sig í vistinni.
— Hvert S’ttn er þau hjónin kontu
til Neapel, gengu þau saman að
gröf einni í San Antonio-klaustur-
kirkjugarðinum og leiddu Giovönnu
litlu, dóttur sfna, tnilli sftt.
Þau sátu þar jafnan stundarkorn
og gerðu bæn sína til guðs, með
tárvotum augutn, — þau voru að
biðja fyrir sál gömlu konunnar,
hennar ítnóður Giovönnu«, er svaf
þar vært svefninum langa.
Endir,
Fallegi, hYíti
púkinn.
Eftir Guy Boothby.
I.
Næturhitinn var afskaplegur, jafn-
vel í liong Kong var slíkur svækju-
hiti óvenjulegur. Borgarklukkan
hafði nýslegið stundarfjórðung>
slagið yíir tíu. Hljómurinn af slag-
inu var að vísu liðinn lijá, en rúm-
iega hálfa tnínútu titraði myrkt lott-
ið og kyrt af hljómsveiílunum.
Þrátt fyrir allar tiiraunir þjónsins
að kæla lofúð með blævængjutn,
var knattborðs-salurinn í »Vestræna
gistihúsinu* Ifkastur víti sjálfu.
Benwell, frá kínverska failbyssu-
bátnum Y-Chang, og Peckle, frá
breska herskipinu Tartaric ijeku
þar knattleik viö borðið, berstríp-
aðir að kalla. En Maloney frá San
Francisco pöstskipinu og jeg, George
de NormanviUe, horfðurn á, cggj-
uðum þá með stn'ðni og liæðni-
ytðum og lögðum tilleiksins llónsku-
ráð e:n. Við og við barst ómur-
inn af þvættingi burðarkarla inn lil
okkar og rann saman við kúlu-
smellina og blævængjahvinínn. Svo
kvað við rödd uppi á svölum ein-
hversstaðar; söng þar einhver lög
og var leikið með á bsnjo, en við
börðum þegar hælum í góifið eftir
hljóðfallinu.
Vísan, sem sungin var, virt-
ist ekki eiga sem best heima f
heiðnu landi, í mörg þúsund rnílna