Vísir - 20.04.1915, Blaðsíða 3

V iSi R
ÍDveWH S^tvUas’ tjttiJetiga sUvotv o§ funupavín. S'mv \9Ö.
Chr. Bjellands-
Fiskbollur,
Síld,
Sardínur,
Ansjósur
r eru lang bestar
nýkomnar í
Liverpool.
Kartöflur
*
1
Liverpool.
i
m r~—:----mm
1 B
ÓLAFUR LÁRUSSON
yfirdónisögm. Pósthússtr, 19.
Sími 215. Venjulega heima kl.l 1 —12
og 4—5
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi)
t^enjul heima kl. 12-1 og 4-6 síðd.
Talsfml 2SO.
Nokkra göða fiskimenn |K-F- uK
vantar á skip í Stykkishólmi.
Gröð kjör í boði. - Snúið yður til
Oscar Clausen,
Hótel ísland.
Heima kl. 4-5 e. m.
OSTAR
Saumafundur í kveld kl. 5 og
8. — — Síðasti saumafundur á
vetrinum.
Margarinið
ágæta
er komið affcur í versl
ótal tegundir, — þar á meðal Mysuostur og Schweitser-ostur —
eru komnir aítur í
Matarversl. Tóm. Jónssonar. Olsen.
Simi 212.
Bankastræti 10.
Ostar»g Pylsur.
Síðuflesk
reykt og saltað
°s
S k i n k e
ý k C W1 í
Liverpool.
Prentsmiðja Gunnars Sigurðssonar.
Margarinið
marg eftirspurða,
er nú aftur komið til
\ i
Jes Zimsen
K. F. U.M.
Biblíulesfur í kveld kl. 8l/2.
Rúm fyrir fleiri.
Kartöflur
===== ágætar —
ódýrastar í smákaupum og stór-
kaupum. Nýkomnar miklar birgðir
»
Sími 212.
Bankastr. 10.
í.es\S *>D\s\\
]xí Öi$et8\xit\\ ^$\W Sfcaúa$\\ttissot\. S\m\
Skrykkjótt gifting.
(Ensk saga.)
Frh.
Lawrence gekk heldur en ekki
greiölega inn á þetta, lofaði að sjá
um alt, s^in með þurfti, til vígsl-
unnar, leyfisbréf, þrest og annað,
og svo átti Glady að hitta hann í
Hyde Park, þar sem þau voru vön
aö hittast, og þaðan skyldu þau
svo fara saman heim til hans, þar
sem presturinn, John Kelby, átti að
vera fyrir. Jobn var gamall vinur
Lawrence, hann þekti Glady líka
og var hlyntur ráðahagnum. Eg er
hrædd um, að það hafi átt sinn
þátt í því, að svo var, að Sir John,
sem var hákirkjuprestur, var óánægð-
ur með það, hvað Sir David hneigð-
'st mjög að methodistatrú; en hvern-
‘g sem þvf var nú farið, þá var Sir
John fús á að mæta þenna tiltekna
Nðjudag, kl. 11, og bíða komu
Gtedy’s og Lawrence.
hetta var nú alt saman gott og
b!essaö, og þar sem báðir hlutað-
eigendur voru yfir 21 árs, hafði
Sir David ekkert yfir þeim að segja;
en samt sem áður, átti helst að
halda honuni fyrir utan alt saman,
En nú vildi Svo óheppilega til, að
einmitt sama morguninn, sem Glady
í spónnýjum göngukjól, var á leið
til Hyde Park eftir umtalinu, var
faðir hennar þar á gangi og kom
auga á hina fögru dóttur sína, og
fékk hann strax grun um, að eitt-
hvað væri nú á seyði. Hún hvarf
honum þó sjónum brátt aftur, en
þegar klukkan var rétt orðin 11,
sá hann hana enn og þá var hún
við hliðina á Lawrence í «bíl«, sem
hægt og hægt smaug áfram, innan
um aðra vagna. Sir David fékk sér
þá annan »bíl« og ók á eftir þeim.
Honum duldist ekki, að elskend-
urnir væru nú á leiðinni til hjóna-
vígslunnar, og hann einsetti sér, að
elta þau og bera fram mótmæli sín
gegn hjónabandinu — og hann lét
»bílinn« sinn elta þessa hamingju-
sömu elskendur. Lawrence og Glady
beygðu inn í litla. rólega götu,
Anne Road, þar sem Lawrence hafði
verkstofu sína. Það var ein af þess-
um smágötum, sem úir og grúir
af í úthverfunum, með röð af hús-
um með »villa«-sniði, sem líktust
hvert öðru, og gat ekki næðissam-
ari bústað fyrir málara, en í slíku
húsi.
Þegar þau Glady fóru út úr
»bílnum«, og létu haun fara burtu,
sagði Glady örugg og einskis ugg-
andi: »Eg get alveg eins komið
með þér upp, Lawrence, þó eg viti
nú að það á ekki við, en við erum
nú svo gott sem gift. Kannskejohn
bíði þegar uppi í verkstofunni.*
Lawrence kinkaði kolli við, »Já,
það lítur svo undarlega út, að þú
slandir hérna eftir á götunni, svo
v;ð skulum bara koma upp,«
Lawrence bjó á efsta lofti. Fyrst
var þar örlítil forstofa, svo kom
verkstofan, sem var mjög stór og
rúmgóð, og baka til var svefnher-
bergi og baðherbergi. Þaö var, að
öllu samtöldu, inndæll bústaður fyrir
einhleypan mann, en Lawrence var
þegar búinn að segja honum upp,
því að fyrst ætluðu hann og Glady
að ferðast til Frakklands og Spán-
ar, og þegar þau kæmu heim aftur,
ætluðu þau að leita fyrir sér, eftir
stærri og betri bústað. En í þessari
verkstofu hafði Glady séð Lawrence
í fyrsta skifti, og hann unnið ást
heunar. En hún kom þar með
frænku sinni Lady Westoner, sem
var að Iáta Lawrence mála fyrir sig
ýmsa staði úr skemtigarðinum sín-
nm. Hafði Glady þess vegna viljað
að vígslan færi fram einmitt þar.
Sem vitni gátu þau notað Mr. og
Mrs. Stubbs, sem þrifu til í her-
bergjum hins unga málara og voru
einlægir vinir hans.
Þegar þau Glady komu inn í
verkstofuna, rak þau bæði í roga
stans. Á miðju gólfi stóð gríðar-
stór eikarskápur. Hann var með
þessum hræðilega þýska útskurði,
klunnalega smíðaður, en íburðar-
mikill, svo að hann gekk mjög í
augu á fólki, sem ekki hefir góð-
an smekk en sækist eftir gömlum
húsgögnum. En rúmgóður var
skápurinn. — Það vantaði ekki.