Vísir - 19.08.1914, Blaðsíða 2

V í S I R
VÍSSR. |
Stœrsta biað á íslenska tungu.
Árgangurinn (400—500 blöð) kostar
erlendis kr. 9,00 eða 2‘/2 dollars, innan-
landsi.r.7 00.Ársfj.kr. 1,75,mán kr.0,60.
Skrifstofa og afgreiðslustofa í Austur-
siræti 14 opin kl. 8 árd. til kl. 9 síðd.
Sími 400. Pósthólf A. 26.
Ritstióri Einar Gunnarsson
veniutega til viðtals kl. 5—7.
(tEKLA-
RAmÓKÍTA-
STOFA
Gísla Guðmundssonar
Lækjargötu 14B (uppi á lofti) er
venjulega opin 11-3 virka daga.
IÐUNNAR-TAU
fásj á
Laugaveg 1.
JÓN HALLGRÍMSSON.
besti heimilisfaðir og gekk allt
vel.
þá snjeri gæfan við honum
bakinu, segir hann. Svo sem
ósköp og álög væru á öllum, —
honum sjálfum, fólki hans, fje-
naði og uppskeru, öllu sem hann
átti. Drepsótt kom í fjenaðinn
og loks átti hann aðeins eina kú
eftir. — Uppskeran brást ár eft-
ir ár. Tveim árum síðar dó
konan hans, sex mánuðum þar á
eftir dó sonur hans tvítugur.
Loks dó dóttir hans, 23 ára
gömul, varð bráðkvödd, svo
hann sat einn eftir með tvíbur-
ana allslaus og einmana.
Hann reyndi enn að berjast
fyrir tilverunni og vann baki
brotnu. En svo kom siðasta há-
markið ógæfunnar: Meðan hann
var úti að vinnu með börnin sín
hjá sjer, sló eldingu niður í hús
hans og brann það og útihús öll
til kaldra kola. Fórst þar öll
lífsbjörg hans og áhöld. Nú átti
hann ekkert eftir nema börnin og
kúna. þá var honum öllum lok-
ið. Nágrannar hans buðust til að
byggja aftur bæinn hans og
lána honum fje til að koma upp bú-
stofni og kaupa sjer áhöld. En
veslings maðurinn afsagði að
þiggja nokkra hj&lp, —- hann
kvaðst ætla að hlíta refsidómi
guðs, — auðsjeð væri að sjer
væri allar bjargir bannaðar af
æðra veldi.
Allt í einu seldi hann beijuna
og hvarf. Nágrannarir hjeldu að
hann hefði leitað á aðrar slóðir til
að reyna að hafa ofan af fyrir
sjer og börnunum á nýjan leik
og dreifa sorg sinni með vinnu
á öðrum stað. En hann kvaðst
hafa fanð í hellinn og ætlað að
bíða þar dauðans, — þegar börn-
in væri væri dáin og hann hefði
grafið þau, var áform hans að
stytta sjer stundir.
Börnin eru nú hjá góðu fölki
og líður ágætlega, en vinir manns-
ins halda vörð um hann og reyna
á allar lundir að fá hann til að
gleyma raunum sínum og þiggja
hjálp þeirra. Heldur var hann
fremur orðinn mönnum sinnandi
upp á síðkastið, svo vinir hans
hans eru ekki úrkula vonar um
að honum verði við hjálpað.
YASAEIBLIAN
er nú komin og fæst hiá bóksölunum í Reykiavík.
BókaversSuín Sigfúsar Eymundssortai.
Stórt úrvai af allskonar niðursoðnum
svo sem: Jarðarber, Kirseber, Plómur (grænar og rauðar),
Fruit Salat o. m. m. fl.
í sfórum og smáum dósum
nýkomið í verslun
gr
Sími 49.
Farkennara
vantar í þistilfjarðarfræðsluhjerað
Upplýsingar hjá
Birni Guðmundssyni
Grjótagötu 14.
Bjarna Jónssonar frá Vogi, þgm.
Dalam. í fánamálinu, í sameinuðu
þingi 12. ágúst 1914
Jeg skrifaði undir nefndarálitið í
fánamálinu með fyrirvara. Fyrir- I
varinn var sá, að þegar þingið ger-
ir nú tillögur um þennan fána og
gengur með því móti að konungs-
úrskurðinum 22. nóv. 1913, þá sje
það gert með þeim hug og þeim
skilningi, se.u jeg lýsi nú yfir fyrir
mína hönd og allra þeirra, sem
mótmæla ekki:
»Þóft Alþingi geri nú tillögur
um gerð á íslenskuni fána sam-
kvæmt konungsúrskurði 22. nóv.
1913 og sýni með því, að það
láti óátalið, þótt framkvæmd verði
á þeim konungsúrskuröi, þá þykir
því þó eigi með honum fullnægt
rjettum kröfum íslendinga til far-
fána. Það tekur við þeim hluta
rjettar síns, sem Iátinn er af hendi
og leyfður í konungsúrskurði þess-
um, en geymir landinu fullan rjett
til þess að fá farfána (kaupfána), er
sje þjóðernismerki íslenskra skipa í
öllum heimsins höfum og höfnum.
Þá vil jeg og leggja áherslu á
það, að Alþingi hlýtur að hafa
stjórnskipulegan rjett til þess að
setja lög um fána íslands, því að
öll lög þar um eru sett af Alþingi
og konungi eða, sem nú, af ráð-
herra íslands og konungi.«
Þessi var minn fyrirvari, og mega ‘
þeir nú mótmæla honum, sem vilja.
Enginn maður hreyfði neinum
mótmælum, og er þetta því ein-
róma yfirlýsing allra alþingismanna
1914.
! Líkkistur
og líkklæði.
y
Eyvindur Arnason
UR „SgT JAGKLEFJALL".
Eftir Albert Engström.
---- NI.
Hið fyrsta sem jeg sá voru gömlu
hallirnar og gömlu byggingarnar í
gömlu borgunum. Jeg held fullur
vonbrigða niður til Leith og kurteisi
lögregluþjónninn opnar fyrir mjer.
Daginn eftir fórum við Wulff
aftur upp á Princes Street í Edin-
burgh og enn skein sól súnnan.
Jeg hef ef til vill gleymt aö skýra
þeim frá, sein ekki þekkja til, að
Leith er hafnarbær Edinborgar og
nú vaxinn við aðalborgina. En
Edinburgh hefur dálítið af sólríkri
Aþenu við sig, að minsta kosti í
þeim hlutunum sem efst liggja; en
Leith líkist ennþá Skamsundi, íbú-
arnir með sporthúfur, húka hjer og
hvar til að reyna að svíkja sjer út
næsta shilling.
Jeg þrái heim. Því að ráfa um í
svona borgum, hve fagrar sem þær
eru, það er að aðhafast eitthvaö
hálft. Heima hef jeg þó að minsta
kosti eina rjetta línu að halla mjer
að, Iínu hafsins.
Við fórum um Kaupmannahöfn
og Málmey heim, Við sátum nokk-
ur kveld fyrir utan Kramer og
breyttum frumatriðunum í ráðgát-
um tilverunnar, að því er við hjeld-
um. Þrátt fyrír aldursmuninn, sem
er æði mikill, hafði okkur tekist á
stundum að koma unaðarsamræmi
í þenna leiðangur.
Nú, þegar jeg er að Ijúka við
þessa bók, sem ef til vill er farin
að verða óbærilega stór fyrir les-
andann — en ekki fyrir mig —
þá myndi jeg vilja kveða svo að
orði, að þessi ferð mín til íslands
er hið eina verulega sem jeg hef
tekið mjer fyrir hendur, og hið feg-
ursta sem jeg hef iifað. jeg er
glaður yfir því, að jeg var ekki of
gamall til þess að njóta af þeim
geimi takmarkaiausrar fegurðar, sem
sprakk út eins og rós fyrir augum
mínum þar. jeg hafði haft hug-
myij^ um hann aður, en jeg hafði
skriðið eins og aðrir ormar á jörð-
inni. Nú fjekk jeg að líta yfir haf
og meginmóðu af litum, Ijósi og
jöklum — frá hinu svartasta svarta
til hins hvítasta hvíta. Og sem út-
koman af öllu þessu eru nokkrir
heilir regnbogar, óskerðir hringar
sem sje, og er- heili minn mið-
punktur þeirra og sólin aö baki —
og eitthvað ótakmarkað grænt, og
heilt haf af sumri og sól, sem
gælir öldungsskalla og vermir bak-
ið þar fyrir neðan og styrkir og
ólgar í eyrum hans — og eitthvað
snjóhvítt með sól yfir og sem fær
hann til að gleyma því að hann er
gamall, brýst inn í kropp sálar hans
og verður að holdi — ráði sá
fram úr þessu sem það getur! En
jeg get fullvissað ykkur um, að bak
við þetta hjal, svo ruglingslegt setn
það viröist vera, liggur mikill fögn-
uður yfir því, að plánetan þessi
skuli eiga nokkurn svo fagran depil
á yfirborði sínu sem ísland!
Endir.
alxxiexixttxvc^*
Göttigerðin
í bænum.
Um ekkert er nú tíðræddara
manna á meðal en bæjarpláguna
sem stafar af moldargötunum. Og
ekki dugar að láta málið falla
niður fyr en einhver litur sjest á
því að eitthvað verði þó að
minnsta kosti reynt til að bæta
úr þessum vandræðum sem ein-
lægt fara hríðversnandi.
Forin margumrædda sem menn
vaða á vetrum mun flestum minn-
isstæð. Og nú um þurkatímann
tekur ekki betra við. Ekki er
hægt að hugsa sjer ógeðslegra
fyrir þriflð fólk heldur en að
þurfa að fara út í sótsvart skít-
viðrið og fá föt sin gegnlamin af
mold og öll vit full. Inni í hús-
um eru menn heldur ekki ör-
uggir. Loftið sem inn streymir
um dyr og gluggagættir er alveg
þrungið af þessu heilnæmi, sem
sjá má af ryki sem sest á öll
húsgögn þrátt fyrir allt hreinlæti.
— Og um leið og hreinlætis-
kröfurnar og borgaramenningin
fer vaxandj, í bænum, eftir því
versnar þessi plága, svo sem
eðlilegt er þar sem umferðin, um
göturnar er einlægt að aukast, en
af henni stafar bæði forin og
rykið.