Alþýðublaðið - 11.04.1928, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBliAÐT''

wn
(Nýkomið:|
1 Silki-svuntu-1
j efni I
svört og misl.
1 Slifsí.
sérlega falleg
fpá kp. 5,50.
I Mattliildur Biornsdóttir.
i
L
Laugavegi 23,
I
HJarta«ás
smj^rlfkið
er bezt.
Asgarður.
I sendiherrafrétt
er það tilkyut, að danska ping-
inu haii: verið slitið 4. þ. m.
Slys
Annan dag páska féll út irnður
af vélarbát úr Vogum. Ekki tókst
að, ná manninum, og ; drukknaði
hann fyr.ir augum félaga sinna.
Hann hét Pétur Andrésson og var
frá Nýjabæ í Vogum. Var hann
formaður á bátnum. Sarna dag
datt maður útbyrðis af vélar-
bátnum „Áfram“ frá Viðey. Var
báturinn á fullri ferð á Viðeyjar-
sundi, er þetta vildi til, og tókst
ekki að ná manninum. Hann hét
Kr.istján Eiriksson og var sonur
Eiriks Sigfússonar í Borgarfirði
eystra.
Togararnir.
„Tryggvi gamli“ kom í gær
með rúmar 100 tn. lifrar. „Haf-
steinn“ er væntanlegur í dag.
Nýtt stéttarfélag
Veggfóðrarar hér í bænum baía
stofnað félag jneð sér. Er jrað
vonum sainna. Ættu þeir, er
þurfa á veggfóðrurum að halda,
að snúa sér til félagsins um upp-
lýsingar um þá, er bjóða vinnu.
sina. Það niun ekki mæla með
öðrum en vel færum mönnuan.
„Selfoss“
kom í morgun frá útlöndum.
Útvarpmu
var lokað í gærkveldi. Hefir
„einstaklingsframtakið" þar með
gefist upp við það mál. „Mogg-
inn“ kennir rikisstjómrnni um ó-
farir útvarpsfélagsins og heitir
þvi, að víkja firekar að málinu.
Aiþbl. heitir lesendum sínum því
sama.
„Villiöndin"
var leikin í gærkveldi. Var ekki
fult hús, og er það bæjarbúum
til litils söma.
Veðrið.
Hiti 1—5 stig.. Lægð fyrir suð-
austan land. Hæð fyrir norðan.
Strausykur 35 aura V* kg.
Melis 40 — - —
ÍÉÉl Haframél 25 — - —;
Hrísgrjón 25 — - —
Hveiti 28 — - —
Gerhveiti 30 — - —
stæppi kanpum er vepðið
enn pá lægpa.
Mlðór Jónsson,
Laugavegi 64 (Vöggur) Sími 1403
Sokkar—Sokkar— Sokkar
trá prjónastofanni Malin eru ís-
k>nzkir, endingarbeztir, hlýjastir.
Lesið MpýðuMaðið.
Horiur: Austlæg étt um iand alt.
Virtist dulaifult í fyrstu. Reynd-
ist siðan að fullu skiljanlegt.
Svo bar við nótt ein;a á Víf-
ilsstöðum ekki alls fyrir löngu,
að einn sjúkiingurinn hrópaði aft-
ur og aftur hástöfum upp úr
svefni: „Det er Lögn!“ Þctti sjúk-
lingum, ér voru í stofu með hon-
um, þetta ali-undarlegt, þar eð
þeir vissu, að maðurinn kann ékki
orð í dönsku. Um morguninn
varð mikið umtal um þetta, en
þá er búið var um rúm manns1-
ins, fundust þrjú eintök af
,',Danska Mogga" undir koddan-
um. Þótti nú að fullu upplýst,
hvers vegnú maðurinn hefði stagl-
ast á lyginni og hvers vegna
hann hefði mælt ú danska tumgu.
Frv. til laga um Strandakirkiu
varð að lögum ú mLðvikudag í
efrii deild. Sama dag var frv.
um sjúkraskýli og læknisbústaði
vísað til stjcrnarinnar.
Sepíö svo vel ojj athugið
vöpupnap og verðið. Guðm.
B. Vikap, l.augavegi 21, sími
@58.
Notuð reiðhjól tekin til sölu
og seld. Vðrusalinu Klappar-
stíg 27.
Hóiaprentsmiðjan, Hafnarstræti
18, prentar smekklegast og ódýr-
ast kranzaborða, erfiljóð og alla
smáprentun, sími 2170.
Litlir stofudívanar ú 25 kr
Vinnustofunni Laugavegi 31.
Brauð frú Alþýðubrauðgerðdnni
fúst ú Baldursgötu 14.
3 herbergi og eidhús óskast til
leigu, helzt í Vesturbænum. Öll
vanaleg þægindi þurfa að fylgja.
Húsaleiga greiðist fyrirfram eftir
samkomulagi. Uppl. gefur Grím-
ur Sigurðsson hjú Steindóri.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðm
Haraldur Guðmundsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
William le Queux: Njósnarinn mikli.
vinir! Án aðstoðar yðar hágöfgi, Claucaré
lúvarður! og aðstoðar yðar, Jardine foxingí!
gæti ég alls ekkert,“ hrópaðf hann.
„Það munum við gera, — já, alt, sem við
getum. Yðar hátign getur öruggur treyst
þvi,“ svaraði Glauéare iávarður fyrir o>kkur
feáða.
„Ég ættii ekki að þola útlenida njósnara I
riki mínu. Nei; auðvitáð ekki. En þér, Jar-
dine foringi! hljótið að veXa undantekning
í þessu efni, því að ég verð að skoða yður
hamingjugest. Frehun þjóðar minnar er
undir yður komíh," sagði hann. „England og
ítalía græða bæðl ú varnaxsamningi milli
sín. Bæði eiga að vera sameiginlegir dro-ttn-
arar Miðjarðarhafsins,“ næstum því öskraði
hann og stökk upp af stólnum.
Bæði ég og hans hágöfgi Claucare lá-
varður vorum honum hjartanlega samdóma,
eins og nærri má geta.
„Ég hefi alls ekki getað veitt neitt upp
úr Vizardelli ráðftierra mínum. Hann sér
dyggilega um, að öllu sé haldið leyndu
fyrir mér viðvíkjandi samsæri þvx, er hann
og vinxr hans, stjórnmálaskúmar FTakklandis,
eru að gera gégn landi mínu ag þjóð,“
sagði hann dálítið minna æstur en áður.
„Ég hefi iger.t a'lt, sani m.ér er .unt, til
þess að komast núkvæmlega eftir því, hvað
er ú seyði,“ sagði ég ofurrólega. „Ég hefi
iagt mig í líma til að komast eftir þessu
lieyndarmáli. En ég veit nú sem stendur
ekkert, — ails ekkert. Ég hefi ekki hina allra
minstu hugmynd um tilboð Frakka. Eijxs og
yðar hátign imun fullkunniugt, er hér urn ó-
umræðilega örðugleika að ræða, — örðug-
leika, sem ég hefi ekki getað yfirst'gið og sé
enn engah veg tií að yfirstíga."
„Þetta er bara ,skítt‘ alt saman,1' sagði
konungurinn og beit ú vörina, þegar hann
va:r búinn að gusa þessari dáfallegu setn-
ingu út úr sér. Það var vitanlegt, að hann
hataði' de Suresnes greifa frá þeirri stundu,
e? hann gerðist sendiherra Frakkiamds í
Ró'maborg. Frá bamæsku hafÖi hann ávalt
•litið Frakkland illu auga. Og nú hataði hann
það álíka og hann hataði sendiherra þesis,
de Suresnes. Hugsunin um það, áð Frakkland
væri að reyna að hnekkja vaidi Breta við
Miðjarðarhafið, kom í hann eins konaT tryll-
ingi að því, er virtist. Honum þótti a-uið-
sjáanlega yndislegt að vera prœll Stjrbret-
ans, og hann gnísti tönnum af iisku.
Að því búnu gerði hans hátign okkur Clau-
care lávarði það skiljanlegt með óbeinum
oröuni, að hann iangpðL til þess að tala við
mig einan um stund. Hans hágöfgi afsakaði
sig þegar og veik inn í dálítið biðherbergi
við hliðina ú stofu þeirri, er við vorum í.
Þiegar við vorum orðnir tveir einir, reyndi
konungurinn að hvessg augun á mig. En
ekki fanst mér nú mikið kyeða að því augna-
rúði. „Aðalús'tæðan til þess, að ég gerði boð
eftir yður, er sú, að ég ætla að spyrja
yður nokkurra spurninga. Ég hefi allstóran
hóp af hálaunuðum njósnurum. Þesis vegna
er mér unt að vita nokkuð mikið af þvi,
er gerist í stjórnmálum annara þjóða. Rúð-
herrar mínir ijúga að mér frá morgni til
kvölds. En njósnaxamir mínir gera það ekki
að því, er mér er frekast kunnugt. Starfi
njósnaranna minna er það að þakka, að ég
vissi fyrir nokkm, að þér, sem ég minniBft
að hafa séð, meðjan ég var að eins erfða-
prinz fyrir þremur úrum, emð fuiitrúi eða
umboðsmaður brezku utanríkisstjóimaTinnar.
Það voruð þér, sem íjóstruðuð upp milli-
landa-stórhneyksli, sem byrjaði í Frakklandi,
því að það voru frönsku Berthies-riffíamir,
sem það snérist um. Þér urðuð þú fyrri fcd
én frægur, fran.skur njósnari."
„Hvemig stendur ú, að yður er þetta kun*-