Vísir - 09.03.1915, Qupperneq 3

VI S 1 R
ör umræðum bæjarstj.
4. mars.
Niðurl.
Byggíngarlóðir í erfðafestu-
löndurn.
Út af erindi K. Hjörtþórssonar
um að fá reit úr erfðafestulandi’
sínu breytt í byggingarlóð, urðu
nokkrar uuiræður. K: H. hefir reist
hús í erfðafestutandi sínu, en getur
ekki fengið lán út á þaö nema
hann eignist lóð þá sem undir hús-
inu er, og fái samþykki bæjarstjórn-
ar fyrir að breyta þeirri lóð í bygg-
ingarlóð.
Jón Þorláksson hélt því
fram, að rétt væri fyrir bæinn að
leyfa erföafestulandseigendum að
breyta reitum í landi því, er þeir
hefðu í byggingarlóð þegar þörf
krefði. í stórum erfðafestulöndum
væri mönnum oft nauðsyn á að
byggja, til þess að hafa betri að-
stöðu við ræktun landsins, og ef
bankarnir neituðu að Iána út á þær
byggingar, sem þar væru gerðar,
fylgdi þeim ekki byggingarlóð, væri
mönnuni alment gert ókleyft að
byggja í erfðafestulöndum. Nema
bærinn gengi inn á að breyta þeim
reituin landanna í byggingarlóðir,
seni húsín kæmu til að standa á,
og selja erfðafestulandshöfum þær.
Tr. Gunnarsson kvaðst
ekki sjá þann skaða, sem bærinn
biði við að verða við beiðni K.
H. um að breyta þe'm parti lands ii
hans í byggingarlóð, sem hann færi
fram á. K. H. tapaði við það 1000
kr., ef bæjarstj. yrði ekki við beiðni
hans.
Sveinn Björnsson vildi T
láta bæjarstj. gera samninga við bank-
ana þessu viðvíkjandi, svo bærinn
þyrfti ekki að láta af her.di part úr
erfðafestulöndunum, þar sem það
gæti valdið óþægindum síðar meir.
Nefndi sem dæmi lóð við Tjarnar-
götu, er nefnd væri »Fokkan« ;
= iBtrB =
3—4 herbergi með eldhúsi og geymslu óskast frá 14.
maí. Upplýsingar gefur
Jörgen Hansen hjá Zimsen
Þrátt fyrir verðhækk
UN Á EFNI, SELUR
EYV. ÁRNASON LANG-
Lík-
kistur.
LÍTIÐ Á BIRGÐIR MÍNAR OG
sjáíð mismuninn
1
ODYRASTAR,
VANDAÐASTAR
og
FEGURSTAR
ÁÐUR EN þÉR FESTIÐ KAUP
ANNARSSTAÐAR. TALS. 44.
/
A Laugavegi 24
er best að kaupa:
KÁPUR, KjÓLA, KARLMANNS-
FÖT og PRJÓNAFATNAÐ.
Hafið þetta hugfast.
Saumastofan mælir með sér sjálf.
hún væri þar til óprýði, en væri
haldið í svo háu verði af eiganda
hennar, að eigi hafi þótt fært að
kaupa hana. Þannig gæti það orðið
til óhagnaðar fyrir bæinn, að hér
og þar innan um erfðafestulöndin
ættu hinir og aðrir Iöðir, sem bær-
inn hefði engin umráð yfir, t. d.
við vegalagningar, stækkun bæjar-
ins o. s. frv.
Máli þessu að svo búnu vísað til
fasteignaneíndar.
Hrafnkell.
Lesið auglýsingarnar í Vísi og
verslið við þá sem í honum auglýsa.
Þar fáíð þið bestu kaupin.
frá J Schannong.
Umboð fyrir ísland:
Gunhild Thorsteinsson í
Reykjavík.
Skrautrltun
Undirritaður dregur letur á borða
á líkkransa. — þeir sem gefa
kransa, ættu að nota sér það. —
Einnig skrifa eg nöfn á bækur
og afmæliskort o. s. frv. — —
Pétur Pálsson
Grettisgötu 22 B, uppi
Tennur i
eru tilbúnar og settar inn, bæði ;
heilir tanngarðar og einstakar
tennur,
á Laugaveg 31, uppi.
Tennur dregnar út af lækni dag-
lega kl. 11 — 12meðeða án deyf-
ngar.
Viðtalstími 10—5.
Sophy Bjarnarson.
Ábyrgðin
kvæði eftir M. Gíslason, fæst i
bókaverslunum Sigf. Eymunds-
sonar, Sigurðar Kristjánssonar og
á afgr. Vísis.
Kostar 10 aura.
Líkkistur
fást með öllum vanalegum litum af
ýmsri gerð, einnig úr eik, slétfar
eða skornar ef óskað er.
Helgi Heigason,
Hverfisgötu 40 (áður 6).
Sími 93.
ij r..
ÓLAFUR LÁRUSSON
yfirdómslögm. Pósthússtr. 19.
Sími 215. Venjulega heima kl.ll—12
og 4—5
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi )
Venjul heima kl. 12-1 og 4-6 síðd.
Talsfml 250.
Bjarni Þ. Johnson
yfirdómslögmaður,
Simi 263. Lækjargötu 4.
Heima 12—1 og 4—5.
GUÐM. ÓLAFSSON
yfirdómslögmaður. Miðstræti 8
Sími 488. Heima kl. 6—8.
langmestar byrgðir, alt vönduð
vinna.
Skólavörðustíg 22.
Matthías Matthíasson.
Sími 497
Det kgL octr
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar o. fl.
Skrifstofutími 8-12 og 2-8 Austurstr.
N. B. Nielsen.
Bergmál.
Frh.
Og eg reyni að heröa mig upp
á meðan eg Ies hann aftur, þenna
litla bréfmiða. Stafirnir dansa fyrir
augunuiti. En þeir eru svo fáir, að
þar er ekki um að villast . . . Jú,
eg las alveg rétt:
— »Hérna er hringurinn. Alt á
milli okkar er búið. Eg hefi bund-
ist öðrum manni, og verð vonandi
gift honum þegar þú kemur!«
— Ekkert meira . . . hvorki upp-
haf né endir . . . Jú, — endir er
það — en er það mögulegt?
Og aftur ætla eg að detta, hnjá-
liðirnir bogna, og böfuðið hnígur
niður á bringu.
En þráin að skilja þelta, heldur
mér uppi.
Eg vil ekki trúa því, að þessu
sé svona varið . . .
En það er höndin hennar á þess-
um bréfmiða, og nafnið mitt innan
í hringnum.
Jú, eg verð að trúa því . . . Sann-
anirnar eru svo órækar.
Mér flnst alt í kringum mig verða
svo autt og tómlegt og eg aleinn að
reika um auðnina. Óg svo finst
mér, eins og eg sjálfur sé að hverfa,
að auðnin sé að gleypa mig. Og
eg heyri eitthvað vera að hvísla,
en heyri þó ekki hvað það er . . .
En eg veit það:
Eiðrof... brigðmælgi. . . svik ...
— Hún hefir brugðist niér!
En hvers vegna hefir hún gert
það?
Bara að einhver vildi svara mér ...
En það er enginn . . . Eg er'al-
einn!
Eg sé vonir mínar fölna upp og
verða að engu, Landið endalausa
er horfið, kastalarnir ramgerðu falln-
ir og — kongur og drottning stokk-
in úr landi. Og draummyndirnar
Ijúfu verða að stórum drekum, sem
æpa að mér og spúa eldi og
eimyrju.
Sælustundirnar og tilhugalífið
blandast beiskju og galli.
Og þó vildi eg lifa þær allar
saman upp aftur — -með henni og
deyja svo . . . Hverfa úr ljósinu og
yfir í myrkrið, en verða svo ekki
til, þegar yfirum kæmi. —
— En — nú er eg að veltast
í myrkrinu ... kolsvarta-niða-myrkri
. . . aleinn á auðninni.
— Svafa! Unnustan mín hjart-
kæra, sem eg trúði og tilbað —
hví hefirðu gert þetta? Hví hef-
irðu borið lífi mínu þyrna og þistla
og brasað yfir blómlendur vona
minna jökulstorku ótrygðar þinnar?
Þú, sem hefir unnað mér, elsk-
að mig sem fullkomna ímyndun
hugsjóna þinna, ímynd karlmensku
og drengskapar — annars hefðirðu
ekki látið mig draga hringinn á
fingur þér — hví hættirðu við alt
saman? — Hættir að elska mig?
Hvað hefi eg gert? — Hvað
hefi eg unnið til saka, að þú viljir
annan til þess, að vera ímynd hug-
sjóna þinna? Hvað hefir getað felt
mig svo í augum þínum og opn-
að þau, að þú sæir, aö eg væri
ekki lengur sá, er ást þín leitaði
og þráði?
Þetta vil eg fá að vita . . .
þessu vil eg fá svarað!
En það er enginn, sem vill svara
mér.
Vissi hún, hvað hún varaðgera
fyrir hálfu öðru ári, þegar hún var
að trúlofast mér, og fann hún á
hvaða grundvelli hún stóð, þegar
við settum upp hringana?
Fann hún þá, að hún var að
leika með okkur, að hún var að
tæla sjálfa sig, til þess, að svíkja
mig?
Eða hví gerði hún þetta . . .?
Hví lék hún mig svo grimmilega?
Efaðist hún um ást mína?
Hélt hún, að eg myndi gleyma
sér í glaumnum erlenda?
Ef svo er, þá skjátlast henni.
Aldrei hefi eg gleymt henni eitt
einasta augnablik. Altaf hefi eg
hugsað um hana, og þráð að sjá
hana aftur.
Og mér finst ennþá, eg þrái að
sjá hana, þrátt fyrir það, þótt hún
hafi »ástarbönd okkar í sundur
skorið.«
Aldrei hætti eg að hugsa um
hana, þótt það veröi á annan veg
sem eg geri það. Og mér finst bæði
eg þrái að sjá hana aftur, og kvíði
fyrir því.