Vísir - 21.07.1915, Blaðsíða 3

V l 1» I 1<
Satvvtas sUvow o^ ^smpaovtv. %\m\ \9Q>.
Drekkið Zínkhvítan °s Blýhvitan
Lys
Carlsberg
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
Aðalumboð fyrir ísland:
Nathan & Olscn.
hollenska
er kominn aftur f
VersL B. H. Bjarnason
*
auw.
ev öUum stvaftgtega öövvtvuB
ölt ueÆv v átvtvv ^Samá v yosJeWssvevL
Álafossi 20. júlí 1815.
Bogi A. J. Þórðarson.
g@sr Stólku vantar á
Hótel Island.
Rúðugler,
Zinkhvíta
Fernisolía
Terpentínuolía
Kitti.
lýkomið í
VersLVon,
Laugaveg 55.
Th. Johnsson.
Duglegur
iiuikeinitu-
mr maður
óstiast jem j\)tsi
Afgr. v. á.
Reykið að eins
Chairman <>«
Vice-Chair
Cigarettur.
Fást hjá öllum betri verslunum.
Prentsm. Gunnars Sigurössonar.
öí Jtá G^eVS'uvcú S^^^^vmssotv. $vm\
Úrskurður hjartans
Eftir
Charles Garvice.
Frh.
Hann gaut augunnm svo kumpán-
lega, að hinn mikli Talbot hefir
.sennilega fundiö ákafa löngun til
að gefa honum á hann. »Eg var
orðinn hræddur um, aö þér ætl-
uðuð ekki að koma. Þér voruð
svo óheppinn í gærkvöid. En ham-
ingjan er hverful, það er það góða
við hana. Það er það, sem gerir
hana svo töfrandi. Komið þér þessa
leið. Hér er góður félagsskapur í
kvöld.«
Talbot horfði beint fram undan
sér, fylgdi húsráðanda inn í her-
bergi, sem var Iágt undir loft og
óþrifaiegt. Niður úr loftinu hékk
dauniilur olíulampi, sem varpaði
daufri birtu niður á kringlótt spila-
borð, sem kiætt var óhreinum, græn-
um dúk.
Kringum boröið sat hér um bil
tylft manna. Var sá hópur mjög ó-
samstæður. Þar var svallari af
»heldra« tag' með blóðhiaupin augu
og drykkjumannssepa undir þeim.
Þar var þeldökkur Pólverji, kinn-
fiskasoginn óg með frammjóa höku,
með dökkum skeggbroddum. Þar
var vel stæður Gyðingur í kvöld
búningi með demantshnapp í hrukk-
ótta skyrtubrjóstinu sínu og með
hringa á óhreinum fingrunum. Upp-
rennandi æskumenn utan úr borg-
inni, með tómleg bros og blóðrjóð-
ir af æsingu. Verslunarmenn með
bólgnar varir og þrútin augu —
í stuttu niáli sagt: hinn vanaiegi
hópur týndra sálna, sem hægt er
að sjá hvert kvöld á sínum stað,
í spilavítunum í London, París og
Wien.
Þeir voru svo niðursoknir í að
horfa á spilaborðið, að þeir gáfu
komumanni engan gaum. Isaak,
húsbóndinn í þessu heivíti, varð að
hrinda tveimur mönnum frá til þess,
að Talbot gæti komist að borðinu.
Annar maðurinn, sem hann hafði
ýtt frá, — sá til hægri handar —
urraði lágt og bölvaði, uin ieið og
hann leit upp og færði stólinn sinn
til. Hann var illmannlegur á svip —
og það voru þeir allir — með
flóttaieg augu og slægðarleganmunn,
sem var á sífeldu iði, þegar hann
fylgdi kúlunni á borðinu með aug-
unura. Talbot leit ekki á hann, en
settist og varð óðara jafn hugfang-
irin af leiknum sem hinir menn-
irnir. Hann lagði nokkra gullpen-
inga á borðið fyrir framan sig, og
einn pundspening á ferhyrndan,
dökkan reit, sem málaður var á
mitt borðið. Kúian féll á samsvar-
andi lit og hann sópaði til sín
gróðanum með kreptri hendinni.
Eftir því sem lengra leið á leik-
inn, varð spilaupphæðin hærri og
hann lagði nokkra seðla á borðið
hjá gullinu. Margar slíkar hrúgur
voru á borðinu og undra vert,
að slíkur söfnuður skyldi hafa svo
mikið fé undir höndum.
Um nokkra hríð var hamingjan
ýmist holl honum eða andstæð.
En alt í einu snéri hún við hon-
um bakinu, seðlarnir hurfu, hver
á fætur öðruni. Hann hélt áfram
engu að síður, rólegur, að því er
virtist, En þó hefðu meðspilendur
hans getað séð, að . hann klemdi
varirnar fastar saman, að þær urðu
ennþá fölari, að nasirnar hvítnuðu
og flentust út, að dökku augun
glóðu eins og eldneistar undii; hálf-
luktum augnaiokunum.
Einungis fáir seðlar voru eftir.
Hann var í þann veginn að láta
einn út á borðið, þegar hann rak
upp grimdarlegt urr og sló oln-
boganum á hönd mannsins, sem
sat við hlið honum. Hann hafði
séð manninn vera að stela einum
seðlinum. Réðist því á hann með
dýrslegu æði.
Hínir spilamennirnir hrukku upp
úr hugsunuin sínum, þegar þeir
heyrðu þetta snögga, niðurbælda
urr. Þeir hrifsuðu peninga sína.
Stukku allir sem einn maður á fæt-
ur, störðu agndofa á Talbot, sem
hafði gripið fyrir kverkar þjófsins
með svo villimannlegum svip og
æðisgenginni grimd, að það var
beinlínis voðalegt á að líta.