Vísir - 19.12.1914, Blaðsíða 1

1270
V I S I R
Stærsta, besta og ódýrasta
blað á íslenska tungu.
Um 500 tölublöð um árið.
Verð innanlands: Linstök
blöð 3 au. MánuöuröCau
Ársfj.kr.1,75. Arg.kr.7.oo.
Erl. kr. 9,oo eða 21/2 doll.
VISIR
Laugardaginn 19. desember 1914.
V I S I R
kemur út kl. 12áhádegi
hvern vtrkan dag. Skrit-
stofa og afgreiðsla Austur-
str.14. Opin kl. 7 árd. til 8
síðd. Sími 400.—Ritsíjóri:
GunnarSigurð3son(fráSela-
læk). Til viðt venjul. kl.2-3siðd
JDveTOl W8 ©n sítvon \xi
Keisara-liðarnir.
(Heine).
Bréf til Vísis“
Frá Arna Siemsen.
Frh.
Friðslitinog nánasti aðdragandi
þeirra.
Ríkiserfingjamorðið í Serajewo
vakti hér eins og annarsstaðar mikla
gremju meðal allra stétta þjóðar-
innar. Þó hugðu menn ekki al-
ment að af þeim neista myndi
kvikna alheimsbálið mikla, og var
því í engu breytt frá hversdags-
horfinu. — En undir lok júlímán-
aðar, rak hver fregnin aðra um ó-
friðarviðbúnað af hálfu Rússa, og
voru þá þegar nokkrir kvíðnir menn
sem treystu því eigi Iengur, að
friður myndi haldast. Keisarinn þvski
var þá staddur í Noregi á sumar-
skemtiferð sinni. Óx mönnum á-
hyggja dag frá degi, en þó var alt
í sínum gömlu skorðum. — Sunnu-
daginn þ. 26. júlí haíði eg brugð-
ið mér að heiman, og var þá ver-
ið að selja aukanúmer af blöðun-
um, þegar eg kom heim aftur. í
þeim stóð sú fregn, að keisarinn
hefði hætt við norðurför sína og
hraðaði sér nú heim, sem mest hann
mætti. Enginn efi var á því, að
þetta var ekki gert að ástæðulausu.
En er keisarinn var aftur kominn á
þýska grund, gerðist mönnum hug-
hægra, og mátti glögt sjá hve þjóð-
in varð öruggari og rórri, er þjóð-
höfðinginn var viðstaddur. Hver-
vetna höfðu menn traust á keisar-
anum og voru sannfærðir um friðar-
ást hans, og var hvervetna að heyra
þá skoðun, að hann myndi leggja
alt í sölnrnar fyrir friðinn og eigi
grípa til sverðsins fyr en í síðustu
forvöð.
Traust Þjóðverja á keisara þeirra
er dæmalaust. Og það kemur greini-
legast í ljós, hve alment það er, á
slíkum alvörutímum, sem um mán-
aðamótin júlí—ágúst. ÖIl þjóðin
var á einu bandi og reis upp sem
einn maður, er þjóðhöfðinginn kall-
aði. Stjórnmálaflokkar voru ekki til
•lengur, alt var eitt Þýskaland.
Það er einmitt einingin, sem
Úr rússnesku fangelsi hjeldu heim
tveir hermenn til Frakklands sveita.
En þegar þeir komu á þýska storð
varð þungt um fregnir að leita.
þar barst þeim sagan um Frakklands fall,
þeir frjettu á víðavangi
að herliðið mikla var knosað í kös,
og keisarinn, keisarinn fangi!
þá* hörmuðu saman þeir hermenn tveir
og hnipnir sátu með tárum.
Og annar mælti: „Ég bíð ekki bót,
„— svo brennur í gömlum sárum“.
á
Hinn sagði: „Úti er æfintýr,
„og ásamt með þér vildi’ eg deyja.
„En heima bíða mín börn og víf,
„sem bágstödd hjálp mína þreyja“.
„Ei varðar“, kvað hinn, „um víf eða börn,
'„þótt víst til þeirra mig langi.
„þau, ef hungrið knýr, geta knúð um líkn.
„En keisarinn — keisarinn fangi!
„þó veittu mér eina, bróðir, bæn,
„ef bráðum hníg ég að foldu,
„þá flyttu lík mitt til Frakklands heim,
„í frakkneskri grafðu mig moldu.
„Minn heiðurskross með ið hárauða band
„á hjarta mér skaltu leggja,
„og byssuna mína við hægri hönd,
„við hina stálið eggja.
„Svo vil ég liggja og hlusta hljótt,
„sem herbúðavörður í moldu,
„uns heyri ég stórskota glymjandi gný
„og gneggþrunginn jódyn um foldu.
„Um gröf mína keisarinn geysar þá minn.
„það glymur í blikandi voða.
„þá kem ég með alvæpni úr kistunnar þró,
„og keisarann, keisarann stoða.
gerir Þjóðverja svo öfluga, og svo
margar þjóðir þyrftu að læra af
þeim, og þá ekki síst vér Ísíend-
ingar. Ef vér værum sem einn
maður, er mikið liggur við, þá
liefði oss nú sennilega hlotnast
j margt það, er vér sækjumst eftir
; öldum saman.
Áhyggjan fór hríðvaxnandi með-
Nýja Bíó
NYTT
PROGRAM
SAMKVÆMT GOTUAUGL.
al þjóðarinnar, en þrátt fyrir hern-
aðarviðbúnað nágranna- þjóðanna,
einkum Rússlands, var þó eigi tek-
ið til neinna gagn-úrræða hér, þvi
að stjórnin hélt áfram að leita um
samninga og vonaði að geta náð
friði, alt til þess, er franskar og
rússneskar hersveitir voru komnar
innyfir landamæri Þýskalands. Þeg-
ar allsherjar liðsafnaður Frakka og
Rússa varð heyrum kunnur, — þá
fyrst skipaði þýski keisarinn fyrir
um fullkomið útboð á sjó og landi,
og hafði þá fyrir nokkrum dög-
um verið sýnt fram á ófriðarhætt-
una, sem yfir vofði. —
Allir urðu við herhvöt keisara
síns með hinum mesta eldmóði,
jafnt ríkir og fátækir, ungir og
gamlir. Dag og nótt streymdu þeir,
er kvaddir höfðu verið, um göt-
urnar og sungu æítjarðarkvæði, á
leið ti! þeirra staða, þar sem þeir
áttu að gefa sig fram. Hvað eg
þekki marga menn, sem annaðhvort
eru komnir yfir hermannaaldur, eða
eru fatlaðir líkamlega og ekki geta
nógsamlega látið í Ijósi hve þungt
þeim falli það, að mega ekki verja
föðurlandið, sem þeim er svo hjart-
fólgið! Og hve marga menn, sem
enga syni áttu og sýnilega fyrir-
urðu sig fyrir það, að geta enga
sent í herinn, en aftnr þótti öðr-
um, sem gátu sent alt að 10 syni,
— því að eg veit til slíkra manna,
— engin meiri upphefð hugs-
anleg en það!
Hver maður, sem í herinn fer,
kveður með trúnaðartrausti og al-
vöru ástvini sína, konur og börn,
foreldra, systkini og vini, sem oft
verða samferða á brautarstöðina, og
snýr svo glaður aftur í hóp félaga
sinna. Margur sér í síðasta sinn
það sem honum er kærast, þegar
hann fer, en í augum þýskra feðra
og mæðra er ekkert of gott fyrir
föðurlandið.
Hvern einasta útlending, sem var
hér á Þýskalandi um þetta ieyti.
mun reka minni til þess alla æfi.
■!"| Ram m I ista
kom með s/s Botnia og seljast með
mjög lágu veröi til jóla
Verksmiðjatt Ol
Laufásveg . . *••
»