Vísir - 21.05.1915, Blaðsíða 3

V * S 1 K
Satútas’ o^ feampavúw S'«ú VÖO-
Kartöflur
eru nýkomnar til
Jóns Hjartarsonar
81 Co.
Blóðappelsínur
og
laukur
fæst í verslumnni
BreiðabHk
Lækjargötu 10.
BRENT OG MALAÐ
KAFFI
BEST í VERSLUN
Ísgríms Eyþórssonar
Sími 316. Austurstr. 18
íHveiti,
gerduft, eggjaduft,
sítronolía, kardemomme,
er best að kaUpa í
Nýhöfn.
Hressandi og svalandi er
<M\S
ut }í\^\ö$w.
—o:—:o—
8 tegundir hver annari betri.
Atsúkkuladi,
Cuchard,
Toblers, ennfremur
Consum,
»Ciríum*,
Konfect,
Lakkrítz,
og m. m. fl. fæst hjá
Jóni Hjartarsyni & Co.
IsL smjör
til hátíðarinnar,
fæst hjá
Jðni Hjartarsyni & Co.
Sév W ^veUsuöótav
drekka menn
C6NTRAL-
OG
REFORM-
iraM
sem fæst í
Jí % f\ ó S n.
Magnús Guðmundsson
Skipasmiður. Hverfisg. 68 A.
Venjul. heima 2—3.
Sími nr. 76
Öi Gosdrykkir,
Saft, f
Edik, |
fæst hjá
Jóni Hjartarsyni & Co.
Súkkulaði
margar tegundir, hvergi
betra en í
Nýhöfn.
Ullar-
prjónatuskur
keyptar hæstá verði mót pening-
ingum eða vörum í
Vöruhúsinu.
Hvergi í bænum eru
sVuööas\vts\u
jafn góð og ódýr
eins og I versluninni á
Frakkastíg 7.
Sími 286.
Stúlka,
heist æfð, getur fengið vinnu frá
1. júní í stórri »manufactur*.verslun
hér. — Tilboð, merkt: »Dömubúðc,
sendist afgr. Vísis fyrir 25. þ. m.
y v\Vasunn\)\v\dtav,
Cigarettur,
Cigariilos,
hvergi betri en hjá
Jóni Hjartarsyni & Co.
Smjörlíkið
besta
fæst nú stöðugt hjá
Jes Zimsen.
Alt sem með þarf,
til að búa til
svo þær verði reglulega góðar,
er best að kaupa hjá
jes Zimsen.
Perur 3 teg.,
Apricosur,
Ananas,
Jarðarber.
Fruit Saiad,
fæst hjá
Jóni Hjartarsyni & Co.
Seuö\5 a\x$l\^s\x\$ar
ttmawtega.
yau\\\? ól Jvá 6ÍQev5\v\u\ SfeaWa^v\mssot\. Súx\\
(Jr dagbók
læknisins.
(Lauslega þýtt.)
Frh.
*
II.
Á elleftu stundu.
Dag nokkurn, seint í október, fór
eg með járnbrautarlest frá Waterloo^
stöðinni til Salisbury, Eg ætlaði að
dvelja vikutíma hjá gömlum vini
mínum, Romney hershöfðingja. Eftir
að hershöfðinginn hafði dregið sig í
hlé frá hernaðarstörfunum, keypti
hann herragarð einn í Wildshire,
og hann hafði margoft beðið mig
að koma þangað, að fmna sig.
Ait til þessa hafði eg ekki getað,
sökum annríkis. 'heimsótt High Court,
svo hét hö)! hershöfðingjans, en nú
var það af sérstökum ástæðum, að
eg ákvað að breyta nú til og hverfa
nokkra daga burt frá binum mörgu
störfum, sem á mér hvíldu, bæði til
að geðjast vini mínum gamla, og
unna mér um leið hvildar og
skemtunar.
Eg átti að koma til High Court
seinni hluta þriðjudags, og næsta
fimtudag ætlaði Iris Romney, hin
fagra einkadóttir hershöfðingjans,
að halda brúðkaup sitt með ung-
um manni, að nafni Vane, sem var
kapteinn í nítjándu herdeildinni.
Eg hafði þekt Iris frá því hún
var barn, og fór nú til að óska
henni til hamingju. Eftir þeim bréf-
um að dæma, sem eg hafði fengið
frá Romney hershöfðingja, var Vane
kapteinn svo fullkominn tengda-
sonur, sem framast varð á kosið:
heiðarlegur, góður og hugsandi
maður. Þar að auki hafði hann,
sem kapteinn, álitlega stöðu í þjóð-
félaginu, og hann átti allmiklar
eignir.
»En það er nú ekki af þeirri
ástæðu einni, að Vane er í öllu til-
iiti maður, sem eg og móðir Irisar
vilja eignast fyrir tengdason«, skrif-
aði hershöfðinginn í síðasta bréf-
inu til mín, »heldur eru iíka aðrar
kringumstæður, sem gera það að
verkum, að þetta hjónaband léttir
steini af hjarta mér. Veslings Iris
okkar, sem að fríðleik skarar fram
úr því, sem alment gerist, eins og
þú veist, hefir nú í hálft ár sætt
mjög ókærkominni, og eg get bætt
við, mjög nærgöngulli eftirsókn frá
nágranna okkar, sem á næstu land-
eigriina við okkur. Þaö cr mjög
ógeðfeldur og ómentaður maður,
að nafni Ransome. Hann hefir ekki
látið sér segjast, enda þótt bæði
Iris og við, foreldrar hennar, höf-
um neitað bónorði hans, og nú
upp á síðkastið er svo langt kom-
ið, að Iris þorir naumast að ganga
einsöntul út. Ransome situr nefni-
lega stöðugt um hana og eitir hana
á röndum, til þess að endurnýja
við hann sínar sífeldu umleiíanir.
Já, hefði ekki svo vel viljað til, að
þau Iris og Vane trúfofuðust, þá
hefðum við neyðst til, barnsins
okkar vegna, að fara frá High Court.«
Eg veitti þessum kafla úr bréfi
vinar míns enga sérlega eftirtekt,
þegar eg las hann. En forlögín
höguðu því þannig, að eg hugsaði
um hann síðarmeir.
Klukkan var nálega þrjú eftir
miðdag, þegar eg kom til High
Court og hitti Iris í stóra forsaln-
um. Hún var umkringd af fjölda-
mörgum hundum og var að setja
upp hjartarskinnsglófa, þegar eg
kom. Hún hafði hatt á höfðinu
og ætlaöi augsýnilega að fara að
fara að heiman. Þegar hún heyrði
að eg kom, snéri hún sérsnögg
lega við og gekk hratt á móti mér.
»Ó, ert það þú«, kallaði hún og
rétti mér báðar hendurnar. »Ó,
hvað það var fallega gert af þér!
Er eg mikið breytt, læknir, — er
auðvelt að þekkja mig aftur?«
»Já, það er auðvelt að þekkja
þig aftur«, svaraði eg, og horfði
með aðdáun á hina ungu stúlku.
»En náttúrlega hefirðu breyst mikið.
En hvað þú ert oröin há! Þú
varst líka barn, þegar eg sá þig
seinast.*
»Nú, eg var samt fimtán ára«,
svaraði íris, »og hin óþekkasta og
skoplegasta skepna, sem hægt er
að hugsa sér. Nú er eg átján ára,
og fullvaxin. Mér þykir fjarska
vænt um, að sjá þig aftur.
*