Vísir - 01.07.1915, Blaðsíða 2

VISIR
VISIR
kemur fyrst um sinn út kl. 12 á
hádegi,
A f g r e i ð s I a blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl 8—8 á hverj-
um degi.
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrífstofa á sama stað, inng. frá
Aðalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
kl. 12-2.
Sími 400.— P. O. Box 367.
Ur bréfi
Vandervelde til Schei-
demanns, jafnaðar-
mannsins þýska.
—o—
— — Þér segið, að ef eg hefði
talað í París, frammi fyrir verka-
mönnum úr jafnaðarstéttinni, hefði
þar að öllum líkindum komið fram
svæsnustu mótbárur. Eg trúi naum-
ast mínum eigin augum, er eg les
slík ummæli, því að þau bera þess
ljósan vott, að þér hafið ekki nokkra
hugmynd um þá ægilegu eindrægni,
er ríkir bæði í frakkneska og
belgiska öre'galýðnum gegn frum-
kvöðlum þessa hryllilega stríðs,
Þar næst furðið þér yður á því,
að annar eins jafnaðarmaður, frið-
arvinur og alþjóða-postuli og eg
er, skuli þó »halda fram ófriði til
síðustu stundar.« Ekki hefi eg nú
haft þessi orð, en ef á að skilja
orðin »stríð til síðustu stundar* á
þann veg, að það sé stríð þangað j
til Vilhjálmur II. sé unninn, líkt og ,
Napoleon III., þá felst hugsun mín I
fyllilega í þeim. Reyndar hefi eg
með þessum orðum ekki gert annað
en láta í ljós hið sama og gert
hafameð Lundúnasamþyktinni a 11 i r '
jafnaðarmenn Bandamanna, þar á
meðal einnig MacDonald, Keir
Hardie og aðrir fulltrúar frá 1 n d e-
pendent Labour Party.
Afstaða mín virðist þó hneyxla
yður mjög, »af því að Vandervelde
er ekki einungis einn úr belgisku
stjórninni, heldur einnig forseti al-
þjóðafélags jafnaðarmanna.* Finst
yður þá, hr. Scheidemann, að þessi
nafnbót meini mér að hafa ákveðna
skoðun ?
Siðferðislega eigið þér nokkra
sök á því, að her keisarans hefir
gegn öllum rétti misboðið hlutleysi
Belgíu og farið með báli og brandi
og grimdarverkum um mitt auma
land, því að þér hafið talað máli
ófriðarins (verið meðmæltur fjár-
veitingum til hans). Lýðhýsi vor
hafa verið brend, fulltrúar vorir og
embættismenn hafa verið teknir í
gisling eins og hverjir aðrir. Verka-
menn hafa svo þúsundum skiftir
verið flæmdir heiman að og orðið
að fara í útlegð. Hermenn vorir
hafa sýkst af kæfandi gasi, svo að
blóöið hefir gengið upp úr þeim,
og dáið að lokum, eftír óumræði-
legar kvalir, í sjúkrahúsunum í
Flandern. Ef konan mín hefði farið
15 dögum seinna úr Bandaríkjun-
um, hefði hún farist með Lúsitaníu,
ásamt öðrum, er þar voru níðang-
urslega myrtir. Alt það, sem eg
elska, á við böl að búa. Alt það,
sem eg hefi andstygð á, leitast við
að yfirþyrma oss — og þegar eg
"V..
fcaupw e\us o§ a5\u
\jon\U
T I L M I N N I S:
Baðhúsið opið «■ d. 8-8, Id.kv. til 11.
Borgarst.skrifjt. í fcrunastöð opín v. d
11-3 og 5-7
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-2V2 og 5l/2-7
K. F. U. M. Alm. samk. sunnd. 8‘/2 siðd.
Landakotsspít. Sjúkravitj.tími kl. 11-1.
Landsbankinn 11 -21/, og 5'V-öVa. Banka-
stjórn 12-2
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Útlán 1-3
Landssíminn opinn v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið lV2-2l/2 síðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
: Samábyrgðin 10-12 og 4-6
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d
Vífilsstaðahælið. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Stúlka óskast.
Holger Wiehe háskólakennari, sem flytur hingað í sumar,
óskar eftir þjónustustúlku til 'nniverka.
Hátt kaup í boði.
Talið við Guðmund Magnússon rithöfund, Grundarstíg 15.

10—20 stúlkur vantar h.f. »Eggert Oiafsson«.
Semjið við
Guðm. Guðmunclsson,
í húsum G. Zoega. Hittist frá 10—2 og 4—7.
svo tala máli þeirra, sem berjast og
eiga í vök að verjast, þeirra, sem
verða að láta lífið í þessum ófriði,
sem jafnvel eftir yðar játningu er
oss Belgum óhjákvæmilegur sjálfs-
varnar-ófriður, þá eruð þér agndofa
á afstöðu minni ?
Hvað á eg þá að hugsa um yð-
ar afstöðu ? Framh.
Skilnaðarótti
—o —
.Knútur Berlín hefir ritað grein í
danska blaðið »Köbenhavn«, þann
12. þ. m. Talar hann þar um stað-
festing stjórnarskrárinnar og afstöðu
íslenskra stjórnmálamanna til sam-
komulags-tilboðs Dana, er þre-
menningarnir komu með frá Kaup-
mannahöfn.
Aðallega talar prófessorinn um
það, hverjir þeir séu, er Einar Arn-
órsson muni styðja í máli þessu.
Nefnir hann þar Sambandsflokkinn
og brot úr Sjálfstæðisflokknum. Ber-
lín segir, að ekki sé hægt að byggja
á því með neinni vissu, að Einar
Arnórsson muni hafa meiri hluta
þingmanna með sér, en þótt ráð-
herra voni, að svo muni fara, »þá
megi þessi von Einars Arnórssonar
ekki hafa nein áhrif á afstöðu Dana i
til málsins.« Danmörk megi exki
ganga inn á nýjar tilslakanir, er á
nokkurn hátt hreyfi við eða geri
breytingu á stöðu íslands í hinu
danska ríki, þó að það geti orðið
til þess, að hjálpa íslenskum stjórn-
málamanni til að afla sér meiri hluta
á þingi.« Og manna síst megi
Danir »sýna slíkt traust manni sem j
Einari Arnórssyni, er hafi verið
fremstur í flokki þeirra manna, er j
haldi því fram, að íslendingar séu '
frá ríkisréttarlegu sjónarmiði alger-
lega óháðir Dönum.« Enn fremur
bendir Berlín á það, að jafnvel þótt
ráðherra hafi meiri hluta á kom-
andi alþíngi, þá sé engin vissa
fengin um það, að svo verði fram-
vegis, sérstaklega þegar þess sé
gætt, að við staðfestingu stjórnar-
skrárinnar aukist kjósendafjöldinn
um meira en helming.
í sambandt við þetta bendir hann
á, að stjórnarandsfæðingar hafi sigr-
að við kosningarnar 1908 og 1914.
Þess bæri líka að gæta, að hinir
konungkjörnu, sem nú styðji Einar
Arnórsson, verði afnumdir með
stjórnarskrárbreytingunni. En jafn-
vel þótt Einar Arnórsson sigri við
næstu kosningar, þá telur Berlín
það talsverðum vafa bundið, að
flokkur hans verði svo »rigsvenlig«,
eins og hann kemst að orði, að
það borgi sig fyrir Dani að ganga
inn á nokkrar ívilnanir. Fer pró-
fessorinn síðan að athuga þá menn,
er helstir séu stuðningsmenn ráð-
herra. Telur hann þar upp: Guðm.
Björnsson landlækni, er hann segir
að sé einn af ötulustu forvígis-
mönnum þess, að íslendingar fái
siglingafána, geti sjálfir farið með
utanríkismál sín og hafi rétt til
þess, að segja sig úr sambandinu
við Dani. Enn fremur nefnir hann
þá, Guðm. Hannesson, Jón Þor-
kelsson og Gísla Sveinsson, er hann
telur alla skilnaðarmenn. Fer hann
síðan nokkrum orðum um skilnað-
arbækling Gísla og greinar hans í
ísafold. Þykir honum alt þetta benda
í þá átt, að Danir megi með engu
móti slaka til við íslendinga og
endar loks með þeim orðum, að
frá dönsku sjónarmiði séð, sé það
ekki iétt, að styðja að því, að af-
nema Dannebrog á ísiandi og ganga
inn á ívilnanir, er geri skilnaðar-
mönnum hægara fyrir, er þeir álíti
tíma til þess kominn að slita sam-
bandinu.
Þ ý ð i n g a r
eftir G. Ó.
Guðleysinginn
(eftir Sofokles).
Ef maður einn dauðlegur.metur,
með munni’ eða höndum, smátt
þau tákn, sem að guðimir gefa,
og goðsvara hæðir mátt,
þá bölvun er lögð á hann brátt;
hans dramb fer illa, án efa!
Með vélum þó geri’ hann sig vald-
hafa ríkan
og við því hreyfi’, er ei má,
og guðlaus hann ætli sig guðunum
likan,
hann gripinn skal spillingu þá.
Og kyrlát ró aldrei hjá karli þeim
tefur,
en kveljast hann skal, uns hjartað
sig gefur!
Réttlátt!
Þvi geugi’ honum betur í gáleysi
þvísa,
hví guðina skyldi eg prísa?