Vísir - 27.05.1914, Síða 3

^JUwwsófeww
dulafulla fyrlrbrigða.
Bók Schrenck- Notzings.
I.
Rannsóknir dulafullra fyrir-
brigba eru gamlar. Einlægt hafa
menn yitað af öflum sem starfa
i sambandi við sálarlíf manna á
dularfullan hátt og ýmist tekið
þann kostinn að hrinda frá sjer
hugsunum um slíka hluti, eða þá
trúa á þá blint og dómgreindar-
laust. — Hefur sú trú löngum
verið kölluð hjátrú og villa og
verið afneitað af mörgum. Er
með þessa hluti eins og flesta
aðra sem menn ekki vit á
cða ráða ekki við, að menn
skiftast um þá í flokka með og
mót, og verður þá venjulega
hvorki sagt að málsaðilar hafi
algjörlega rjett eða rangt hvor
um sig. Hjátrúaðir menn hafa
einlægt haft rjett í því að það
eru til fleiri verkandi hliðar á
sálarlífinu en vjer þekkjum, en
aftur rangt að því leyti sem þeir
hafa sökt sjer niður í ýms atriði
þar að lútandi sem þeir höfðu
ekki tök á og dregið út af þeim
ósjálfrátt skakkar ályktanir, auk
þess sem þetta hefur venjulega
þau áhrif að draga athygli þeirra
frá veruleikanum eða rjettara
sagt frá þeim hluta virkilegrar
tilveru sem vjer þroska vors
vegna höfum tök á og þessvegna
verðum að takmarka oss við. —
Afneitendur dularfullra fyrirbrigða
hafa þessvegna að því leyti verk-
að í rjetta átt, sem þeir hafa
unnið gegn því að hjátrúin gripi
um sig, en á hinn bóginn haft
rangt í því að afneita hlutunum
skilmálalaust og þar með gjört
sig óþarflega blinda.
En nú á hinum siðustu vís-
inda- og rannsóknartímum hafa
menn ráðist í að safna gögnum
um og rannsaka svokallaða ónátt-
úrlega eða yfirnáttúrlega viðburði
og fyrirbrigði, sem mönnum virð-
ast standa i sambandi við annað
líf, eða að minsta kosti benda til
þess að í sálarlífi mannsins fel-
ist langt um víðari hæfileikar en
vísindin hafa viljað viðurkenna.
Hjer á landi höfum við verið,
jeg leyfijmjer að segja svo heppn-
ir að hafa átt flokk manna, sem
með miklum dugnaði vann að
rannsóknum dularfullra fyrir-
brigða. Ýmislegt, sem kom fram
við þær rannsóknir, gjörir oss nú
miklu færari til þcss að fylgjast
með þeim rannsóknum annarstað-
ar þar Sem betri tilfæringar og
tök eru til þess að útkoman geti
orðið strangvísindaleg og sann-
faerandi, einnig fyrir þá, sem ekki
hafa haft tækifæri til þess að vera
viðstaddir.
— það hefur löngum verið og
verður lengst langt bil á mill*
Þess að fullvissa sig persónulega
um einhvern hlut og hitt að auðga
Qllan heiminn i bráð og lengd
ab sömu visku eða með öðrum
°rðum að gjöra sannfæringu sína
ah nVislndalegri staðreyndTil
hvers vorum vjer að finna Amer-
'hu? mundu t. d. sumir geta
VISIR

1 VÖRUR
o H :o o Cá ES
< Q \\%K ^utjÆ kaupa QC
z <
1 Kaffi, sykur, saltkjöt, matvörur Ct
t—m OL * ;z> * allskonar, skófatnað, eldhúsgögn, >
karlmannafatnað, húfur, drengja- UJ •O
ol fatnað, glervöru, svo sem : diska, l
cu w bollapör, skálar, járnvörur og cc
o ýmsar smávörur, D
< þá komið í cc
;o
z VERSLUNINA >
z Z) KAUPANG CC
cn CC UJ > því þar eru góðar yörur, < Q 'O o
en þó mjög ódýrar.

flÖLFDPEAR
£\noUwm og vaxdúliaY
allar tegundir, — allar breiddir. Stærst úrval, — lægst verð hjá
JÖNATAN ÞORSTEINSSYNI.
spurt, úr því að vjer bárum ekki
gæfu til að halda þeim fundi og
þurftum að láta annan taka frá
oss heiðurinn að gefa heiminum
aðra eins gjöf!
Að rannsóknir dularfullra fyr-
irbrigða hjer á landi hafi samt
haft mikil áhrif útfrá sjer, er vafa-
laust. Einkum hefur blind efnis-
hyggja hjer á landi hlotið af þessu
mikinn hnekki og menn almennt
gjörst alhugulli um andleg efni,
þótt aldrei verði meira sagt. Hvað
viðvíkur visindalegri sönnun á til-
verunni eftir dauðann og mögu-
leikum hennar, þá skal nánar
drepiö á það í enda greinarinn-
ar. En nú skal sagt frá hinu
merkilega riti Schrenck- Notzings
«em er nýútkomið og er um rann-
sóknir hans á ýmsum þeim sömu
dularfullu fyrirbrigðum, sem menn
hafa áður orðið varir við bæði í
rannsóknarfjelaginu hjerna ogann-
arstaðar og vísindmönnum hefur
verið mjög gjarnt að bera brigður
á. En það eru einkum hinar
svo kölluðu holdganir (Materíal-
ísatiónir.) Frh.
PSTSendið auglýsingar
Rúðugler S
lang ódýrast í versl.
,VON’
Laugaveg 55.
I
Q&v^ustu 09
?\atð&eslu
tauin eru
Iðunnar-dúkarnir.
Þeir sem vilja fá slitgóð föt
kaupið þau þar.
Verkamenn,sjómenn munið þetta.
tímanlegi
;a.
Góö útsæðiejarðepli
fást hjá
Petersen frá Viðey.
Hafnarstræti 22.
Talsími 477
þ*"* Ef þið viljið fá góðan
^ rjóma, þá hringið upp
Talsimi477
Tallegi, livíti
púkiniL
Eftir Guy Boothby,
---- Frh.
Alit í einu heyrði jeg trítl af
berum fótum bak við mig. Tveir
stórir og sterkir burðarkarlar komu
með kínverskan burðarstól. Auð-
vitað hjelt jeg, að í honuin væri
maðurinn, sem hafði mælt sjer mot
við mig og bjóst til að taka á móti
honum. En er flutningatæki þeita
var iagt niður á bryggjuna, sá jeg,
að a!lt annar maður reis upp úr
stólnum, — það var tígulegur Kín-
verji, auðsæilega allgöfugur og
mikilsvirtur höfðingi. Hann var í
dýrindis fötuin úr rósasilki, — hár-
fijettan náði honum niður fyrir mitti
og var skreytt mjög. Og jeg sá,
að hann hafði gríðarstór skjaldböku-
skelja-gleraugu, — huldu þau augu
hans með öllu og brugðu skrftnum
svip á manninn, er að öðru leyti
var engan veginn ófríður. Hann
Ijpt burðarkaria sína fara, er hann
vár risinn upp úr stólnum og tók
að ganga um bryggjuna fram og
aftur fjarska hátíðlegur og færðist
smátt og smátt nær mjer eins og
af hendingu. Loksins tók hanu
kjark í sig og ávarpaði mig, og
mælti mjer til mikillar undrunar:
»Hvað þjer komið hjer sjá?«
Jeg var óvanur þessari bjöguðu
Kínverja-ensku og svaraði blátt
áfram:
»Jeg skil yður ekki, maður minn,
því miðurlc
»Hvað þjer vilja hjer?« spurði
hann.
»Jeg á lijer von á kunningja
mínum.c
»Kunningi yðar líka Englands-
maður?«
»Já, jeg held hann sje Englend-
ingur.c
»Þjer fara burt skoða sjáveiki?«
»Afsakið, en erindi mitt kemur
mjer einum við!«
»Allt af bóla, sama bóla, ersvo?«
»Þjer getið haldið um það sem
yður sýnist!*
»Látum segja bólu alveg sama
þúsund pund.«
»Því miður heid jeg viö getum
ekki átt tal saman. Verið þjer sæl-
ir!« sagði jeg og var nú farið að
síga í mig. Jeg snerist á hæli og
var í þann veginn að fara frá hon-
um, þegar hann fjekk mig til að
staldra við með því að segja á ágætis
ensku:
»Þakka yður kærlega, dr. Nor-
nianville, iæknir! Jeg er fylLlega
ánægður með yður.«
»Herra minn trúr! Hvað á þetta
að þýða?«