Vísir - 08.03.1915, Blaðsíða 3

Útsalan mikla á
P Hverfisgötu 50! |
10-40 | afsláttur á
Skófatnaði - Drengjafötum * Kvendrögtum
Manschettskyrtum o. fl o. fl.
JíoUB wu wuwa
\ &$xtt5\ww\ o$ kom\5 o$
feaup\5.
Guðm. Einarssono
Bandaríkin mundu standa þar mjög
framarlega, sem að annari menn-
ingu. Þess vegna ætti að taka
á móti tilboði Steingríms fegins
hendi.
Magnús Helgason sagðist
ekki hafa búist við umræðum um
þetta mál, svo sjálfsagt hafi sér
virst að taka tilboði Steingríms.
Af för hans til Bandarikjanna
mætti búast við góðum árangri.
Bandamenn standa framarlega í allri
menningu, eru dugnaðar og fram
faramenn miklir, skólalíf þeirra fjöl-
breytt, og mundi margt mega læra
af því. Legg ekki saman, hve meira
gagn geía orðið að þeirri för, eöa
að kynnast skólafyrirkomulaginu
danska.
Kennaralaun þau, er Steingrímur
færi fram á að fá, 1200 kr., væru
lág, fyrir mann í þeirri stöðu, er
verði að lesa mikið, leggja í bóka-
kaup o. fl. Það væri að eins fyrir
lausamann í þeirri stöðu, en ekki
fyrir mann sem ætti fjölskyldu.
Það sýndi ósérplægni manna, er
þannig vildu fórna sér fyrir störf
sin, án þess að hugsa um gull eða
gróða. Sama mætti segja um ann-
an mann, er nú hefði sótt um
fasta kennarastöðu við skólann, fyr-
ir lægri árslaun, en honum hafi
verið boðið fyrir önnur störf af öðr-
um. Hann vildi fórna sér fyrir barna-
kenslu-starfið. Þannig kvaðst hann
óska, að þjóðin ætti menn á hverri
fley tu
Jón Þorláksson kvaðst
ekki vilja hafa það ómótmadt, er
Bríet hefði haldið fram, að bæjar-
stjórnin væri nokkuð bundin við
það framvegis, að veita kennara-
stöður undir sömu kringumstæðum.
Aðal-atriðið væri ónefnt enn, það
væri, að bæjarstjórnin bæri traust
lil þessa manns fyrir dugnað og
áhuga , og vilji því veita honum
loforð fyrir föstu kenslustarfi við
skólann.
Vildi Iáta halda þeirri stöðu op-
inni fyrir Steingrím, er nú væri
laus við skólann, hefði bæjarstjórn
frjálsar hendur til þess.
B r í e t kvaðst mótfallin því, að
sú staða er nú væri laus viö skól-
ann, væri veitt karlmanni, því í
henni hafi kvenmaður verið, og
og undanfarið veitt fleiri karlmönn-
um embætti við skólann en kven-
fólki, jafnvel þótt þeir hafi ekki
starfað nema 2—3 ár við skólan,
en þær 10—20 ár. Áleit slíkt rang-
læti.
Nokkuð fleira var sagt um þetta
mál, en síðan samþykt að verða
við erindi Sleingríms með öllum
greiddum atkv. gegn 2.
Líkkistur
fást með öllum vanalegum litum af
ýmsri gerð, einnig úr eik, sléttar
eða skornar ef óskað er.
Helgi Helgason,
Hverfisgötu 40 (áður 6).
Sími 93.
|jjj| £ö§meww HjJH
ÓLAFUR LÁRUSSON
yfirdómslögm. Pósthússtr. 19.
Sími 215. Venjulega heimakl.il —12
og 4—5
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi)
Venjul heima kl. 12-1 og 4-6 síðd.
Talsfml 250.
Bjarni Þ Johnson
yfirdómslögmaður,
Sími 263. Lækjargötu 4.
Heima 12—1 og 4—5.
GUÐM. ÓLAFSSON
yfirdómslögmaður. Miöstræti 8
Sími 488. Heima kl. 6—8.
le§sU\wa
frá J Schannong.
Umboð fyrir ísland:
Gunhild Thorsteinsson í
Reykjavík.
langmestar byrgðir, alt vönduð
vinna.
Skólavörðustíg 22.
Matthfas Matthíasson.
Sími 497
Gefið til Samverjans, það
styrkir þá sem bágt eiga.
Skrautritun
Undirritaður dregur letur á borða
á líkkransa. — þeir sem gefa
kransa, ættu að nota sér það. —
Einnig skrifa eg nöfn á bækur
og afmæliskort o. s. frv. — —
Pétur Pálsson
Grettisgötu 22 B, uppi
Det kgl, octr
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar o. fl.
Skrifstofutími 8-12 og 2-8 Austurstr.
N. B. Nielsen.
Lesið auglýsingarnar í Vísi og
verslið við þá sem i honum auglýsa.
Þar fáið þið bestu kaupin.
Bergmál.
Frh.
Það ter hrollur um mig, þegar
eg hugsa til þess, að vera fjarri
unnustu minni árum saman, og mér
finst eins og kólna meira og meira,
eftir því sem nær dregur kaup-
staönum.
Eins og það gusti af skipinu,
sem klýfur ölduhryggina svo kná-
iega.
»Við verðum að hraða okkur,
svo við komum ekki of seint*, seg-
ir unnusta mín og slær í Sörla.
Skipið beygir inn á höfnina.
»Æ, eg kvíði svo fyrir aö fara,
elskan mín, má ekki hugsa til þess,
að skilja við þig«, segi eg, og get
ekkí varist því að tárast, þótt eg
vildi langtum heldur brosa, ef eg
gæti á þann hátt hughreyst hana.
En mér er það ómögulegt —
8et ekki annað en grátið.
*Hvaða vitleysa«, segir hún glað-
*ega. »Þú, sem ætlar að verða stór
sterkur og koma svoaftur. Tvö
ár, þaö er ekki langur tíini, þegar
við hugsum til þess, að það er
okkur eingöngu til góðs. — Og
— og svo giftum við okkur, þegar
þú kemur«, bætir hún við, ogrödd-
in titrar.
»En eg veit mér hlýtur að leið-
ast, að vera svona fjarri þér, og fá
aldrei að sjá þig, allan þennan
tíma«.
Hún segir ekkert og felur and-
lit sitt þannig, að eg sé það ekki.
Eg held hún sé að gráta.
----------Það erfariö að dimma.
Við kveðjumst með tárin í aug-
unum á bryggjunni, og svo er eg
fluttur út í skipið. — — Skipið
iíður af stað . . . og það dimmir
meira og meira.
Æska mín, draumórar mínir og
unnusta mín . . . alt fýnist það
inn í myrkrið . . . hverfur sjónum
mínum.
Eg staulast niður undir þiljur,
og fleygi mér í rúmið í klefa
mínum.
Eg er aleinn — og dimt um-
hverfis mig.
Alstaðar kolsvarta, þreifandi
myrkur.
Mig langar að hugsa um eitt-
hvað, en eg get það ekki.
Mig langar að sofna, og dreyma
um unnustu mína, en eg get ekki
sofnað.
Sjórinn skellur á skipinu . . .
skvampar rétt við höfðalagiö mitt...
og skipið hossast á öldunum. Nú
rís það svo hátt . . . og nú hrapar
það niður . . . eitthvað niður í
hafið.
Skyldi þaö koma upp aftur?
Ef skípið ferst . . . ef hafið opn-
ar sig og gleypir skipið?
Og mér finst hafið klofna sund-
ur, og skipið sökkva niður og hafið
hvolfa sér yfir það, en skipið held-
ur áfram að sökkva, dýpra og
dýpra.
Eg kenni sára tilfinning undir
bringspölunum, og nú færist hún
um allan líkamann, þess tilfinning.
Er skipið að farast — eðahvaö?
Guð minn góður, hjálpaðu mér!
IX.
Eg er kominn heill á húfi út
yfir hafið og búinn að vera þar
lengi — ósköp lengi, finst mér,
því eg þrái svo að koma heim.
Bréfberinn er að koma, og hjart-
að hoppar af fögnuði og eftir-
væntingu. f gær kom »Ceres« að
heiman, og vonir mínar hafa síð-
ustu dagana verið að lesa mörg
bréf og löng, sem eiga aö koma
með þessari ferð.
Bréf, — bréf, — bréf -!
Og bréfberinn heilsar mér glað-
lega og fær mér eitt brét. — Aö-
eins eitt . . .! En undarlegt er það
. . . það er svo þykt i miðjunni?
— Minnispeningur?
Eg ríf bréfið upp. En hvað er
þetta . . .? Gullhringur . . .? Og
það hringuritin h e n n a r!
Hvernig á eg aö skilja þetta? —
Hví er verið að senda mér hring-
inn hennar?
Og hvað stendur á þessum miða,
sem var utan um hringinn?
Eg titra allur, eins og mér sé
að verða ílt. Mér finst alt hring-
snúast fyrir augum mínum. Mig
svimar og óstyrkur færist upp eftir
fótleggjunum.
En las eg nú rétt?