Vísir - 07.06.1914, Blaðsíða 3

VISIR
Til sölu.
Nokkrar góðar húseignir hjer í bæ eru til sölu nú þegar með
mjög lágu verði og ágætum borgunarskilmálum. — Lysthafendur
snúi sjer sem fyrst til yfirrjettarmálaflm. Boga Brynjólfssonar,
Hótel ísland, herbergi 26. — Sími 250. —
ÞAKJÁRN,
allar stærðir og'lengdir, miklar birgðir nýkomnar.
Hvergi eins ódýrt.
Einnig miklar birgðir af
þakpappa.
Laugaveg 31.
JÖNATAN PORSTEINSSON.
Öma
pálmasmjör
er ljúffengt og ódýrt,
fæst í
Nýhöfn.
HAGAGANGA
Eins og að undanförnu eru teknir hestar, sauðfje og
nautgripir til hagagöngu í Geldinganes.
Gjald fyrir hross og nautgripi eru 10 aurar um
sólarhringinn, fyrir kindur 50 aurar yfir vorið.
Fyrir stærri hópa af hrossum og um lengri tíma getur orðið
afsláttur eftir ramkomulagi.
Menn snúi sjer til herra verslunarmanns Jóns Lúðvígssonar,
Kaugaveg 45 (verslun Jóns frá Hjalla), er annast um innheímtu á
gjöldum fyrir hagagöngu.
Sömuleiðis tekur haan á móti og innheimtir gjöld fyrir skip,
er leggjast upp á Eiðsgranda.
Reykjavík í maí 1914.
F. h. Aslaugar Stephensen,
G. Böðvarsson. Sigurður Oddsson frá Gufunesi.
Ohepplleg frjettaritun.
Vísir hefur jafnan farist vel að
%tja útl. frjettir, sagt vel frá, ann-
aðhvort útlagt orðrjett eða sagt tíö-
indi í fám orðum.
En í gær flutti Vísir frjettir af frelsis-
baráttu kvenna, ensku kvennanna,
einu kvennanna í heiminum, er áræði
hafa til að hætta lífi og heilsu í
barátlunni. En nú segir Vísir ekki
frjettir í fám oröum, hann er að
spreyta sig á að velja konum ýms
ógeðsleg hæðnisnöfn, rjett eins og
hann sje að stæla Morgunblaðið, og
Iætur svo í veðri vaka, að það hafi
vakið fögnuð meðal áhorfenda, þeg-
ar lögreglan var að hneppa kven-
mennina í varðhald, eða máske í
dýfiissu. íslensku ritstjórarnir þurfa
þó ekki að óttast ensku lávarðana,
rerstu óvini kvenfrelsismálslns, og
er þar allt öðru máli að gegna með
enska blaöamenn, er oft eru neydd-
'r til að taka níðgreinar og alveg
úsannar frjettasögur.
Kyenrjettindakona.
Fallegi, hvíti
púkiim.
Eftir Guy Boothby.
---- Frh.
Ekki get jeg um það sagt, hve
langur tími leið frá því er snaran
snerti hálsinn á mjer og til þess
er jeg misti meðvitundina, en þótt
það væri stutt stund, man jeg þó
að jeg sá fjelaga minn rísa á fætur.
Svo sá jeg blossa, heyrði hvell, fjekk
hljóm fyrir hlustirnar og vissi svo
ekki frekar af mjer.
Fjelagi minn stóð hálfboginn yfir
mjer, þegar jeg raknaði við.
»Guðisje Iof 1« sagði hann hrærð-
ur í huga. «Jeg var farinn að halda,
að bófinn hefði gert út af við yður.
Reynið þjer nú að bera yður sem
borginmannlegast, þvf nú fer alvar-
Iegur háski að hönduml*
Jeg litaðist um eftir mætti, Hjá
rnjer lá skrokkur mannsins, með
snöruna enn í krepptri krumlunni
og á því að hann lá með annan
SYKUR
er ódýrastur í
Kaupanp:i.
þeir, sem kynnu aÖ vilja taka að sjer að byggja skúr, geri
tilboð um það fyrir 8. þ. m. Uppdráttur og allar upplýsingar
fást hjá
5^.
Austurstræti 4.
í verslun
(ruðm. Einarssonar,
Frakkastíg 7,
fs&st •
ÍSL. SMJÖR 1 kr. pd.
KÆFA 40—50 au. pd.
OSTUR 25—75 au. pd.
SYKUR, höggvinn, í pd. 25 au., í 10 pd. 24 au.
KANDÍS, í pd. 27 au., ódýrari í 10 pd.
Ennfremur:
STRAUSYKUR — PUÐURSYKUR— HVEITI
HAFRAMJÖL — GRJÓN
o. m. fl. hvergi ódýrara.
Virðingarfyllst,
Guðm. Einarsson,
Ærakkastíg 7.
handlegginn máttvana niðri og hinn
brotinn undir sjer, þóttist jeg vita
að hann væri dauður. Skipshöfnin
á kuggnum stóð í þyrpingu mið-
skipa og hlýddi á litla bólugrafna
illmennið óðamála, er fjeiagi minn
hafði varað mig við. Bófinn
hjelt á marghleypu í heudinni —
jeg sá þegar, að það var marghleypan
mín — og af því, hvernig hann
snjeri sjer og benti í áttina til okk-
ar, skildi jeg að hann var að brýna
fyrir hinum bófunum nauðsyn þess
að gera sem fyrst út af við okkur.
Jeg sneri mjer að fjelaga mínum
og þakkaði honum innilega fyrir
skotið, sem bjargað hafði lífi mínu.
»Nefnið það ekki á nafn!« svar-
aði hann kuldalegur. »Það varmesta
mildi að jeg sá til hans þegar hann
kom. Þjer sjáið að jeg sló þar
tvær flugur í einu höggi, bjargaði
yður og gerði einum fjandmanni
færra fyrir okkur við að eiga í þess-
um í óafna leik o» þrð er
líka mikils virði. En, vel á minst:
þjer ættuð að reyna að ná yður í
eitthvert barefli, því brátt mun þess
þörf«.
Undir borðstokknum, dálítið til
vinstri handar við mig, var sterkur
járnkarl, á að getska þriggja feta
langur. Jeg reyndi að ná honum
og tókst það, - var mjer þá nokk-
uð hughægra.
Meðan jeg var að skríða aftur
til fjelaga míns, kvað við annar
hvellur og í sömu svipan þaut kúla
inn í siglutrjeð, svo sem þumlung
frá vinstra gagnauga mínu.
«Þetta er nú forspilið,« sagði
þessi kaldlyndi, rólegi fjelagi minn
og brosti ekki sem góðmannlegast.*
»Eruð þjer nú til? Hannhefurnáð
eina skotvopninu, er þeir hafa og
enn eru fimm skothylki í því. Fylg-