Vísir - 12.05.1915, Blaðsíða 3

V 1 S i ti
pHir Samtas' síivot\ feampaovtv. §\vcú
mm
Kaupendur Vfsis, sem fiyija búferlum um krossmessuna, eru vinsaml. beðnir að gjöra afgr. við vart strax.
heilsa, þá ætla eg mér aö taka op-
inberlega hart á öllu því, sem mér
virðist alveg óviðeigandi t opinber-
um málefnum, hver svo sem í
hlut á.
Þetta málefni er nú frá minni
hálfu þegar útrætt, og þakka eg Vísi
fyrir góða aðstoð og málfrelsi, og
prestinum fyrir hreinskilið og inann-
úðlegt svar.
Tilganginum er náð í bráðina.
Eg hefi kvartað. Kitstjórinn hefir
gert röggsamlega athugasemd og
presturinn hefir svarað.
Við sjáum nú til hvað setur til
næsta fermingardags.
Reykjavík 9. maí 1915.
Bförn Pórðarson.
Hálslírt
Og
Hálsbindi.
Stórt úrvaS.
Sfurla Jónsson.
Skófatnaður!
Allar skófainaðarbirgðir mínar verða nú seidar iil
mánaðamófa með verksmiðjuverði.
Hvergi jafnódýrt!
Motið iækifserið!
Sturla jónsson.
A. Gudmundsson,
heíidsölu- & umboðsverslun
vekur hérmeð athygii heiðraðra kaupmanna á að verslunin hefir nú
hér liggjandi ýmsar vörur svor sem:
Haframjöl. — Rúgmjöl. — Rúsínur. — Sveskjur —
Margarine. Fíkjur
Skrifstofa (fyrst um sinn) í Pósthússtrætí 11, uppi.
(Skrifstofur P. I. Thorsteinsson i Likv.) Talsími 146.
arlmannsfatnaður.
Alklæði
og
Dömuklæði
v
mesta, besta og ódýrasta
úrval í bænum.
Sturla Jónsson.
"F\Á-r> sem 1 fyrra sumar ^en£'
JL t/1 j uð B e i S I i að lám
hjá Sigurpáli sál. Ólafssyni, eruð
hér með alvarlega ámintir um að
skila því hið bráðasta til
Halldórs Dórðarsonar
Ingólfsstræti 21.
gaedíniT
TAD
H É R M EÐ tilkynnist öllum heiðruðum við- skiftavinum mínum, að eg held áfram mínu þvottahúsi, eins og að undanförnu, á sama stað, Skólavörðstíg 12. S. Ólafsson. Sturla Jónsson. 1 1 ' hvergi jafn fjöi- breyttar byrgðir né ódýrari. Sturla Jónsson. Prentsmiðja Ounnars Sigurðssonar.
^aupvl öt l%í 6t$eVSvuuv §&attac&úmssou. Svmv
Ér dagkók
læknisins.
(Lauslega þýtt.)
T'rh
»Eg vissi alls ekkert um það,
fyrr en North talaði um það«, sagði
Russe'l. Báðir bræðurnir North
fengu inflúensu, sá yngri varð
einkutn mjög þjáður, og á eftir
þjáðist hann af svipaðri taugabiiun
og þeirri, sem nú hefir komið fram
hjá l everal sjálfum, þó að hún
kænu fram í antiari mynd. En eg
vissi ekki um, að Feveral hefði
ráðlagt hottum að breyta unt veru-
stað, og tnig undrar mjög, að hann
skyldi senda hann til annars eíns
staðar eins og Monte Carlo er.«
»Hvers vegna fttrðar yður á því?«
spurði eie. —
í>Vegn- hinna stórkostlegu pen-
mgaspila, sem þar eru spiluð. Eg
hef aidrei þekt nokkurn inann, setti
hefir aðra eins andstygð á öllu,
sem að spilunt lýtur, eins og Fe-
veral. Faðir hans var fyrir mörgum
árum ákaflega fíkinn í spil, og þeg-
ar Feveral var barn, komst hann
að raun um þær hræðilegu afleið-
ingar, sem þessi löstur hefir í för
með sér. Mig undrar því stórum,
að hann skuli ráðleggja sjúklingi
sínum að fara þangað, sem hann
er í mestri hættu fyrir* þessum
freistinguni.«
Eg hugeaði mig um augnablik.
»Vitið þér annars, hve langt er
síðatt að North bræðurnir höfðu
inf!úensu?« spurði eg því næst.
»Hvers vegna spyrjið þér um
það?«
»Eg hef mínar ástæður fyrir
því. Eg skal segja yöur, að ef Fe-
veral hefir ráðlagt þetta, eftir að
hann sjálfur varð veikur, þá getur
það ef til vill orðið mér leiðarvfsir
til að finna hans núverandi dvaiar-
stað.«
»Eg ski! ekki, hvaö þér eigið
við«, sagði doktor Russell hálf ó-
þolinmóður, »en eg veit að yngri
broðirinn North fékk veikina rétt
eftir að Feveral var kominn á fætur
eftir leguna. — Eftir legttna þjáðist
hann mjög af taugaveiklun. Feve-
ral talaði við mig um hann einu
sinni, og eg sagði þá, að hann
ætti helst að ferðast. En það var
ekki fyrr en í dag að eg fékk að
viía, að þessu ráði hefði verið fylgt.«
»Þökk<-, svaraði eg, »upplýsing-
ar yðar eru ntjög þýðingarmiklar.
Ef eg gæti nú fengið að vita ut-
anáskrift North’s í Monte Carlo, þá
hygg eg að eg hafi hér ekki meira
að gera, og ætla því, ef hægt er,
að reyna að komast til Lundúna
með miðnæturiestinni.
»Hvað eigið þér við? Eg skil
ekki vitund í öllu saman.«
»Eg get setn stendur ekki skýrt
þetta nánar«, svaraði eg, »en viljið
þér gera mér þann greiða, að senda
nokkur orð til Norlhs undir eins og
biðja hann um utanáskrift bróður
síns?«
»Já, það skal eg gera tneð á-
nægju. Þá erum við rétt komnir
heim aftur og þér getið fengið
svarið upp á bréfið til Norths á
meðan við borðutn kvöldverð.«
Russell skrifaði bréfið þegar í
stað og sendi svo með það. Síðan
fór hann með mig inn í borðstof-
una, og borðuöum við þar litla
rnáltið. Við höfðum ekki enn lokið
við máltíðina þegar svarið kom frá
North, og með það í vasanum
hélt eg síðan aftur til Lundúna.
Á meðan eg þaut til baka til höf-
uðborgarinnar með hraðlestinni,
styrktist hjá mér sú hugsun, sem
komið hafði frant í huga mér, þeg-
ar eg heyrði að Feveral hefði ráð-
lagt North að fara til Monte Cario
sér til heilsubótar. Þetta, sem hann
hafði ráðlagt honum, var einmitt
þveröfugt við það, sem hann hefði
ráöiagt, ef hann hefði verið með
réttu ráði. í einhvers konar óráði
hafði hann ráðlagt North, að breyta
*úm verustað og fara einmitt þang-
að, sem flestar freistingar biðu
hans. En gat nú ekki skeð, þar sem
þessu er þantiig varið, að hann
færi sjálfur eftir sömu ráðlegging-
unni. Það, að hann hataði og
hræddist spil, þegar hann var með
réttu ráði, gerði það mjög líklegt,
að hann einmitt gerði hið gagn-
stæða, þegar hann var ekki með
öllum mjalla.