Vísir - 26.05.1915, Blaðsíða 3

V l S I R
JkeWS Satt\tas’ ^uJSetiaa sítvon o$ liampav\n. S'w\ \96.
Besta gulrófnafræ Skrifstofur 5 Kveldúlfur
psr eru fluttar
er nýkomið og alt annað
matjurtafræ
að eins bestu tegundir.
Blómsturfræ, Blómiaukar fKSi Rósir
er selt á Laugaveg 10,
(klæðaverslun Guðm Sigurðssonar).
Drekkið
Mörk
Carisberg
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar.
Aðalumboð fyrir ísland:
Nathan & Olscn;
Atvinna.
Nokkrar stúlkur, v a n a r síldarsöltun, verða ráðnar til Siglufjarðar.
. . ■ — Hátt kaup........ : -... ■ =
Hallgr. Tómasson.
Laugavegi 55.
í hið nýja hús félagsins við
wr V a t n s s t í g. sm
Talsfmar féfagsins eru:
M 511 skrifstofan (framkv.stjórarnir).
M 525 skrifstofa (alm. atgreiðsla).
M 246 vörugeymsluhúsið.
^wwwa- kx\í
fást nú keyptar í
^ y óS y aYsVó%\tm\.
Jón Kristjánss.
iæknir.
Qigt og hjartasjúkdómar.
Fysiotherapi.
Bókhlöðstíg 10 (uppi).
Viðtalstími 10—12.
Prentsm. Gunnars Sigurðssonar.
Guðm Pétursson
massagelæknir Garðastræii 4
Sími 394. Heima 6—8 síðdegis.
Sími 394.
Gigtarlækning — Sjúkraleikfimi —
Böð (hydrotheraphi) — Rafmagn.
Smjörlíkið
besta
fæst nú stöðugt hjá
Jes Zimsen.
Magnús Guðmundsson
SkipasmiOur. Hverfisg- 68 A.
Venjul. heima 2—3.
Sími nr. 76
öt ÖtQOYÍinwv Skalla$Y\mssow. S'«ú S96.
ffr dagbók
læknisms.
(Lauslega þýtt.)
Frb
»Má eg tala við yður fáein orð,
herra? Eg þarf að segja yður noklc-
uð. Get eg ekki fengið að tala við
yður undir fjögur augu? Eg skal
ekki tefja yður meira en eina mín-
útu.«
»Jú, það getið þér gjarnan*,
svaraði eg, »við. erum hér einir.
Segiö einungis þegar í stað það,
sem yður liggur á hjarta.«
Látbragð mannsins olli mér óró-
semi. — Hann hristist allur og
skalf.
»Þetta kvöld verður hræðilegt«,
sagði hann. »Það mun gera útaf
við vorn gamla hershöfðingja. Ó,
herra, hvað eigum við að gsra?«
Ef þér viljið segja mér, hvað
það er, sem yöur liggur á hjarta,
þá get eg ef til vill hjálpað yður«,
svaraði eg. »Herðið nú upp hug-
ann, góðurinn minn, og segið mér,
hvað að yður gengur.«
Maðurinn stóð nú á fætur.
»Það er mjög sorglegt*, tók
hann til máls, »og það hefir gerst
svo að segja íyrir framan dyrnar
hjá okkur. Herra Ransome hefir
fundist dauður í kjarrinu, skamt
hér fyrir utan höllina, fyrir tæpurn
klukkutíma síðan. Hann lá á grúfu
með hendurnar teygðar út frá öxl-
unum. Höfuð hans var molaö og
byssan lá við hlið honum. Nú er
búið að bera hann heim, og það
er sagt, að þegar sé búiö að gefa
skipun um, að handtaka morðingj-
ann. En hver getur hafa drepið
hann? Eg vildi gjarnan gefa 500
pund til þess, að hershöíðinginn
fengi ekkert að vita um þetta.«
í sama bili komu margir menn
inn í salinn, og eg snéri mér
snögglega að þjóninum. —
»Þey«, sagði eg með bjóðandi
rödd, »geymið þetta alt hjá sjálf-
um yður, fyrst um sinn. Ef hægt
er, að leyna því fyrir fjölskyldunni,
þangað til dansleikurinn er á enda,
þá er mikið unnið. Þér geröuð
alveg rétt, að trúa mér fyrir þessu,
og við skulum voua, að það kom-
ist ekki upp, fyrr en á morgun.«
Þjónninn kinkaði lcolli og fór.
Um leið kom Vane til mín, og
sagði: »Hljóðfæraslátturinn fer nú
að byrja. Iris og eg eigum að
stjórna fyrsta dansinum, en hún er
auðvitað fús á, að dansa einn eða
tvo dansa seinna við yður.«
»Já, það vona eg.«
»Þarna er hún, við skulum ganga
til hennar*, sagði Vane.
Við gengum eftir hinum stóra
og skrautlega danssal. Iris stóð hjá
foreldrum sínum, fast hjá aðalinn-
ganginum. Þau voru önnum kafin,
að taka á móti gestunum, sern
streymdu inn í sífellu.
Fáum mínútum síðar var þétt-
skipað í salnum, af glöðu ungu
fólki, sem dansaði eftir hljóðfæra-
slætti frá ágætlega æfðri fiðluleik-
arasveit, sem hafði verið fengin frá
Lundúnum, við þetta tækifæri.
Vane og Iris færðu upp fyrsta
dansinn. Allra augu fylgdu þeim,
þar sem þau liðu áfram í vals.
Andlit Irisar var svo fjörlegt, og
það var svo mikill geislandi ljómi
í augum hennar, að eg fór að líkja
henni saman við gyðjuna Iris,*)
sem hún hét í höfuðið á. Mér fanst
yfir henni nokkuð af hinti marg-
breytilega Ijósi regnbogans.
Eftir fyrsta dansinn hófst brátt
sá næsti. Romney og kona hans
stóðu ennþá við dyrnar. Eg tók
eftir því, að roðinn, semáðurhafði
komið í mig óhug, var nú aftur
kominn á andlit hershöfðingjans.
Hann var maður, sem hafði átt
góða daga, og auk þess, eins og
eg hefi áður minst á, mjög hold-
ugur, og þess vegna olli þessi ó-
eðlilegi roði og gljáinn í augum
hans mér óróa. Eg vonaði innilega,
bæði af þessari ástæðu og öörum,
að hinn hræðilegi viðburður, sem
gerst hafði í kjarrinu, yrði honum
ekki kunnur, fyrr en að loknum
dansleiknum.
*) Iris var gyðja regnbogans í
goðafræðinni grísku. — Þ ý ð.