Vísir - 05.03.1915, Blaðsíða 3

Vl S 1 R
að einhvern tíma hefir kviknað í vél-
rúminu og báts-súðin brnnnið tii
stórskemda, en klætt hafði verið yfir
án þess að gera við byröinginn.
Telja menn hina mestu hepni, að
báturinn, jafn skemdur, hefir haidist
á floti i misjöfnum sjó.
Verður farið með bátinn hingað
til aðgerða, því ekki þykir tiltök ;
að halda áfram fiskveiðum á hon- ;
um, eins og hann nú er.
GUÐM. ÓLAFSSON
yfirdómslögmaður. Miðstræti 8
Sími 488. Heima kl. 6—8.
Det kgL octr
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar o. fl.
Skrifstofutími 8-12 og 2-8 Austurstr,
N. B. Nielsen.
Með e|s Yesta
kom úrval af
jacketta- diplomatfrakka- og kjólfataefn-
Um — ennfremur
röndótt buxnaefn? og 3 teg. blátt cheviot
f klæðaverslun
H. Andersen & Sön
Aðalstræti 16
Allskonar olíuföt
fyrir kvenfólk
pils, treyjur, ermar
og svuntur
{A er nýkomið með sama verði og áður
í Austurstræti 1.
Asg. G. Gunnlaugsson & Co.
Og
langmestar byrgðir, alt vönduð
vinna.
Skólavörðustíg 22.
Matthías Matthíasson.
Sími 497
Guölegt ráð ef verk það var,
víni ber oss hafna eigi,
e*i hafi óráð hent hann þar,
heid eg trúin veikjast megi.. —
Mér finst það sitja illa á Hjalta,
~~ sem auðsjáanlega er bannmaður
'í, að bera okkur Sveinbirni á
brýn ofstæki, Og að því er snert-
lr .Ummæli Hj. um »stóryrðin« í
fyrri grein minni, vil eg taka það
ba»i, að eg væri fús á að greiða
^an betur sundur, svo honum yrðu
bau skiljanlegri. En til þess þyrfti
*engra mál, og verður það því að
híða í þetta sinn.
Að lokum ska! eg víkja að því,
er Hj. reynir að koma öfugri mein-
in8u í eitt erindið í brag Sveinbj.
~~ En þaö er þarfleysa, að fást um
slíkt. Væntaniega niunu allir skilja
braginn, ef þe>r lesa hann í heild
s'hni, og ef þeir á annað borð
tJola, að heýrá þá ráðningu, sem
surnir fá þar.
bað mun og fjarri Sveinbirni,
að lasta almátlugan guð, þótt hann
hti svo á, áö það sé aimættinu til
hrygðar og vanþóknunar, að þjcð-
irnar leggi fjötra á sína eigin menn-
'ng> og hafni hinu góða, en velji
það sem ilt er.
3. mars 1915.
Vélbátur skemdur af
bruna.
Vélbáturinn »ísafold«, eign G.
Gunnarssonar kaupm. o. fl., stund-
ar nú fiskveiðar frá Sandgerði þessa
Vetrarvertíð. Hefir skipsmönnum
Þótt vatn sækja mjög í bátinn, en
°rsakir þess vissu menn ekki, þar
hl nú fyrir skemstu, að véiarmaður
^ók eftir að súð Dátsins var brunn-
,n undir klæðningunni í vélrúminu,
°g er betur var aðgætt, kom í Ijós,
Bergmál.
Frh.
En Hún klappar ekki eins og hin-
ir. Og mér finst það eitthvað svo
undariegt, að hún ein skuli ekki
láta ánægju sína í Ijósi. —
Hafði mér þá ekki mælst eins vel
°g eg hugöi? Eða var fólkiö að
gabba mig, og hún ein sem skildi
mig?
Svo er farið að dansa. Menn
Hjóta af staQ hver í kapp við ann-
an- Eg stend úti í horni og horfi
a> hvernig jafnaldrar mínir keppast
Vl®> að bjóða unnustu minni upp,
°2 Þjóta svo at stað með hana út
* br'ngiðu dansgleðinnar. Og þeg-
ar hún þýtur fram hjá horninu
minu, sé eg hvernig hún horfir
, Riaenandi á mig, eins og hún séað
sPyrja, hvort eg komi ekki bráðum.
Loksins sé eg mér fært að bjóða
henni dans, og við liðum af stað
* 4vals«. Eg held í brennheita
otij hennar og þrýsti hana, og
bn gerir það líka. Eg finn andar-
Fallegur kvengrímu-
búningur til sölu á
Bjargarstíg 15.
l^°i
ÓLAFUR LÁRUSSON
yfirdómslögm. Pósthússtr. 19.
Sími 215. Venjulegaheimakl.il —12
og 4—5
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður,
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi)
Venjul heima kl. 12-1 og 4-6 síðd,
Talsíml 250.
Bjarni IP. Johnson
yfirdómslögmaður,
Sími 263. Lækjargötu 4.
Heima 12—1 og 4—5.
drátt hennar, mjúkan og ilmsætan,
leika um andlit mér og vitj — og
cg lýt ofan að henni til þess, að
heyra betur það sem hún er að
hvísla að mér: hún er að þakka
mér fyrir ræðuna.
»En hví klappaðirðu ekki?« hvísl-
aði eg og hægði dansinn.
»Af því eg varð svo hissa að
heyra þig tala svona. Eg hélt þú
gætir það ekki. — Og svo gleymdi
eg öllu, nema að horfa á þig.«
Eg ræð mér ekki fyrir fögnuöi,
og svíf aftur af stað svo fjörglað-
ur og léttur á mér. Mér finst eins
eins og við séum að hefja göngu
okkar gegnum lífið, og alt sé fært
og leiki við okkur.
Mér finst, eins og ótal raddir séu
að hvísla að mér, hvað lífið sé
léttstígið við hliðina á þessari veru,
sem eg held í faðmi mínum, og
þrýsti fastar og fastar að brjósti
mínu.
Og áfram svifum við. Eg hefi
enga hugmynd um, að nokkrir séu
á gólfinu. Eg heyri aðeins hljóðfall
harmonikunnar, og með þvi berst
eg inn í einhvern töfra-heim, —
eitthvað þangað, sem eg hefi aldrei
0
komið áöur. Og mér finst eg sjái
framtíð mína líða framhjá í einu
geislabaði.
En nú þagnar fyrirspiíið. Viö
hættum dansinum og eg leiði unn-
ustu mína til sætis. Og mér finst
aldrei hafa legið eins vei á mér,
og þegar eg geng fram gólfið, til
þess að komast út og teiga hreina
loftið, er eg að hugsa um, hvað
það sé ánægjulegt, að vera trúlof-
aður.
IV.
Vornóttin, björt og friðandi, síg-
ur yfir. Eg halla mér upp aö
steininum og hlusta á lækjarnið-
inn. Hann er hið eina lífsmark
náttúrunnar hér umhverfis mig.
Au^u mín hvarfla niður aftur.
Eg sé hvar unnusta mín kemur.
Hún skimar hikandi í allar áttir,
eins og hún sé hrædd við það,
sem hún er að gera.
En hvers vegna ætti hún að vera
hrædd?
Hún, sem hlýðir lögmáli ástar
sinnar, og þrá hjarta síns. Hví
ætti hún að vera Kvíðin? Og þarf
SAMIN ENSK VERSLUNAR-
BRÉF, AFRITAÐIR SAMNINO-
AR O. FL. - FÆST HVORT
HELDUR VILL SKRIFAÐ EÐA
VELRITAÐ.
LEIFUR SIOURÐSSON.
LAUOAVEO 1.
hún að vera hrædd, þar sem hún
er að finna mig — ástvin sinn —
er hún ann hugástum?
Eða — er hún að gugna? Finst
henni, að hún sé að gera eitthvað
órétt?
Órétt ? — og móti hverjum?
Ekki mér, því hún veit, hvað
ást mín er sterk, og hvaö eg þrái
komu hennar.
En — sjálfri sér?
Getur henni fundist, að hún sé
að gera sjáifri sér órétt? Að hún
sé að svíkja sjálfa sig? Finni, að
ást sín sé ekki sönn — ekki eins
og hún ætti að vera? Að hún sé
að tæla sjálfa sig og kasta ryki í
augu mér?
__________En nú er hún komin.
Brosandi fleygir hún sér í faðm
minn, og hallar höfðinu að brjósti
mínu. Eg er heillaður af ilmsæti
vara hennar og teiga kossana svo
tugum skiftir.
Ást mín á ekkert takmark,
Hún þeytir mér inn í draumland
framtíðarinnar, þar sem eg er kon-
ungurinn, en unnusta mín drottning-
in, og riki okkar er endalaust.
Pétur Pálsson.