Vísir - 25.11.1914, Blaðsíða 3

v j sm
Eeinr. SörgB
Neueberg 9/10
Hamburg 11,
Þýskalandi.
Allar tegundir af eldhúsáhöld-
ím, »emaille*-vörum, fiskhnífum
)g fiskburstum. Fljót og áreið-
inleg afgreiðsla. E n g i n verð-
rækkun vegna stríðsins. Afgreitt
úveg eins fljótt og á friðartím-
jm. Gjaldfrestur er veittur eins
3g vanalega.
Aðeins selt til kaupmanna.
Umboðsmaður fyrir ísland og
Færeyjar:
Q%et\¥\aupi
Templarasundi 5, Reysjavík1
*
(STENOGRAFI) —
HH.T,Sloan- Duployan-
kennir Helgi Tómasson, Hverfis-
götu46. TaUími 177, heima 6-7e.m.
Bæði kend BKonior“
bata %ttnografi.
& ,De-
Kálmetið
er komið
í N ý h ö f n
Kartöflur
Og laukur
Reynið brenda og malaða
affið
úr versl.
Skrifstofa
Elmskipafjelags íslands,
i Landsbankanum, uppi
Opin kl. 5—7. Talsími 409.
selst best í
NÝHÖFN.
Opinber
tilkynning
frá skóvinnustofunni í Bröttugötu 5,
að lang best verður að láta sóla
skóna sína þar.
Viröingarfylst,
Guðjón Jónsson.
NYJA VER6LUNIN
— Hverfisgötu 34, áBur 4D —
Flestalt (utast og inst) til kven-
fatnaðar og barna og margt fleira.
GÓÐAR VÖRUR.
ÓDÝRAR VÖRUR.
Kjólasaumastofa.
= Sápur =
er best að kaupa í versl.
Yegamót
Laugaveg 19.
Hvergl betra úrval af hand-
aápum.
Líkkistur
líkkistuskraut og líkklæði mest
úrval hjá
EYV. ÁRNASYNI Laufásveg2
xammaUstum
hjá Eyv. Árnasyni, Laufásveg 2.
J&t\ós^Vut
margskonar, þar á meðal
MENTHOL-sykur, ómissandi
gegn hæsi og brjóst-kvefi,
ávalt fyrirliggjandi í
Lækjargötu 6B.
Maenús Th. S. Blöndahl.
artöflur
góðar og ódýrar
| í smáum og stórum kaupum,
hiá
Laugaveg 63.
Tóbaks-og sælgætisbúðin
á Laugaveg 5
selur allskonar tóbak og sælgæti,
best og ódýrast í bænum.
BREIBABLIK
Massage-læknir
Gruðm. Pétursson
Garðastrætl 4.
Heima kl. 6—7e. h. Sími 394.
V efnaðaívöruverslunin
Laugaveg 24
Úrvals álnavara, tilbúinn fatnað ir
og prjdnles.
LÁGT VERD. GODAR VÖRUR
Gerlarannsóknarstofa
Gísla Guðmundssonar
Lækjargötu 14 B (uppi á loftl) er
Veniuleea opin 11—3 virkadaga.
H Löawetv<v H
Ölafur Lárusson,
yfirdómslögmaður.
Pósthússtr. 14. Sími 215.
Veniulega heima
kl. 121/,—2 og 4—5V8.
Bjarni Þ. Johnson
yfirdómslögmaður,
Síml 263. Lækjargötu 6A.
Heima 12—1 og 4—5.
Bogi Brynjölfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaöur.
Skrifstofa
í Aöalstræti 6 (uppi).
Venjulega heima kl. 12 1
og 4—6 síðd.
Talsfmi 260.
Guðm. Ölafsson,
yfirdómslögmaður.
Miðstræti 8. Sími 488>
Heima kl. 6—8.
A. V. Tulinius
Miðstræti 6. Talsími 254.
Eldsvoðaábyrgð hvergl ódýrari.
Sæábyrgðarfél. Kgl. oktr.
Skrifstofutími 10—11 og 12—1.
Höllin
0
I
Karpatafjöllunum
Eftir
Jules Verne.
Frh.
«Já, það getið þér reitt yður á.
Það sktl ekki líða langur tími
þangað til það verðttr jafn óhult
að fara upp aö höllinni, eins og
að ganga hér um torgið í Werst.«
Þar sem hann áleit gagnslaust
að reyna að sannfæra ungu stúlk-
una um að hjátrú hennar væri ein-
tóm vitleysa, bað hann hana að
fylgja sér upp til skógarvarðarins.
Hún opnaði dyrnar, og hneigði
8ig kurteislega, áður en hún fór
öt, því hún áleit rétlast að þeir töl-
hðu saman undir fjögur augu.
Nick Deck hafði auövitað fyrir
•ðngu síðan frétt um komu þess-
ar» ferðamanna til veitíngahússins.
^ann gat sér undireins til hver
^minn væri, og reisti sig upp úr
h*gindastólnum, þótt hann auðsjá-
•Ulega attti erfitt með það, til að
bjóða hann velkominn. Hann hafði
nokkurn veginn náð sér, eftir mátt
Ieysið, og svaraði með ánægju öll-
um spurningum greifans.
»Herra skógarvörður* hóf nú
Franz máls, er hann hafði heilsað
honum með sterku handtaki, »áður
en viö byrjum á efninu sjálfu,
langaöi mig til að spyrja yður um
hvort þér sjálfur trúið því að andar
séu í höllinni?*
»Eg hlýt að halda að svo sé,
herra greifi*, svaraöi Nick Deck.
»Þér haldið þá að þaö hafi ver-
ið andar, sem vörnuöu yður inn-
gðngu f höllina?*
»Já, það tel eg vafalaust*.
.Hversvegna haldið þér það, með
leyfi að spyrja?«
»Af þeirrl ástæðu, að eg álft ó-
hugsandi að ekki séu til andar,
eftir þvf að dæma sem hefir kom-
ið fram við mig.«
»Gerið nú svo vel, og segið
mér frá öllu saman, eins og það
bar við, án þess að taka nokkuð
undan, ef yður er þaö mögulegt.*
»Með mestu ánægju.«
Nick Deck sagöi því enn einu
sinni alla söguna. Að vísu var það
ekki annaö en það sem greifinn
hafði heyrt áöur; en það voru ein-
mitt þessar »staöreyndir« sem hann
ætlaði að reyna að skýra á eðli-
legan hátt.
Það sem borið hafði við þessa
viöburðaríku nótt, var mjög auð-
velt að skýra, ef gert var ráð fyrir
aö i höllinni væru mannlegar ver-
ur — einhverjir hrekkjalimir — sem
hefðu þau tæki sem þyrfti tii að
sýna slíka hluti. Um það sem Patak
læknir fullyrti, er það að segja, að
greifinn hélt að það hefði ekki
veriö annað en hræðslan sem hélt
honum föstum. Hann h é 11 að
hann gæti ekki hreyft sig, og gat
það því ekki, er hann reyndi þaö,
eins og svo oft bar viö,
.Einmitt þaö, herra greifi, þér
haldið aö þessi mannrola hafi ver-
ið máltlaus af hræðslu. Það má
vel vera að svo hafi verið, en ekki
á því augnabliki.
»Greifinn má ekki gleyma því,
að hann ætlaði sér einmitt að leggja
á flótta; nei, þaö er alveg óhugs-
andi, og ef þér hefðuð séð hann
þá . . .«
»Látum svo vera«, svaraði greif-
inn, »en gæti/hann' ekki hafa fest
sig í refagildru þarna í gryfjunni.*
»Ef að svo hefði verið«, svaraði
skógarvöröurinn, »þá hlyti læknir-
inn að hafa fundið til sarsauka,
Það er alt annaö en þægilegt skal
eg segja yður, þegar þetta verkfæri
klemmist utan um fótinn, eg hefi
sjálfur orðið fyrir því einu sinni.
Auk þess hlyti hann aö bera þess
merki, en á honum sést ekki svo
mikiö sem rispa.«
»Það getur vel verið skógarvörð-
ur. en þó — þaö getið þér reitt
yður á — var þetta af völdum ein-
hverrar slíkrar vélar.*
»Já, en hvernig í ósköpuiium
getur nokkur gildra ognast af sjálfu
sér alt í einu, herra greifi?«
Franz, sem ekki vissi hverju
hann átti að svara þessu, sagði;
»Annars er yöur alveg í sjálfsvald
sett hverju þér trúið um Patak
lækni, herra greifi. Eg get ekki
fullyit annað en það, sem komið
hefir fyrir mig sjálfan.*